Το λόγο τώρα τον έχουν οι εργαζόμενοι. Που όλοι μαζί, μόνιμοι αλλά και συμβασιούχοι, εργαζόμενοι με κάθε εργασιακή σχέση, παραμερίζοντας τους εργατοπατέρες, αστέρες του ρεφορμισμού, που έχουν το πάνω χέρι στη ΓΣΕΕ και στις περισσότερες των ομοσπονδιών, να αχρηστέψουν την τροπολογία στην πράξη

Γι' αυτό η Κομισιόν προτρέπει τα κράτη - μέλη να επιλέξουν, ως κανόνα, τις εναλλακτικές μορφές απασχόλησης, να διευρύνουν, δηλαδή, την ασυδοσία των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων. Τα παροτρύνει να τροποποιήσουν το επίπεδο της «ευελιξίας» που παρέχεται στο πλαίσιο των παραδοσιακών συμβάσεων εργασίας, όπως οι προθεσμίες κοινοποίησης, το κόστος και οι διαδικασίες της μεμονωμένης ή συλλογικής απόλυσης ή ο ορισμός της καταχρηστικής απόλυσης, της οργάνωσης της εργασίας, των ωρών εργασίας, των αμοιβών και του μεγέθους του εργατικού δυναμικού σε διάφορα στάδια του κύκλου παραγωγής των επιχειρήσεων! Μ' άλλα λόγια, καλεί τα κράτη - μέλη να ρυθμίζουν νομικά τις πιο διαφορετικές μορφές απασχόλησης - προσωρινή, μερική απασχόληση, δουλειά με το κομμάτι, τηλε-εργασία στο σπίτι, απασχόληση από 0 έως 1 ώρα κ.ά. - και την κατάργηση της αποζημίωσης και κάθε ορίου μαζικών απολύσεων, έτσι ώστε οι εταιρείες να αποδεσμευτούν από το «πρόσθετο διοικητικό κόστος»!!!

Αυτά αναφέρονται πολύ συγκεκριμένα στην Πράσινη Βίβλο, αυτά ψήφισαν στην Ευρωβουλή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, σε αυτά προτίμησαν να κρατήσουν τυπικά ίσες αποστάσεις - ουσιαστικά να τα ανεχθούν - ο Συνασπισμός και ο ΛΑ.Ο.Σ. κάνοντας αποχή από την ψηφοφορία, αυτά καταψήφισε το ΚΚΕ, μόνο κόμμα από όλα τα ελληνικά.

Ενα, περίπου, χρόνο μετά, συγκεκριμένα τη βδομάδα που μας πέρασε, η ελληνική κυβέρνηση φέρνει και περνά στη Βουλή την κατάπτυστη τροπολογία για τις πρώην ΔΕΚΟ, κυριολεκτικά ταφόπλακα των εργασιακών δικαιωμάτων, υλοποιώντας ουσιαστικά τις επιταγές της Πράσινης Βίβλου για τους εργαζόμενους σ' αυτές τις επιχειρήσεις.

Σ' αυτήν την τροπολογία προβλέπονται τα παρακάτω:

-- Για τους νεοπροσλαμβανόμενους: Θεσπίζονται μέτρα «παρέκκλισης» από την «ισχύουσα Επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ή από τον Κανονισμό Εργασίας ή από οποιαδήποτε άλλη συλλογική ρύθμιση». Γίνεται φανερό πως μπαίνουν στη «λαιμητόμο» μισθοί, άδειες, ρεπό, επιδόματα και οι όποιες άλλες παροχές. Οι νέοι εργαζόμενοι θα έχουν και λιγότερα και κουτσουρεμένα δικαιώματα σε σχέση με τους παλαιότερους συναδέλφους τους.

-- Για όλους τους εργαζόμενους (παλιούς και νέους) και σε όλες τις πρώην ΔΕΚΟ. Θα είναι η κυβέρνηση (Διυπουργική Επιτροπή) και όχι η διαπραγμάτευση εργαζομένων - εργοδοτών για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που θα καθορίζει ανώτατο όριο στο ποσοστό των μισθολογικών αυξήσεων. Κριτήρια γι' αυτό το όριο θα είναι «η οικονομική κατάσταση της επιχείρησης και η πορεία του κρατικού προϋπολογισμού»!

-- Καταργείται το δικαίωμα των συνδικάτων να προσφεύγουν στον Οργανισμό Μεσολάβησης Διαιτησίας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με «κοινή απόφαση εργαζομένων και επιχείρησης και μετά από σύμφωνη γνώμη της Διυπουργικής Επιτροπής»! Μέχρι σήμερα, υπήρχε η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των συνδικάτων στη Διαιτησία.

Πώς τα δικαιολογεί όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση; Με έναν, τουλάχιστον, προκλητικό ισχυρισμό. Οτι, δηλαδή, με την τροπολογία για τις πρώην ΔΕΚΟ επιδιώκει να επιφέρει καθεστώς δικαιοσύνης ανάμεσα στους εργαζόμενους του κρατικού και του ιδιωτικού τομέα. Καθεστώς, που σήμερα δεν υπάρχει, γιατί οι εργαζόμενοι είναι χωρισμένοι σε «ρετιρέ» και σε «υπόγεια» και γιατί τα «ρετιρέ» ζουν σε βάρος των «υπογείων», κάτι που δεν είναι δίκαιο και πρέπει να αλλάξει. Και είναι προκλητικός αυτός ο ισχυρισμός, όταν και οι πέτρες γνωρίζουν σ' αυτόν τον τόπο τα τεράστια κέρδη που το ίδιο το κεφάλαιο αναγνωρίζει πως έχει κάθε χρόνο. Υπάρχουν, επομένως, τα χρήματα για να γίνει η εξίσωση στους μισθούς των εργαζομένων προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω, όπως επιχειρεί η κυβέρνηση. Μόνο που κάτι τέτοιο απαιτεί από την κυβέρνηση να μην υπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου, αλλά τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, σε μιαν επίδειξη άκρατης υποκρισίας και απίθανου σαλτιμπαγκισμού, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την εκδηλούμενη πρόθεση της κυβέρνησης - που εκφράζεται με τη συγκεκριμένη τροπολογία - να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και δηλώνουν ...υπερασπιστές των εργασιακών δικαιωμάτων.

Ισως νομίζουν πως έχει περάσει απαρατήρητη από τους εργαζόμενους η ουσιαστική αποδοχή του αντεργατικού περιεχομένου αυτής της τροπολογίας - και όχι μόνον - από τα κόμματά τους, ένα χρόνο πριν στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ισως νομίζουν πως οι εργαζόμενοι παραβλέπουν πως οι δικές τους δυνάμεις στη ΓΣΕΕ και τις εργατικές ομοσπονδίες αρνούνται να εγγράψουν στα σωματεία τους συμβασιούχους συναδέλφους τους, βάζοντας πλάτη στο «διαίρει και βασίλευε» στον κάθε κλάδο.

Ισως νομίζουν πως περνά στο «ντούκου» η συμφωνία τους στην επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας, που «εξασφαλίζει» στους εργαζόμενους «μισή» δουλειά, «μισή» ζωή, μεταμορφώνοντάς τους σε «μισούς» ανθρώπους.

Η αντεργατική τροπολογία πέρασε από τη Βουλή, ελέω των βουλευτών της ΝΔ. Το λόγο τώρα τον έχουν οι εργαζόμενοι. Που όλοι μαζί, εργαζόμενοι στις πρώην ΔΕΚΟ, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, μόνιμοι, αλλά και συμβασιούχοι και εργαζόμενοι με κάθε εργασιακή σχέση, παραμερίζοντας τους εργατοπατέρες, αστέρες του ρεφορμισμού, που έχουν το πάνω χέρι στη ΓΣΕΕ και στις περισσότερες των ομοσπονδιών, να αντιτάξουν στην κυβερνητική και εργοδοτική αδιαλλαξία τους ενιαίους αγώνες τους και να αποτινάξουν αυτήν την ταφόπλακα των δικαιωμάτων τους, να αχρηστέψουν την τροπολογία στην πράξη.

Ταυτόχρονα, όμως, για να μην έχει ο αγώνας τους «μισά» αποτελέσματα, χρειάζεται να κάνουν δικό τους ζήτημα τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα υπέρ των ταξικών δυνάμεων, για να νιώθουν ζεστή την πλάτη τους σε κάθε επίθεση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Να παλέψουν μαζί με τους κομμουνιστές για τη δημιουργία του Λαϊκού Μετώπου, ώστε να αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά η διεκδίκηση της εξουσίας από την τάξη τους, η οικοδόμηση ενός άλλου ευτυχισμένου μέλλοντος γι' αυτούς και για τα παιδιά τους.