Βίκτορας Μπιλιράκης

Στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο του 1940-41, υπηρέτησε έφεδρος ανθυπολοχαγός και προήχθη σε υπολοχαγό επ' ανδραγαθία. Μετά την κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς και την υποχώρηση, επέστρεψε από την Αλβανία πεζός στην Αθήνα με τον οπλισμό του που κράτησε και έκρυψε, κάτι που προέτρεπε και άλλους στρατιώτες να κάνουν.

Με την ίδρυση του ΕΑΜ εντάχθηκε σ' αυτό και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Αποτέλεσε ένα από τα ανώτερα στελέχη του, και με την ίδρυση του ΕΛΑΣ, όπου και εντάχτηκε, υπηρέτησε σαν συνταγματάρχης / καπετάνιος με περιοχή ευθύνης του Νέα Ιωνία - Νέα Φιλαδέλφεια και Ηράκλειο Αττικής.

Ως καπετάνιος του ΕΛΑΣ, πραγματοποίησε πολλά σαμποτάζ κατά των Γερμανών και των προδοτικών ταγμάτων ασφαλείας, όπως ανατινάξεις αποθηκών βενζίνης των Γερμανών στο Τατόι, πυρπόληση γερμανικών αυτοκινήτων, ναρκοθέτηση στρατιωτικών χώρων των κατακτητών κλπ.

Σε ένα μπλόκο των Γερμανών στον Περισσό, συνελήφθη, το Φλεβάρη του 1944, και βασανίστηκε με φριχτά βασανιστήρια στην Ειδική Ασφάλεια. Μεταξύ των βασανιστών του ήταν και ο πρώην «φίλος» του, που πολλές φορές είχε εξυπηρετήσει, Ιωάννης Βελισσαρόπουλος.

Από την Ειδική Ασφάλεια, τον μετέφεραν στο Χαϊδάρι, απ' όπου ενώ εύκολα θα μπορούσε να δραπετεύσει δεν το έκανε για να μην υπάρξουν αντίποινα στους άλλους κρατουμένους. Στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, από τις πληροφορίες που είχαν για τη δράση του από την Ειδική Ασφάλεια, του φερότανε βάναυσα. Τελικά, τον πήραν μαζί με άλλους 49 μελλοθανάτους, για εκτέλεση, στις 8 Απρίλη 1944. Κατά τη διαδρομή, επειδή παρακινούσε και τους άλλους να ζητωκραυγάζουν υπέρ της Ελλάδας και του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και κατά των Γερμανών, με υπόδειξη του Ελληνα καταδότη -συνοδού των μελλοθανάτων προς τους Γερμανούς της κουστωδίας, σε ένα σημείο της διαδρομής, κατέβασαν από το αυτοκίνητο τον Βίκτορα και τον βασάνισαν απάνθρωπα. Στο τέλος, τον εκτέλεσαν άνδρες της Ειδικής Ασφάλειας. Στη συνέχεια, πήγαν τους άλλους 49 και τους εκτέλεσαν στην Καισαριανή, όπου, μαζί με τον Βίκτορα, τους έθαψαν σε κοινό λάκκο.

Ετσι «έφυγε» ο Βίκτορας Μπιλιράκης, νέος 29 ετών, πιστός στα ιδανικά του. Οι Βουνούσοι χωριανοί του τον τίμησαν, δίνοντας το όνομά του στην κεντρική τους πλατεία. Αργότερα, ο Μορφωτικός Σύλλογος του Βουνού φιλοτέχνησε την προτομή του, έργο του Χιώτη γλύπτη Γ. Κουτσουράδη, για να θυμίζει το έργο και τη θυσία του στις επερχόμενες γενιές.