Ιδιαίτερα συναρπαστικοί ήταν οι δύο προημιτελικοί που έγιναν το Σαββατοκύριακο. Σε κανέναν από τους δύο δεν κρίθηκε το αποτέλεσμα στην κανονική διάρκεια. Για τον έναν χρειάστηκε η παράταση και για τον έτερο και η ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι, ώστε να σφραγιστούν τα δύο εναπομείναντα εισιτήρια, για τα ημιτελικά.

Το Σάββατο η Ρωσία (ξανα)έκανε επίδειξη ικανοτήτων, αυτή τη φορά απέναντι στους - απρόσμενα μέτριους - Ολλανδούς. Η «αρκούδα» ήταν απόλυτη κυρίαρχη του παιχνιδιού, στο μεγαλύτερο διάστημά του, και δίκαια πανηγύρισε την πρόκριση. Με αδιαφιλονίκητο πρωταγωνιστή τον Αρσάβιν, χωρίς να σημαίνει ότι οι υπόλοιποι υστέρησαν, ήταν εμφανώς καλύτερη από τους «οράνιε». Το γεγονός ότι δεν εξασφάλισε τη νίκη - πρόκριση στα 90 λεπτά, οφείλεται σε δύο γεγονότα. Αφ' ενός στις κακές τελικές επιλογές των Ρώσων και αφ' ετέρου στην κλάση του Φαν Ντεν Σάαρ. Η κανονική διάρκεια βρήκε τις αντιπάλους ισόπαλες με 1-1 (56' Παβλιουτσένκο - 86' Φαν Νιστελρόι). Στην παράταση οι Ρώσοι πέτυχαν άλλα δύο γκολ (112' Τορμπίνσκι, 116' Αρσάβιν) και τώρα θα διεκδικήσουν την παρουσία τους στον τελικό από την Ισπανία.

Οι Ιβηρες, για να βρεθούν στην ημιτελικό, έπρεπε να ξεπεράσουν (και) μια δυσμενή παράδοση 88 χρόνων. Τόσα είχαν να κερδίσουν τους Ιταλούς. Την Κυριακή, για να το καταφέρουν, χρειάστηκε να φτάσουν στη «ρώσικη ρουλέτα» των πέναλτι. Η κανονική διάρκεια και η παράταση της αναμέτρησης έληξε χωρίς γκολ. Οι Ισπανοί ήταν κάπως καλύτεροι από τους Ιταλούς, χωρίς πάντως ο αγώνας να διεκδικεί δάφνες ποιότητας. Παρ' όλα αυτά, αμφότερες οι ομάδες είχαν κάποιες ευκαιρίες για γκολ. Δεν τις αξιοποίησαν και έτσι έφτασαν στα πέναλτι. Εκεί «μίλησε» η κλάση του Κασίγιας που απέκρουσε τα σουτ στις εκτελέσεις των Ντε Ρόσι, Ντι Νατάλε, και αφού οι συμπαίχτες του (πλην Γουίθα) ευστόχησαν, οι Ιβηρες προκρίθηκαν με σκορ 4-2.