Τρίτη 24 Ιούνη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η ... ευαισθησία των ανάλγητων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενα ακόμα συνέδριο απέραντης υποκρισίας για τα Ατομα με Αναπηρία (ΑμεΑ) πραγματοποίησε χτες, για τρίτη χρονιά, η Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας με θέμα «Ατομα με Αναπηρία και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης». Οπου στελέχη της κυβέρνησης, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αυτοί δηλαδή που στηρίζουν την ανάλγητη αντιλαϊκή πολιτική που οδηγεί στην εξαθλίωση και το περιθώριο τα ΑμεΑ και τις οικογένειές τους, «πούλησαν» ευαισθησία για τα ΑμεΑ και ενδιαφέρον για την... πρόσβασή τους στη νέα ψηφιακή εποχή και τα ΜΜΕ!

Οι κύριοι υπεύθυνοι για τα προβλήματα των ΑμεΑ επικέντρωσαν στην ανάγκη ευαισθητοποίησης της κοινωνίας, ενώ κουβέντα δεν είχαν να πουν για τα ΜΜΕ που «θυμούνται» τα ΑμεΑ τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και στους τηλεμαραθώνιους της ελεημοσύνης, ενώ συνειδητά αποκρύπτουν κάθε δραστηριότητα και κινητοποίηση του αγωνιστικού αναπηρικού κινήματος. Περισσότερες από 20 κινητοποιήσεις έχει διοργανώσει τα τελευταία χρόνια το αγωνιστικό κίνημα των γονιών, των μαθητών ΑμεΑ. Ούτε μια αναφορά δεν υπήρξε στα αστικά ΜΜΕ, για καμία από τις κινητοποιήσεις, που ανέδειξαν τα πραγματικά προβλήματα των ΑμεΑ και των οικογενειών τους και τους υπεύθυνους για τη βαρβαρότητα που βιώνουν στην καθημερινότητα, την εκπαίδευση, τη δουλειά, σε όλους τους τομείς της ζωής τους.

Και έτσι τα περί αλλαγής νοοτροπίας της κοινωνίας και άλλα αποπροσανατολιστικά αποτελούν απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις.

Ανατριχίλα...

Η ανατριχιαστική είδηση ότι δύο νεαρές γυναίκες, 20 και 27 χρόνων, ήταν έγκλειστες και υποχρεώνονταν από δύο άτομα σε ενέσιμη φαρμακευτική αγωγή για να παράγουν περισσότερα ωάρια, τα οποία πωλούνταν (από 600 έως 2.000 ευρώ) στην «αγορά», δείχνει με τον πιο τραγικό τρόπο μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φτάσει η σαπίλα του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος.

Την ώρα, δηλαδή, που η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν φτάσει σε τέτοια επίπεδα που να διευκολύνουν τη ζωή και την υγεία των ανθρώπων. Την ώρα που η φύση τίθεται όλο και περισσότερο στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. Την ώρα που η επιστήμη θα μπορούσε να γίνει αρωγός και σύμμαχος, νικώντας ασθένειες οι οποίες παλιότερα ήταν μοιραίες. Αντί να γίνονται πράξη όλα αυτά, η ζωή, η υγεία, η τεχνολογία και η επιστήμη τίθενται στην υπηρεσία του κέρδους. Τίθενται στην υπηρεσία δραστηριοτήτων που ξεφτιλίζουν κάθε έννοια αξιοπρέπειας, με σκοπό κάποιοι να κερδίσουν χρήματα. Και επιπλέον, σε τέτοιες συνθήκες, οι άνθρωποι φτάνουν να πουλούν ακόμα και την ψυχή τους για να μπορέσουν να επιβιώσουν.

Τα αποτελέσματα δεν είναι μόνο συγκλονιστικά, αλλά είναι κυρίως τραγικά. Και όσο οι τεχνολογικές και επιστημονικές ανακαλύψεις υπηρετούν τα οικονομικά συμφέροντα και όχι τον άνθρωπο, τέτοια φαινόμενα όχι μόνο δε θα σταματήσουν, αλλά θα διογκώνονται.

Επιθυμίες των... τζογαδόρων

Μεταφέροντας τις «επιθυμίες» των μεγαλοεπιχειρηματιών και όλων εκείνων που μετέχουν στο τζογάρισμα των εισοδημάτων τους, μέσω του... ιερού «ναού του τζόγου» - ο πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών, Σπ. Καπράλος, ξανακάλεσε την κυβέρνηση να προχωρήσει στην κατάργηση ακόμη και αυτού του συμβολικού φόρου που πληρώνουν όσοι μετέχουν στο παιχνίδι αγοραπωλησίας μετοχών.

Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε χτες ο πρόεδρος του ΧΑΑ, υποστήριξε - για μια ακόμη φορά - πως είναι ανάγκη να πειστεί η κυβέρνηση να προχωρήσει στην κατάργηση του φόρου επί των συναλλαγών. Δεν παρέλειψε, μάλιστα, να ενημερώσει τους άμεσα ενδιαφερόμενους, πως στο πλαίσιο των προσπαθειών που καταβάλει ο ίδιος για την κατάργηση του φόρου επί των συναλλαγών, το προσεχές 15ήμερο θα έχει συνάντηση με όλους τους φορείς της αγοράς.

Εμμέσως, πλην σαφώς, ο πρόεδρος του ΧΑΑ καλεί τους μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλορεντιέρηδες να ενώσουν τις δυνάμεις τους στον «κοινό αγώνα» για την κατάργηση ακόμη και αυτής της συμβολικής φορολογίας των τζογαδόρων.

Ο χρόνος θα δείξει το βαθμό «ευαισθησίας» της κυβέρνησης απέναντι στην πρόταση του προέδρου του ΧΑΑ, ο οποίος απλά μεταφέρει τις επιθυμίες των μεγαλομετόχων των εισηγμένων εταιρειών στο «ναό του τζόγου».

Η... βοήθεια των 400 ευρώ

Η είδηση ότι η λεγόμενη κεντροδεξιά κυβέρνηση στην Ιταλία προτίθεται να στηρίξει τους χαμηλοσυνταξιούχους με μια προπληρωμένη μαγνητική κάρτα με 400 ευρώ το χρόνο (!), μόνο κοροϊδία μπορεί να θεωρηθεί.

Τα ψίχουλα αυτά, η κυβέρνηση του μεγιστάνα Σίλβιο Μπερλουσκόνι, θα τα... προσφέρει σε πρώτη φάση σε 1.200.000 συνταξιούχους με μηνιαίο εισόδημα που δεν ξεπερνά τα 800 ευρώ, οι οποίοι με τη σειρά τους θα πρέπει να ψωνίζουν σε συμβεβλημένα σούπερ μάρκετ, αλλά και όταν θα πληρώνουν τους λογαριασμούς τους (φως, υγραέριο κλπ) στο ταχυδρομείο, θα μπορούν να αφαιρούν, σταδιακά, από την κάρτα το συγκεκριμένο ποσό.

Αν αναλογιστεί κανείς το κύμα ακρίβειας που πλήττει τους λαούς συνολικά αλλά και τις προβλέψεις ότι ως το τέλος του 2008, οι τιμές στα μακαρόνια και το ρύζι θα έχουν παρουσιάσει άνοδο της τάξης του 16%, τότε εύκολα βγάζει το συμπέρασμα πως η «νέα πρωτοβουλία» της ιταλικής κυβέρνησης αποτελεί φτηνό εντυπωσιασμό, στάχτη στα μάτια, και τίποτε άλλο...

Επικίνδυνη εμπλοκή

Ακούγονται σαν κακοστημένη φάρσα οι ισχυρισμοί της ελληνικής κυβέρνησης ότι «είναι αδιανόητο να έχει γίνει κάτι τέτοιο», δηλαδή να συμμετείχε η Ελλάδα σε μια άσκηση προετοιμασίας του Ισραήλ για επίθεση κατά του Ιράν. Πάντως, η ελληνοϊσραηλινή άσκηση με την ονομασία «Γκλόριους Σπάρταν» (Ενδοξος Σπαρτιάτης), έγινε, έστω και εν κρυπτώ, και για τις ανάγκες της πραγματοποιήθηκαν 130 πτήσεις ελληνικών μαχητικών και άλλες 130 ισραηλινών, τα πληρώματα των οποίων πέταξαν μέχρι τη Λάρισα, διανύοντας όση απόσταση χρειάζονται να πάνε στο Ιράν. Τελικά αυτό που μένει ως «αδιανόητο» για την ελληνική κυβέρνηση, είναι οι... ισραηλινές προθέσεις.

Ομως, όταν οι προθέσεις του κράτους του Ισραήλ για χτύπημα κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν είναι διακηρυγμένες, τότε μια άσκηση με αυτά τα χαρακτηριστικά αποτελεί αναμφισβήτητα την προετοιμασία για μια τέτοια ενέργεια. Εξάλλου, η μετά εορτής, δηλαδή μια βδομάδα μετά τη λήξη της άσκησης και αφού προηγήθηκε σχετικό αμερικανικό δημοσίευμα, ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, έκανε λόγο για «κοινή εκπαιδευτική άσκηση», το επιβεβαιώνει.

Μένει λοιπόν για την κυβέρνηση να επιλέξει μεταξύ των δύο, είτε την εξαπάτησαν οι Ισραηλινοί και μετέτρεψαν την ελληνική Πολεμική Αεροπορία σε θεραπαινίδα τους, είτε συνειδητά πήρε μέρος σε αυτό τον τυχοδιωκτισμό. Και πρόκειται για έναν άκρως επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό, ανεξαρτήτως του αν τελικά υπάρξει ισραηλινό χτύπημα κατά του Ιράν, γιατί και από μόνη της αυτή η ενέργεια παράγει αποτελέσματα. Σηματοδοτεί την ενεργό εμπλοκή της Ελλάδας και με στρατιωτικά μέσα, στους νεοταξικούς σχεδιασμούς και ειδικότερα στο αμερικανοΝΑΤΟικό σχέδιο περί «ευρείας Μέσης Ανατολής», ενώ παράλληλα παρέχεται έδαφος για τη διεύρυνση του ρόλου του Ισραήλ στη Μεσογειακή λεκάνη. Επίσης, δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι με τέτοιες ενέργειες, αυτόματα η Ελλάδα μετατρέπεται σε εχθρική προς το Ιράν χώρα.

Η ελληνική κυβέρνηση ήρθε να προσφέρει «γην και ύδωρ» στην πολεμική μηχανή του Ισραήλ, να διευκολύνει το ετοιμοπόλεμο των πολεμικών αεροσκαφών της χώρας αυτής, τα ίδια αεροσκάφη που καθημερινά χτυπάνε παλαιστινιακούς στόχους. Ετσι καλύπτεται ένα κρίσιμο κενό που υπήρχε. Αυτό γιατί το Ισραήλ, λόγω της γεωγραφικής του θέσης, περιβάλλεται από αραβικά κράτη, έχει πρόβλημα στην εκπαίδευση των πληρωμάτων των μαχητικών αεροσκαφών του σε αποστολές μεγάλων αποστάσεων. Αυτή την αδυναμία καλύπτει η ελληνική προσφορά.

Προφανώς τέτοιες πρωτοβουλίες δεν είναι αποσπασματικές και δεν περιορίζονται μόνο στο υποθετικό ενδεχόμενο για χτύπημα κατά του Ιράν. Τα γεωστρατηγικά σχέδια των ιμπεριαλιστικών επιτελείων, που στοχεύουν στην πλήρη ΝΑΤΟποίηση της Μεσογείου, ήδη προωθούνται με ενεργό ελληνική συμμετοχή και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις από ελληνικής πλευράς προσποιούνται πως «αν δεν το κάνουμε θα μας προλάβει η Τουρκία». Η διεύρυνση του στρατιωτικού ρόλου του Ισραήλ στη Μεσόγειο συμπληρώνεται με το δόγμα περί «δικαιώματος άμυνας του Ισραήλ», στο οποίο προχτες δήλωσε πίστη και ο υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα.

Οι προθέσεις του ΝΑΤΟ για διεύρυνση του ρόλου τους στη Μεσόγειο και την ευρύτερη ενδοχώρα της, στη Β. Αφρική και τη Μέση Ανατολή, έχουν καταγραφεί και στις αποφάσεις των τελευταίων Συνόδων Κορυφής του ΝΑΤΟ. Αυτές εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση. Η άσκηση με το Ισραήλ είναι μέρος του ευρύτερου καταμερισμού καθηκόντων που έχουν κάνει τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία.


Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Δικτατορία των μονοπωλίων

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΝΤΕ ΚΑΛΑ, η «Ζήμενς» είχε κρυφά ταμεία και δωροδοκούσε το σύμπαν. Είχε προνομιακές σχέσεις με στελέχη κομμάτων και φυσικά με κυβερνητικούς αξιωματούχους.

Ολες οι υπόλοιπες πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται σε αυτή τη χώρα, δε διαθέτουν τέτοια πράγματα;

Η «Ζήμενς» είχε απλά ...παλιοχαρακτήρα και στελέχη με έφεση στην παρανομία και στις «πλάγιες» μεθόδους;

Γιατί εμείς γνωρίζουμε ότι και στην Ελλάδα - όπως παντού στην ΕΕ - υπάρχει ανταγωνισμός. Κι ο ανταγωνισμός υφίσταται συνήθως σε όλα τα επίπεδα, και τα φανερά και τα κρυφά.

Κι όλα αυτά ενώ ισχύουν μερικές δεκάδες νόμοι και δεοντολογίες κι όλα ελέγχονται από μια σειρά ανεξάρτητες και αδέκαστες αρχές.

Γι' αυτό λέμε, μήπως θα ήταν πιο χρήσιμο - όσο ερευνώνται δαιδαλώδεις λογαριασμοί και μυστήριες διαπροσωπικές σχέσεις - να ψάχναμε και λίγο την ουσία του πράγματος;

Η οποία δεν μπορεί να βρίσκεται πουθενά αλλού παρά στο ότι ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός - με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία 20 χρόνια - το μόνο που κάνει είναι τον ...τροχονόμο στα ιδιωτικά συμφέροντα.

Και θα τον κάνει ακόμη περισσότερο όσο όλα ιδιωτικοποιούνται και όσο οι συμφωνίες δημόσιου και ιδιωτών έχουν γίνει ο ...«βασικός μοχλός ανάπτυξης».

Φοβούμαστε όμως ότι δε θα βρούμε κανέναν πρόθυμο να συζητήσει τέτοια πράγματα. Τουλάχιστον όχι στη δικομματική πολιτική αντιπαράθεση και στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Από αυτούς τους χώρους η ουσιαστική πολιτική συζήτηση όχι απλά αποφεύγεται αλλά είναι πλήρως υπό διωγμό.

Αλλωστε, πάντα αυτό φοβούνται όταν ξεσπάνε τα λεγόμενα σκάνδαλα. Το έχουμε μάθει τόσα χρόνια το παραμύθι, αφού επαναλαμβάνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα.


Μην τυχόν και αμφισβητηθεί η ΕΕ...

«Σταθερή επιδίωξη της ευρωπαϊκής αριστεράς είναι η οικοδόμηση μιας ενωμένης, ειρηνικής, δημοκρατικής, κοινωνικής και οικολογικής Ευρώπης, ανεξάρτητης από τις ΗΠΑ», που «περνάει μέσα από τη σύγκρουση με τον νεοφιλελευθερισμό (...). Υπερασπιζόμαστε σταθερά τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης (...). Η σημερινή Ευρώπη δε συναρπάζει τους λαούς (...). Αρα λοιπόν το πολιτικό μας καθήκον είναι να μετατρέψουμε τη δυσαρέσκεια σε ένα νέο επιθετικό διεκδικητικό πλαίσιο για μια Ευρώπη κοινωνική και δημοκρατική». Αλ. Τσίπρας, πρόεδρος του ΣΥΝ.

«Μετά το ιρλανδικό ΟΧΙ, χρειάζεται ένα νέο ξεκίνημα για την Ευρώπη. Η νίκη του ΟΧΙ στην Ιρλανδία είναι μια ευκαιρία για την Ευρώπη. Χρειάζεται να την αρπάξουμε (...). Το "όχι" αποτελεί έκκληση για πραγματικές αλλαγές στην Ευρώπη. Οπως το εξέφραζε το σύνθημα των αντιπάλων της Συνθήκης: "Πείτε όχι σ' αυτή τη Συνθήκη για μια καλύτερη Συνθήκη". Αυτό είναι το ζήτημα που τίθεται σήμερα». Διακήρυξη του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Με νύχια και με δόντια οι του ΚΕΑ προσπαθούν να μην ξεφύγει ούτε ένας άνθρωπος του μόχθου από τον κατ' αυτούς «μονόδρομο» της ΕΕ, να μην αμφισβητηθεί από κανέναν η πορεία ιμπεριαλιστικής ενοποίησής της. Κι όταν αμφισβητείται, και μάλιστα από έναν ολόκληρο λαό, τότε κακό του κεφαλιού του. Παίρνουν το «όχι» του και το φέρνουν στα δικά τους μικρά μέτρα. Καλώντας και τους λαούς να συμμεριστούν την ευρω-λαγνεία τους. Και κοροϊδεύοντάς τους πως ο νεοφιλελευθερισμός είναι κάτι σαν αόρατη υπερδύναμη που σπρώχνει την ΕΕ σε αντιλαϊκή κατεύθυνση χωρίς η ίδια να το θέλει. Είναι όμως μορφή διαχείρισης που ανταποκρίνεται σήμερα στις ανάγκες του κεφαλαίου. Αυτό χρειάζεται την ΕΕ. Δεν τη χρειάζονται οι λαοί. Μ' αυτό πρέπει να συγκρουστούν, επιδεικνύοντας ανυπακοή κι απειθαρχία στις καθ' υπαγόρευσή του ασκούμενες πολιτικές.

Σκάνδαλα και πολιτικό σύστημα

«Το σκάνδαλο της Ζήμενς αποτελεί αφετηρία για μια συνολική ανασύνταξη του πολιτικού και κομματικού συστήματος». «Κουμπωμένος» ακούει για μια ακόμα φορά ο ελληνικός λαός τις βαρύγδουπες αναλύσεις με αφορμή τις μίζες που μοίραζε επί δεκαετίες η γερμανική πολυεθνική σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Το έργο το έχει ξαναδεί τόσες φορές ώστε δε δίνει, καθ' όλα δικαιολογημένα, καμία βάση στα όσα λένε οι εκπρόσωποι των δύο μεγάλων κομμάτων. Κάθε φορά που «σκάει» ένα σκάνδαλο διαφθοράς περισσεύουν οι διαπιστώσεις περί «βόμβας που συνταράσσει συθέμελα το πολιτικό σύστημα» και άλλα τέτοια εύηχα, δίχως φυσικά να συμβεί τίποτα τέτοιο. Ακριβώς γιατί οι αποκαλύψεις, που είναι σε μεγάλο βαθμό ελεγχόμενες, στοχεύουν σε θέματα που αφορούν το μοίρασμα της εξουσίας και της πίτας. Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι με κάθε σκάνδαλο διαφθοράς επιχειρείται η μετατόπιση του «άξονα» της πολιτικής ζωής σε πιο συντηρητικές κατευθύνσεις, ενώ στη σκιά της σκανδαλολογίας προωθούνται και νέες αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις» και μέτρα... Η «απάντηση» λοιπόν δεν μπορεί παρά να είναι η ανασύνταξη και αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος, που από θέση ισχύος θα μπορεί να αξιοποιεί και τέτοια σκάνδαλα για να τα στρέψει σε βάρος των υπαίτιων.

Δε φταίει η «κοινωνία»...

Πολύ βολικό έχει βρει φαίνεται η κυβέρνηση το νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα περί «ατομικής ευθύνης», επιχειρώντας να μετακυλίσει σε όλους τους άλλους τις ευθύνες της για την πολιτική που εφαρμόζει. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δε δίστασε να φορτώσει τις ευθύνες για την πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος και των χασισοκαλλιεργητών στην Κρήτη στην τοπική κοινωνία(!): «Η αυτοθυσία και αυταπάρνηση των αστυνομικών δεν αρκεί. Χρειάζεται να ενισχυθεί και από την ίδια την κοινωνία η προσπάθεια αυτή. Στην προκειμένη περίπτωση πιστεύω ότι η τοπική κοινωνία μπορεί να βοηθήσει περισσότερο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Θ. Ρουσόπουλος. «Ξεχνάει» φαίνεται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πώς η κυβέρνηση αντιμετώπισε το ζήτημα με τα Ζωνιανά, ως ζήτημα δηλαδή επιβολής «του νόμου και της τάξης», διά των όπλων, αρνούμενη να παραδεχτεί τις αδιαμφισβήτητες πολιτικές ευθύνες για τη διόγκωση του οργανωμένου εγκλήματος στο νησί και κυρίως δίχως να κάνει το παραμικρό για την αντιμετώπισή τους. Δεν μπορεί, λοιπόν, η κυβέρνηση να ενοχοποιεί, έμμεσα πλην σαφώς, την κοινωνία, όταν η ίδια δείχνει να έχει συμβιβαστεί με τη δράση του οργανωμένου εγκλήματος...

Τέσσερα δολάρια κοστίζει μία παιδική ζωή!

Πόσο αξίζει μία παιδική ζωή; Περίπου 150 πέσος, δηλαδή περίπου 4 δολάρια αξίζει ένα μικρό παιδί στην Αϊτή, σύμφωνα με τις καταγγελίες οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στην Αϊτή όπου ο πληθυσμός της μετά την κατοχή πέρασε ανεπιστρεπτί αυτή την αδιόρατη λεπτή γραμμή της πλήρους εξαθλίωσης του ανθρώπινου είδους...

Ενα παιδί για 4 δολάρια, προκειμένου να καταλήξει μέσω της Δομινικανής Δημοκρατίας, είτε σε φυτείες ζαχαροκάλαμου για να δουλεύουν όσο αντέξει το παιδικό τους σώμα, εσωτερικά σε σπίτια σαν δούλοι και υπηρέτες ή ακόμη και να χρησιμοποιηθούν τα όργανά τους για μεταμοσχεύσεις στις «πλούσιες χώρες». Σε τρεις μόνο ημέρες 75 παιδάκια επαναπατρίστηκαν στην Αϊτή, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των παιδιών, αλλά και των γυναικών που μέχρι στιγμής έχει πουληθεί σε αυτό το χρυσοφόρο λαθρεμπόριο ανθρώπων, με την επίβλεψη και των κατοχικών δυνάμεων ...του ΟΗΕ!

Πρόκειται για μία ακόμη προειδοποίηση επείγουσα κιόλας... Καταγγελίες για παιδιά αιχμάλωτα δικτύου διακίνησης ανθρώπων στην Αϊτή, που μάλιστα έχρηζαν ιατρικής βοήθειας, είχε κάνει δύο χρόνια πριν και η Διεθνής Οργάνωση Μετανάστευσης (IOM). Αλλά έμειναν καταγγελίες... αντιθέτως οι «δουλειές» ανθίζουν, αφού το κεφάλαιο ορίζει τις τύχες των ανθρώπων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κλιμάκωση για τις Συμβάσεις

Ο χαιρετισμός που δημόσια απηύθυνε την περασμένη βδομάδα ο ΣΕΒ προς τη ΓΣΕΕ, για τη δράση της σχετικά με την ακρίβεια και τη συγκέντρωση που διοργάνωσε στο Σύνταγμα, φανερώνει τη σήψη της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής πλειοψηφίας. Επιβεβαιώνει ότι η στρατηγική και το πλαίσιο της ΓΣΕΕ βρίσκονται σε πλήρη στοίχιση με τις αξιώσεις των μεγαλοεργοδοτών και, κατά συνέπεια, σε αντίθεση με τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων. Μια συνδικαλιστική οργάνωση που σ' ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, όπως αυτό της ακρίβειας, δέχεται για τη στάση της τα εύσημα αυτών που παράγουν και αναπαράγουν το πρόβλημα, ταυτόχρονα αποδεικνύει περίτρανα τον βαθιά αντιδραστικό της ρόλο απέναντι στους εργαζόμενους και στα δικαιώματά τους.

Τα συχαρίκια των βιομηχάνων δεν προέκυψαν από το πουθενά. Είναι συνέχεια της εκφρασμένης ικανοποίησής τους για τη διαχρονική στήριξη που τους παρέχει η συνδικαλιστική πλειοψηφία σε όλα τα κρίσιμα για την κερδοφορία τους ζητήματα. Είναι ακόμα συνέχεια της ικανοποίησής τους για τη Σύμβαση στην οποία συμφώνησε η ΓΣΕΕ και με την οποία οι μισθοί αυξάνονται κατά λιγότερο από ένα ευρώ τη μέρα. Με αυτή τη Σύμβαση, οι μεγαλοεργοδότες που μονοπωλούν την παραγωγή και το εμπόριο εξασφάλισαν την αδιατάραχτη αύξηση της κερδοφορίας τους. Το ίδιο τους εγγυάται τώρα και το πλαίσιο που προβάλλει η ΓΣΕΕ για την ακρίβεια, αφού η κερδοφορία των επιχειρήσεων και η πολιτική που τη στηρίζει μένουν στο απυρόβλητο.

Η συνδικαλιστική πλειοψηφία δε λέει κουβέντα για αυξήσεις στους μισθούς που θα θωρακίζουν το λαϊκό εισόδημα από την ακρίβεια και θα εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή διαβίωση στα λαϊκά στρώματα. Εκλεισε άρον άρον τη διετή Σύμβαση και δε λέει κουβέντα για την καπιταλιστική κερδοφορία σε κάθε κλάδο. Δεν αρθρώνει λέξη για τα μονοπώλια και την πολιτική που τα θρέφει. Και δεν το κάνει επειδή είναι το μακρύ χέρι αυτών των οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι ο αξιόπιστος «κοινωνικός εταίρος», στον οποίο οι μεγαλοεργοδότες και τα κόμματά τους μπορούν να βασίζονται. Γι' αυτό ο ΣΕΒ χαιρέτισε τη συγκέντρωση στις 19 του Ιούνη. Γι' αυτό και στις εκδηλώσεις της χωράνε όλοι. Από τους εκπροσώπους του δικομματισμού, μέχρι διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων που «βαφτίζονται» συνδικαλιστές.

Είναι ιδιαίτερα θετικό το γεγονός ότι οι συγκεντρώσεις της πλειοψηφίας, όπως και αυτή της περασμένης Πέμπτης, έχουν ολοένα και πιο μικρή μαζικότητα, αφού οι εργαζόμενοι γυρνάνε την πλάτη στους εργατοπατέρες και στους ΣΥΝεργάτες τους. Διπλά αισιόδοξο όμως είναι το γεγονός ότι υπάρχουν δυνάμεις που κάτω από τεράστιες δυσκολίες και εμπόδια συνεχίζουν τη μάχη των Συμβάσεων, διεκδικώντας ικανοποιητικούς μισθούς και μεροκάματα, χτυπώντας με το πλαίσιό τους την καρδιά της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Είναι οι δυνάμεις που συσπειρώνει το ΠΑΜΕ. Είναι οι Ομοσπονδίες που συνεχίζουν με απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις, έχοντας ήδη καταγράψει μαζικές μάχες όλο το προηγούμενο διάστημα. Αυτές οι δυνάμεις κερδίζουν μέρα με τη μέρα την εμπιστοσύνη ολοένα και περισσότερων εργαζομένων, δίνοντας σθεναρή απάντηση στους εκλεκτούς των βιομηχάνων και στην πολιτική που αυτοί υπηρετούν.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ