Στην παρέμβασή του ο Κ. Γιαννούκος επισήμανε ότι οι εργαζόμενοι στον ΕΦΕΤ στην προσπάθειά τους να μπαίνουν ασφαλή τρόφιμα στο τραπέζι της ελληνικής οικογένειας ήταν αποκλειστικά μόνοι τους, ερχόμενοι αντιμέτωποι τόσο με την ελλιπέστατη νομοθεσία (τον ιδρυτικό Νόμο 2741/99 του ΕΦΕΤ, την ελληνική και την Κοινοτική νομοθεσία), την επικάλυψη αρμοδιοτήτων, τον ανταγωνισμό και την έλλειψη συνεργασίας των άλλων ελεγκτικών μηχανισμών, την παντελή έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής, τις διορισμένες διοικήσεις του ΕΦΕΤ - διεκπεραιωτές, τις εκάστοτε ανύπαρκτες πολιτικές ηγεσίες, αλλά κύρια τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και τις πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στο χώρο παραγωγής, διάθεσης και εμπορίας των τροφίμων και τη διαπλοκή τους με το πολιτικό σύστημα εξουσίας.

Αναφερόμενος στα μέτρα των ελληνικών κυβερνήσεων και της ΕΕ για την αντιμετώπιση του διατροφικού προβλήματος, είπε ότι δε θέλουν να προχωρήσουν στην επίλυσή του, διότι «είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζεται κατ' επιταγήν της ΕΕ απ' όλες τις κυβερνήσεις και στον πυρήνα της έχει την ενίσχυση και την απελευθέρωση των αγορών, τη συγκέντρωση κεφαλαίων, την αύξηση των κερδών των πολυεθνικών και των μεγάλων οικονομικά επιχειρήσεων, οι οποίοι έχουν μετατρέψει την προστασία της υγείας του καταναλωτή και της ασφάλειας και της ποιότητας των τροφίμων σε εμπορεύσιμο προϊόν και όχι κοινωνικό αγαθό του λαού».