Προς τι οι τυμπανοκρουσίες και οι πανηγυρισμοί; Προς τι τα κάλπικα τα λόγια τα μεγάλα; Οι μεγαλοστομίες και οι ενθουσιασμοί; Τα τεράστια επίθετα του ηρωισμού και της μεγαλοσύνης; Λύθηκε κανένα θέμα εξωτερικής ή εσωτερικής πολιτικής; Μήπως αποκτήσαμε αντιΝΑΤΟική φωνή; Μήπως η κυβέρνηση είπε κάποιο ΟΧΙ για την αντιπυραυλική ζώνη και δεν τ' ακούσαμε; Μήπως είπε ΟΧΙ στην ανεξαρτησία του Κοσσόβου και δεν το αντιληφθήκαμε; Μήπως θ' αποσύρει τα ελληνικά στρατεύματα από το Αφγανιστάν (και το Κόσσοβο) και δεν το πήραμε είδηση; Μήπως έδιωξε τις ξένες βάσεις απ' τη Σούδα και δε μας πληροφόρησε; Μήπως η σκληρή διπλωματική σκόπευση αποδόθηκε σε εθνικιστική υστερία;

Ο μπάρμπα - Γιώργης ο γείτονας, χωρίς καμιά ενημέρωση, σαν έτσι από ένστικτο κι αυτοάμυνα, όχι πάλι θα έλεγε. Βέτο πάλι θα έβαζε. Στα τόσα μεγάλα προβλήματα, το παιχνίδι της ονομασίας θα του φάνταζε μικρό.

Εδώ φάνηκε ολοκάθαρα ένα τεράστιο έλλειμμα. Το έλλειμμα πολιτικών επιτυχιών με συνέπεια στην καταφυγή εκκωφαντικών θορύβων ώστε να περάσουν από το μικροσκόπιο μικροεπιτυχίες και να μεγεθυνθούν.