Να, λοιπόν, ποιος είναι ο ρόλος της Tέχνης. Να, λοιπόν, ποιος είναι ο ρόλος του καλού και στρατευμένου, γιατί όχι, κινηματογράφου. Να, λοιπόν, ποιος είναι ο ρόλος του ντοκιμαντέρ. Του είδους του κινηματογράφου που καταγράφει την πραγματικότητα. «Το Μεγάλο Ξεπούλημα», του Φλόριαν Οπιτζ, δεν είναι απλώς μια κινηματογραφική ταινία, μια ακόμα προοδευτική, έστω, ταινία, είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι ένα πολύτιμο εργαλείο. Αφού κάνει φύλλο και φτερό την παγκοσμιοποίηση και την ιδιωτικοποίηση. Τις δυο (στην ουσία, μια) νέες μολυσματικές και εξοντωτικές επιδημίες που απειλούν με εξαφάνιση τον άνθρωπο και τον ανθρώπινο πολιτισμό!

Στον αντίποδα της παραπάνω θαυμάσιας και τίμιας ταινίας έχουμε τη μάλλον πρακτορική ταινία του Μαρκ Φόρστερ «Χαρταετοί Πάνω από την Πόλη». «Νοσταλγία» για την «εποχή τω σουλτάνων» στο Αφγανιστάν, κατάρες και συκοφαντίες για τους Ρώσους και ύμνους για την Αμερική!

Και ενώ ο κόσμος συγκρούεται, η Tέχνη συγκρούεται, αρκετοί δικοί μας δημιουργοί, ιδιαίτερα νέοι δημιουργοί, κατασπαταλιούνται και αυτοχειριάζονται μέσα στον άγονο εγωιστικό μικροαστισμό τους. Τρεις νέες ελληνικές ταινίες, γυρισμένες από πολύ νέους ανθρώπους, με μεγάλες κατασκευαστικές και εικαστικές αρετές και οι τρεις, σφυρίζουνε ...κλέφτικα (ενώ η χώρα μας, ο λαός μας, οι θεατές σε τελευταία ανάλυση, ξημεροβραδιάζονται στους δρόμους αγωνιζόμενοι να αποκρούσουν την επίθεση που τους γίνεται!) 1) «Valse Sentimentale», της Κωνσταντίνας Βούλγαρη (κόρης του Παντελή Βούλγαρη και της Ιωάννας Καρυστιάνη). Πολύ προσωπική νεανική οργή για το ...τίποτα! 2) «Ιστορία 52», του Αλέξη Αλεξίου. Ενα θρίλερ για μια διφορούμενη και φανταστική σχιζοφρένεια! 3) «Η Επιστροφή», του Βασίλη Δούβλη. Το θέμα της είναι υπαρκτό (Ελληνες και ξένοι μετανάστες - παιδιά του ίδιου «θεού»). Η στραβή οπτική του, όμως (ερωτικό θρίλερ), τα καταστρέφει όλα!

Αρκετά συμπαθητικό, κυρίως για το θέμα του, «Το Μαύρο Μπαλόνι», της Ελίσα Ντάουν. Τρυφερή, κάπως αυτοβιογραφική ταινία, με κεντρικό θέμα τη μεταχείριση των αυτιστικών παιδιών μέσα στην οικογένεια και στο κοινωνικό περιβάλλον. «Αποστολή στην Μπριζ», του Μάρτιν Καμ Ντόνα. Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πόλη Μπριζ του Βελγίου παρά το θέμα της ταινίας. Δυο συνάδελφοι εκτελεστές έρχονται αντιμέτωποι μεταξύ τους! Υπερισχύει η φιλία! Τέλος, έχουμε την ταινία «Superhero», του Κρεγκ Μάζιν. Ενας καινούριος φανταστικός ήρωας (Superhero = superman) μπαίνει - χωρίς κανέναν λόγο και χωρίς καμία ανάγκη - στις οθόνες μας.