Κυριακή 30 Μάρτη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 23
ΔΙΕΘΝΗ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Επεμβάσεις με πρόσχημα τις κλιματικές αλλαγές!

Με δικαιολογία το περιβάλλον, που οι ίδιες οι φιλομονοπωλιακές πολιτικές το καταστρέφουν

Ακόμα και την καταστροφή του περιβάλλοντος - που οι ίδιοι με τις πολιτικές τους προκαλούν - χρησιμοποιούν οι της ΕΕ, παρουσιάζοντάς την ως «απειλή κατά της ασφάλειας», προκειμένου να «νομιμοποιήσουν» την «ταχεία επέμβασή» τους παντού στον πλανήτη. Προασπιζόμενοι τα συμφέροντα μονοπωλίων στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για τους φυσικούς πόρους.

Πέρα από προσχήματα που χρησιμοποιούν, αντίπαλός τους δεν είναι η περιβαλλοντική υποβάθμιση, αλλά η «πολιτική ριζοσπαστικοποίηση», οι «κοινωνικές αναταραχές», οι «κοινωνικοοικονομικές πιέσεις», οι «απειλές κατά των οικονομικών περιουσιακών στοιχείων». Και όπλα τους το ακόμα πιο εκτεταμένο φακέλωμα όποιου αντιδρά στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και επόμενα η ανάληψη «δράσης» - χωρίς φυσικά να αποκλείεται η στρατιωτική - εναντίον του.

«Εκθεση» του ύπατου εκπροσώπου της ΕΕ Χαβιέ Σολάνα και της Κομισιόν, απευθυνόμενη προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αφού εισαγωγικά περιγράφει τους περιβαλλοντικούς κινδύνους, μπαίνει γοργά στο θέμα. Οτι «εάν δεν μετριαστεί, η άνοδος της θερμοκρασίας πάνω από τους 2 βαθμούς Κελσίου θα οδηγήσει σε πρωτοφανείς καταστάσεις διακύβευσης της ασφαλείας», φυσικά όπως οι ίδιοι και η τάξη τους την ορίζει. Οτι «η επένδυση σε δραστηριότητες άμβλυνσης του κινδύνου για να αποτραπούν αυτά τα σενάρια, καθώς και τα μέτρα προσαρμογής στις αναπόφευκτες μεταβολές, θα πρέπει να συμβαδίζουν με την αντιμετώπιση των διεθνών απειλών κατά της ασφάλειας από την αλλαγή του κλίματος».


Γρηγοριάδης Κώστας

Συνεχίζει: «Η καλύτερη θεώρηση της αλλαγής του κλίματος είναι ως ένας πολλαπλασιαστής απειλών που επιδεινώνει τις υπάρχουσες τάσεις, εντάσεις και αστάθειες (...) Είναι σημαντικό να αναγνωριστεί ότι οι κίνδυνοι δεν έχουν μόνο ανθρωπιστική διάσταση.περιλαμβάνουν επίσης πολιτικούς κινδύνους και κινδύνους ασφάλειας με άμεσες επιπτώσεις για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα».

Προσδιορίζει ότι «η παρούσα έκθεση εστιάζεται στις επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος στη διεθνή ασφάλεια και εξετάζει τον αντίκτυπό τους στην ίδια την ασφάλεια της Ευρώπης, και το πώς θα πρέπει να αντιδράσει η ΕΕ». Προς τούτο υπογραμμίζει ότι η ΕΕ έχει διαθέσιμο «ευρύ φάσμα εργαλείων και μέσων». «Επιπλέον, το διακύβευμα της ασφάλειας είναι ένα από τα δυνατά σημεία της Ευρώπης, με τη σφαιρική προσέγγισή της όσον αφορά την πρόληψη των συγκρούσεων, τη διαχείριση κρίσεων και την ανασυγκρότηση μετά το πέρας των συγκρούσεων». Τόση πείρα έχουν οι Ευρωενωσιακοί από Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν.

Η «Εκθεση» μπαίνει στο «ψητό», λέγοντας ότι «η ευρωπαϊκή στρατηγική ασφαλείας αναγνωρίζει τη σύνδεση της υπερθέρμανσης του πλανήτη με τον ανταγωνισμό για τους φυσικούς πόρους».

Τι πραγματικά τους «απειλεί»

Στην ενότητα «ΑΠΕΙΛΕΣ», «περιγράφει μερικές από τις μορφές συγκρούσεων που οφείλονται στην αλλαγή του κλίματος και ενδέχεται να συμβούν σε διάφορες περιοχές του κόσμου». Π.χ. ότι «η λειψυδρία ειδικότερα έχει τη δύναμη να προκαλέσει κοινωνικές αναταραχές και να οδηγήσει σε σημαντική οικονομική ζημία, ακόμα και σε σθεναρές οικονομίες».

΄Η επισημαίνει ότι «μια περαιτέρω πτυχή του ανταγωνισμού για τους ενεργειακούς πόρους είναι η πιθανή σύγκρουση για τους πόρους στις πολικές περιοχές οι οποίοι θα καταστούν εκμεταλλεύσιμοι συνεπεία της παγκόσμιας ανόδου της θερμοκρασίας λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου».

Παρακάτω αναλύει «Καταστάσεις αστάθειας και ριζοσπαστικοποίησης: Η αλλαγή του κλίματος μπορεί να ενισχύσει σημαντικά την αστάθεια στα ανίσχυρα ή αποσαθρωμένα κράτη τεντώνοντας πέρα από τα όριά της την ήδη περιορισμένη ικανότητα των κυβερνήσεων να ανταποκριθούν με αποτελεσματικότητα στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Η ανικανότητα μιας κυβέρνησης να ικανοποιήσει τις ανάγκες του πληθυσμού στο σύνολό του ή να του παράσχει προστασία από δυσμενείς συνθήκες οφειλόμενες στην αλλαγή του κλίματος μπορεί να προκαλέσει απογοήτευση καθώς και εντάσεις μεταξύ των διαφόρων εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων των χωρών και πολιτική ριζοσπαστικοποίηση. Ενα πιθανό αποτέλεσμα θα είναι η αποσταθεροποίηση κρατών, αλλά και ευρύτερων περιοχών».

Από το πεδίο των «απειλών» που διατρέχουν δε λείπουν οι δρόμοι του καυσίμου. Ετσι μιλά για «Εντάσεις για τον ενεργειακό εφοδιασμό: Ενα από τα σημαντικότερα πιθανά αίτια συγκρούσεων για τους πόρους θα είναι αποτέλεσμα του εντεταμένου ανταγωνισμού για την πρόσβαση στους ενεργειακούς πόρους και τον έλεγχό τους (...) επειδή μεγάλο μέρος των παγκόσμιων αποθεμάτων σε υδρογονάνθρακες βρίσκονται σε περιοχές ευάλωτες στις επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος και επειδή πολλά κράτη που παράγουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο αντιμετωπίζουν ήδη σημαντικά κοινωνικά, οικονομικά και δημογραφικά προβλήματα, η αστάθεια είναι πιθανόν να ενταθεί. Το γεγονός αυτό ενδέχεται να τροφοδοτήσει ακόμα μεγαλύτερη ενεργειακή ανασφάλεια και μεγαλύτερο ανταγωνισμό για τους πόρους. Η πιθανή ευρύτερη χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ηλεκτροπαραγωγή είναι δυνατόν να προκαλέσει νέες ανησυχίες για τη διάδοση των πυρηνικών όπλων στο πλαίσιο ενός καθεστώτος μη διάδοσης που είναι - τελεί υπό πίεση. Καθώς θα ανοίγουν προηγουμένως απρόσιτες περιοχές εξαιτίας των επιπτώσεων της αλλαγής του κλίματος, η μάχη για τους πόρους θα κλιμακώνεται».

Παραθέτει κι ορισμένα «ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ», περιγράφοντας περίπου ως δεδομένα όσα η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο προκαλεί και με μόνη πραγματική τους έγνοια το πώς η ΕΕ θα διασφαλίσει τα μονοπωλιακά συμφέροντά της. Π.χ. στη Μέση Ανατολή «οι εντάσεις που υπάρχουν σχετικά με την πρόσβαση στο νερό είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα επιδεινωθούν στην περιοχή, με αποτέλεσμα περαιτέρω πολιτική αστάθεια με καταστροφικές συνέπειες για την ενεργειακή ασφάλεια και άλλα συμφέροντα της Ευρώπης».

΄Η στη Νότια Ασία «οι συγκρούσεις για τους υπολειπόμενους πόρους και η χωρίς διαχείριση μετανάστευση θα οδηγήσουν σε αστάθεια μια περιοχή που αποτελεί σημαντικό οικονομικό εταίρο της Ευρώπης με φορείς παραγωγής και διανομής συγκεντρωμένους κατά μήκος των ευάλωτων ακτών της». Αλλά και στην Κεντρική Ασία «δημιουργούνται έτσι ιδιαίτεροι πρόσθετοι κίνδυνοι συγκρούσεων σε μια περιοχή της οποίας οι στρατηγικές, πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, καθώς και οι εντεινόμενες διαπεριφερειακές προκλήσεις έχουν άμεσες ή έμμεσες συνέπειες στα συμφέροντα της ΕΕ».

Φυσικά, επαναλαμβάνεται το ενδιαφέρον της για την Αρκτική: «(...) η αυξανόμενη δυνατότητα πρόσβασης στους τεράστιους πόρους υδρογονανθράκων της Αρκτικής περιοχής μεταβάλλει τη γεωστρατηγική δυναμική της με πιθανές συνέπειες για τη διεθνή σταθερότητα και τα ευρωπαϊκά συμφέροντα στον τομέα της ασφάλειας (...) Καθίσταται ολοένα και πιο επιτακτική η ανάγκη συμμετοχής (σ.σ.: της ΕΕ) στη διευρυνόμενη συζήτηση για τις εδαφικές αξιώσεις και την πρόσβαση στις νέες εμπορικές διαδρομές».

«Παρακολούθηση» και «ταχεία αντίδραση»

Τέλος, στα «ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ» η «έκθεση» μεταξύ άλλων «συστήνει» στους εταίρους «ετοιμότητα για ταχεία αντίδραση» της ΕΕ. Εξηγεί ότι «στις πιθανές δράσεις που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν» περιλαμβάνεται η «ενίσχυση των ικανοτήτων της ΕΕ όσον αφορά την έρευνα, την ανάλυση, την παρακολούθηση και την έγκαιρη προειδοποίηση (...) Η παρακολούθηση και η έγκαιρη προειδοποίηση πρέπει να καλύπτουν ιδίως τις καταστάσεις κρατικής αστάθειας και πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης, τις εντάσεις σχετικά με τους πόρους και τα ενεργειακά αποθέματα, τις περιβαλλοντικές και κοινωνικοοικονομικές πιέσεις, τις απειλές κατά των υποδομών ζωτικής σημασίας και των οικονομικών περιουσιακών στοιχείων, τις συνοριακές διαφορές, τον αντίκτυπο στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πιθανές μεταναστευτικές κινήσεις».

Και αφού χαφιεδολογήσουν για το ποιος απειλεί το καθεστώς τους, χρειάζεται να αναλάβουν και την ανάλογη δράση. Ετσι η «έκθεση» αμέσως μετά ζητά «περαιτέρω ενίσχυση του σχεδιασμού και των ικανοτήτων της ΕΕ και των κρατών μελών, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής προστασίας και της αξιοποίησης των μέσων διαχείρισης κρίσεων και αντίδρασης στις καταστροφές (στρατιωτικών και μη), προκειμένου να συμβάλουν στην αντίδραση έναντι των κινδύνων που δημιουργεί για την ασφάλεια η αλλαγή του κλίματος».


Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ