Τα επίσημα εγκαίνια κάθε μεγάλης διοργάνωσης πολιτιστικού περιεχομένου και χαρακτήρα, λ.χ. ενός φεστιβάλ, προσφέρονται πάντα για ψηφοθηρικές και γενικότερα εντυπωσιοθηρικές εμφανίσεις υπουργών, κυβερνητικών παραγόντων και εκπροσώπων των κομμάτων εκείνων που ενώ κυβέρνησαν, σχεδόν τίποτα καλό δεν έπραξαν περί του αντικειμένου της εγκαινιαζόμενης διοργάνωσης. Τα επίσημα εγκαίνια, λοιπόν, συνήθως μοιάζουν σα να γίνονται για να... φαίνονται «επιφανείς» πολιτικοί και να κρύβονται τα προβλήματα που δημιουργεί η ασκούμενη πολιτική. Λόγου χάρη, τα επίσημα εγκαίνια κάθε ετήσιου Φεστιβάλ Βιβλίου, είναι μια καλή ευκαιρία δημόσιας προβολής εκπροσώπων της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, αλλά όχι και των προβλημάτων στο χώρο του βιβλίου.

Το ίδιο συνέβη και με τα επίσημα εγκαίνια (τη Δευτέρα το βράδυ, στο Πεδίον του Αρεως) του 29ου Φεστιβάλ Βιβλίου. Το Φεστιβάλ εγκαινίασε και φέτος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κ. Στεφανόπουλος και όχι ο αρμόδιος υπουργός Πολιτισμού, βγαίνοντας από τη δύσκολή θέση να επαναλάβει χιλιοειπωμένα και ανεκπλήρωτα «θα» της κυβέρνησής του. Και αυτά τα εγκαίνια μετατράπηκαν σε κοσμική συνάντηση πολιτικών. Σε... πασαρέλα υπουργών και πολιτικών της ΝΔ, του ΣΥΝ, του δημάρχου Αθήνας, αλλά και του αρχιεπισκόπου. Αντηλάγησαν θερμές χειραψίες, χαρίεντες ασπασμοί (του υπουργού Παιδείας και του αρχιεπισκόπου), γενικόλογοι έπαινοι για την πρόοδο του ελληνικού βιβλίου, περισπούδαστες συστάσεις για τη χρησιμότητα του βιβλίου και την ανάγκη συστηματικής ανάγνωσης και πέραν τούτου ουδέν.

Αίφνης, όμως, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Εκδοτών Βιβλίου (οργανωτής του Φεστιβάλ μαζί με το Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλιοπωλών Αθήνας), σώζοντας κάπως την τιμή των συνδικαλιστικών όπλων, ανέφερε δυο - τρία από τα πολλά και μεγάλα προβλήματα της κυβερνητικής πολιτικής βιβλίου. Μίλησε για την αύξηση κατά 600% των υπηρεσιών των ΕΛ.ΤΑ για αποστολή βιβλίων στην Κύπρο, όπoυ κάνει άνοιγμα το ελλαδικό βιβλίο. Την απουσία του ελληνικού βιβλίου από την Πολιτιστική Ολυμπιάδα. Τη μακρόχρονη κωλυσιεργία για στελέχωση - με νομοθετική ρύθμιση του υπουργείου Παιδείας - των 500 βιβλιοθηκών της Μέσης Εκπαίδευσης ώστε οι υπάρχουσες να μην αχρηστευτούν, αλλά και να στελεχωθούν οι άλλες 1.000, που «θα» δημιουργηθούν στα πλαίσια του Γ' ΕΠΕΑΕΚ. Το πότε θα δημιουργηθούν αυτές οι 1.000 βιβλιοθήκες παραμένει άγνωστο, γι' αυτό και η «είδηση» του Π. Ευθυμίου (χιλιοειπωμένη κι αυτή από προκατόχους του) περί ανέγερσης νέου κτιρίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης στην Πανεπιστημιούπολη, δεν αφήνει πολλές ελπίδες.