Οι ενοποιήσεις αυτές είναι ένα βήμα παραπέρα σε αυτές που προέβλεπε ο νόμος Ρέππα και, με βάση τη μέχρι τώρα εμπειρία, πάντα έγιναν σε βάρος των εργαζομένων και των Ταμείων και πάντα σε όφελος των εργοδοτών. Η λογική αυτή διαπερνά και τις νέες ενοποιήσεις, συγχωνεύσεις και ομαδοποιήσεις που σχεδιάζει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ και φέρνει τα πάνω κάτω στο υφιστάμενο καθεστώς δεκάδων Ταμείων.

Κατ' αρχάς η υπαγωγή των Ταμείων κύριας ασφάλισης των πρώην ΔΕΚΟ και τραπεζών (ΤΑΠ-ΟΤΕ, Εθνικής, Τράπεζας της Ελλάδας, ΕΤΒΑ, ΗΣΑΠ, Εθνικής Ασφαλιστικής, ΗΣΑΠ) στο ΙΚΑ ΕΤΑΜ, όπως προβλέπει ο νόμος 3029/2002, θα «βουλιάξει» το ΙΚΑ, αφού καμιά δέσμευση δεν υπάρχει για την καταβολή από εργοδότες και κράτος των υποχρεώσεών τους, που εκτιμήσεις τα καθορίζουν σε πάνω από ένα δισ. ευρώ. Στο ΙΚΑ, σύμφωνα με πληροφορίες, θα υπαχθεί και ο ΟΑΠ-ΔΕΗ για την κύρια σύνταξη, ενώ οι κλάδοι επικουρικής σύνταξης, Πρόνοιας και Υγείας θα ομαδοποιηθούν στους αντίστοιχους κλάδους ενός ενιαίου Ταμείου για τις τράπεζες και τις πρώην ΔΕΚΟ. Ουσιαστικά ο ΟΑΠ-ΔΕΗ θα πάψει να υφίσταται ως Ταμείο και ελλοχεύει τεράστιος κίνδυνος για την τεράστια περιουσία του - το 1999 εκτιμήθηκε πάνω από 10 δισ. ευρώ - η οποία δεν είναι πουθενά εγγεγραμμένη, καθώς όλα αυτά τα κεφάλαια ενθυλακώθηκαν από τη ΔΕΗ και επενδύθηκαν, έναντι της υποχρέωσης του δημοσίου να καταβάλλει τις συντάξεις.

Η δημιουργία του Ταμείου Επιστημόνων αποβλέπει - όπως έχει ομολογηθεί άλλωστε - αυστηρά στην παρακράτηση του 10% των κεφαλαίων που προέρχονται από τους δήθεν «κοινωνικούς πόρους», ενώ στην πράξη πρόκειται για εισφορές που είτε δεν καταβάλλουν οι εργοδότες, είτε έχουν τη μορφή της εργοδοτικής εισφοράς. Από το χαράτσι αυτό δε θα γλιτώσουν ούτε οι εργαζόμενοι στον Τύπο, αφού η δημιουργία ενιαίου Ταμείου Τύπου, στο οποίο προσανατολίζεται τελικά η κυβέρνηση, δεν αναιρεί αυτή τη στόχευση.

Το ολοκληρωτικό ανακάτωμα των κλάδων επικούρισης, Πρόνοιας και Υγείας σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζει την «πολυδιάσπαση» του ασφαλιστικού μας συστήματος, όπως αποπροσανατολιστικά ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Στρατηγική στόχευση ήταν και είναι να φορτωθούν τα βάρη «ελλειμματικών Ταμείων» που δημιούργησε η ίδια η αντεργατική πολιτική στις πλάτες ασφαλισμένων σε «υγιή» Ταμεία, η απαλλαγή του κράτους και των εργοδοτών σε συγκεκριμένους κλάδους από ανειλημμένες υποχρεώσεις που είχαν. Αυτό δείχνει η πρόσφατη εμπειρία των «ενοποιήσεων» που έγιναν, με αποκορύφωμα την περίπτωση των τραπεζοϋπαλλήλων.

Η λεγόμενη διοικητική ενοποίηση και ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι αυτή θα γίνει χωρίς να θιγούν τα δικαιώματα των ασφαλισμένων, ότι συγχωνεύσεις και ενοποιήσεις θα γίνουν αλλά θα ισχύουν τα καταστατικά των Ταμείων, είναι μια μεγάλη κυβερνητική μπλόφα. Η διοικητική ενοποίηση είναι το πρώτο σκαλοπάτι. Θα ακούγεται μέχρι να μπούνε τα «πρόβατα στο μαντρί». Αργά ή γρήγορα, οι υπάρχουσες διαφορές ανάμεσα στους ασφαλισμένους διαφορετικών Ταμείων και κλάδων θα ανακαλυφθούν και πάλι, για να επιβληθεί η «εξίσωση» προς τα κάτω.

Οταν σήμερα ακόμα η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι είναι απαράδεκτο να ισχύουν διαφορετικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και διαφορετικό ύψος συντάξεων μεταξύ ασφαλισμένων σε διαφορετικά Ταμεία, λανσάροντας τον όρο «ευγενή Ταμεία» και μιλώντας για «ανισοτιμίες» που δήθεν κατατρύχουν το σύστημα, είναι φανερό ότι ο ισχυρισμός αυτός θα γίνει ακόμα πιο τρομοκρατικός όταν οι «διαφορές» αυτές θα υπάρχουν στο πλαίσιο του ίδιου Ταμείου και του ίδιου κλάδου. Και τότε όλοι θα μπούνε κάτω από τη «Δαμόκλειο σπάθη» της «δικαιοσύνης» και της «ισοτιμίας» των ασφαλισμένων.

Πολύ περισσότερο που αυτοί οι ισχυρισμοί προβάλλονται και σήμερα για να προωθηθούν τα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης, τα οποία θα οδηγήσουν σε αύξηση στα 60 χρόνια από τα 58 γι' αυτούς που συμπληρώνουν τα 35 χρόνια εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, στην επιβολή μείωσης κατά 40% στις πρόωρες συντάξεις, η οποία θα τις κάνει απαγορευτικές, στη μείωση των επικουρικών συντάξεων, οι οποίες δε θα υπερβαίνουν το 20% σε όλα τα Ταμεία, στο πετσόκομμα των αναπηρικών συντάξεων, στο χτύπημα της μητρότητας και της εργαζόμενης μητέρας.

Ανάλογοι είναι οι στόχοι της κυβέρνησης και με το ανακάτωμα των κλάδων Υγείας. Η δήθεν «ενοποίηση» εδώ εξυπηρετεί την επιδίωξή της να φορτωθούν τα βάρη των αυξημένων δαπανών Υγείας, από τις οποίες κερδοφορεί ο ιδιωτικός τομέας, στις πλάτες των ασφαλισμένων όλων των Ταμείων.

Το νέο μοντέλο στον κλάδο Υγείας είναι όρος για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις, ώστε τα Ταμεία να αγοράζουν υπηρεσίες Υγείας από ιδιώτες, δημόσιο και άλλους αυτόνομους φορείς σε συνθήκες «ανταγωνισμού», όπως είπε πρόσφατα ο διοικητής του ΙΚΑ. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Γ. Μέργο, το ΙΚΑ πρέπει να προχωρήσει σε «διαφοροποίηση των πακέτων κάλυψης και συμμετοχής στο κόστος». Δηλαδή, η ασφάλιση Υγείας και κατά συνέπεια το εύρος των παροχών να μην είναι ενιαία για όλους τους ασφαλισμένους του Ιδρύματος, αλλά να εξαρτάται από το ύψος των εισφορών ή ακόμα και από τον αριθμό των ενσήμων του κάθε εργαζομένου.

Επιπλέον, η άποψη του ίδιου κυβερνητικού στελέχους ότι δήθεν «(...) η χρηματοδότηση (σ.σ. υπηρεσιών Υγείας) με επιβάρυνση του χρήστη επιτυγχάνει μεγαλύτερη κοινωνική δικαιοσύνη έναντι της χρηματοδότησης με επιβάρυνση του φορολογούμενου...», οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση ερωτοτροπεί σοβαρά με τις αρχές καθαρά της ιδιωτικής ασφάλισης, με την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Υγείας, η οποία θα επιβαρύνει αποκλειστικά τον - «χρήστη»! - ασφαλισμένο και όχι τον κρατικό προϋπολογισμό.