Στο... «συγκλονιστικό» ποσοστό του 3,5% «ανέρχεται» η πρόταση της διοίκησης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στα σωματεία των εργαζομένων της, στο πλαίσιο διαπραγματεύσεων για τις συλλογικές συμβάσεις!

Μάλιστα, ο πρόεδρος της ΕΛΣ, πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ, Οδ. Κυριακόπουλος, συνεχίζοντας την απαξιωτική τακτική του προς τους εργαζόμενους της ΕΛΣ, αντιμετώπισε κυνικά τους εκπροσώπους τους. Σύμφωνα με πληροφορίες, χτες τους «πρότεινε» το συνολικό ποσό των 550.000 ευρώ, με τη λογική ότι «αυτά είναι» και όταν οι εργαζόμενοι απάντησαν ότι αυτό το ποσό σημαίνει 3,5% «αύξηση», ο πρόεδρος/επιχειρηματίας είπε: «όποιος θέλει να αυξήσει το βιοτικό του επίπεδο, να βρει δεύτερη δουλειά»!

Ετσι αντιμετωπίζονται οι καλλιτέχνες του κρατικού λυρικού θεάτρου μας, οι οποίοι δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στη σκηνή. Οπως γίνεται, για πολλοστή φορά, με τη λυρική κωμωδία του Τζοακίνο Ροσίνι «Ο κόμης Ορί», που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Ειδικά οι νέοι πρέπει να δουν αυτή την παράσταση (διεκδικώντας φθηνότερα εισιτήρια), γιατί τέτοια έργα, μάλιστα σκηνοθετημένα με χιούμορ και φαντασία, είναι το καλύτερο «διαβατήριο» προς το «σύμπαν» της όπερας, η οποία, στη χώρα μας, δυστυχώς ακόμα θεωρείται «αποκλειστικότητα» της «ελίτ» και όχι λαϊκό θέαμα. Είναι μια παράσταση χωρίς ίχνος «ακαδημαϊσμού», ζωντανή, με καλλιτέχνες που δεν τραγουδούν απλώς αλλά ερμηνεύουν τους ρόλους, σαν καλοκουρδισμένη «μηχανή», καθόλου «μηχανικά». Από τη σκηνοθεσία, τους πρωταγωνιστές, την (εξαιρετική) χορωδία, τα σκηνικά, τα κοστούμια, τους φωτισμούς μέχρι την ορχήστρα, τίποτα δεν παραπέμπει σε επαγγελματική ρουτίνα. Ας μη χαρίσει, λοιπόν, ο λαός την ΕΛΣ στ' αφεντικά...