Με τα χρηματιστήρια και τα οικονομικά θέματα γενικά, εγώ έχω τόση σχέση, όση έχει και ο... Φάντης με το ρετσινόλαδο. Ούτε γνώσεις σχετικές διαθέτω, αλλά ούτε και λεφτά μου περισσεύουν, για να τα «παίξω», αγοράζοντας «ισχυρά χαρτιά», και να τα «οικονομήσω». Μια συνταξούλα, εκατόν είκοσι χιλιάδες περίπου, παίρνουμε κάθε πρώτη του μηνός, για να περάσουμε, η γριά μου κι εγώ, τα υπόλοιπα χρόνια που μας έχει «χρεωμένα» ο Γεραμπής.
Ομως, με προβληματίζει - έστω και για λογαριασμό φίλων και συνανθρώπων μου - αυτή η νέα «ανάκαμψη» που παρατηρείται, τελευταία, στην αγορά της Σοφοκλέους. Εκτιμώντας τη λαϊκή σοφία, η οποία συμβουλεύει να παίρνει κανείς μικρό καλάθι όταν ακούει για...«πολλά κεράσια», θα έλεγα κι εγώ στους «μικροεπενδυτές» να είναι «κουμπωμένοι». Να μην παρασυρθούν από τις γαλιφιές της πονηρής και αδηφάγας κεφαλαιοκρατικής «γάτας», που κρύβοντας επιμελώς τα γαμψά της νύχια άρχισε να χαϊδεύει πάλι τ' αυτιά τους με υποσχέσεις, για πακτωλό κερδών που τάχα τους περιμένει, αν «επενδύσουν» τις οικονομίες τους εκεί, στο ναό του χρήματος.
Το ίδιο ακριβώς παραμύθι ακούγαμε και πέρσι τέτοιον καιρό. Ενα παραμύθι ξελογιαστικό, που οδήγησε, μαζί με πολλούς άλλους, και τον ταλαίπωρο βιοπαλαιστή να πουλήσει το σπίτι του και το μισό ταξί που είχε στο όνομά του, και να «επενδύσει» τα λεφτά του στο Χρηματιστήριο, για να τα ιδεί, στη συνέχεια, να «λιώνουν» σιγά σιγά και να μηδενίζονται σχεδόν, μέσα στο αδυσώπητο «χωνευτήρι» της Σοφοκλέους. Τότε προμηθεύτηκε ένα περίστροφο, και σκόπευε, λέει, να πάει ο ίδιος επί τόπου, να βρει και να τιμωρήσει τον αίτιο της καταστροφής του. Ομως, το αποκρουστικό κεφαλαιοκρατικό τέρας, πολυπλόκαμο και πολυκέφαλο σαν τη Λερναία Υδρα, είναι εντούτοις απρόσωπο και ανώνυμο. Και είναι τόσο γερά οχυρωμένο, «νομικά» και «θεσμικά», μέσα στο απρόσιτο κάστρο του, ώστε είναι αδύνατο ένας μόνο άνθρωπος να το πλησιάσει και να το πυροβολήσει μ' ένα μικρό πιστολάκι. Ετσι, ο τραγικός βιοπαλαιστής, αφού δεν έβρισκε κανέναν υπεύθυνο να σκοτώσει, γύρισε την κάννη του περιστρόφου στον κρόταφό του, για να δώσει, τουλάχιστον, τέλος στο δικό του μαρτύριο, αφήνοντας «στους πέντε δρόμους» γυναίκα και παιδιά.
Ας είναι, λοιπόν, πιο προσεκτικοί αυτή τη φορά οι «μικροεπενδυτές». Ας κλείσουν τ' αυτιά τους στο εκμαυλιστικό κάλεσμα των «παπαγάλων» και των Σειρήνων της Σοφοκλέους. Οι κυβερνητικοί ιθύνοντες, που βεβαιώνουν ότι η άνοδος του «δείκτη» αποδεικνύει την ευρωστία και τη σταθερότητα της οικονομίας μας, μπορεί αύριο, ως Πόντιοι Πιλάτοι, να «νίπτουν τας χείρας των», να σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους και να λένε το γνωστό: «Ας πρόσεχαν. Το Χρηματιστήριο είναι ένα παιχνίδι, όπου ο παίκτης δεν κερδίζει μόνο, αλλά και χάνει καμιά φορά» (Δε διευκρινίζουν, όμως, ότι αυτά που χάνουν πάντα είναι τα «μικρά ποντικάκια», ενώ η «μεγάλη γάτα», που παίζει μαζί τους το ανελέητο «παιχνίδι» της, δε χάνει ποτέ. Από πέρσι τέτοιον καιρό μέχρι σήμερα, οι «μεγάλοι» έχουν «σουφρώσει», λέει, από τις τσέπες των «μικρών» δεκάδες τρισεκατομμύρια).
Ως συμπέρασμα, επομένως, και δίδαγμα χρήσιμο προκύπτει, ότι η εξόντωση του πολυεθνικού και πολυκέφαλου τέρατος δεν είναι υπόθεση ενός απελπισμένου «παίκτη»-μικροεπενδυτή, ο οποίος μπορεί να προμηθευτεί ένα περίστροφο και να το εξουδετερώσει ρίχνοντάς του μια σφαίρα. Χρειάζεται η πανστρατιά, η συμπυκνωμένη οργή και η οργανωμένη δύναμη όλων των αδικημένων, η μόνη που μπορεί να γκρεμίσει κάτω, «σαν το βοριά, σαν το νοτιά», όλα τα φονικά ρηγάτα του απάνθρωπου καπιταλισμού, τα θεμελιωμένα στην ψευτιά και την ατιμία, και να «πυργώσει» το ένα και μοναδικό ανθρώπινο «βασίλειο», το βασίλειο της δουλιάς, της φιλίας και της τίμιας συνεργασίας ανάμεσα στους ανθρώπους όλης της Γης.
Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ.
Feeds
ΟΧΙ στους «επενδυτές»
