Των Ρόι Aντερσον, Αλεξάντερ Σοκούροφ και Μπέλα Ταρ
Σπάνια βλέπεις πολεμική ταινία χωρίς ούτε μια έκρηξη, αλλά να νιώθεις απελπισμένος από τις συνέπειες του πολέμου. Η Τσετσενία είναι ερείπιο! Οι άνθρωποι είναι ερείπια. Η γιαγιά όμως όχι! Κόντρα στις απαγορεύσεις εκείνη παίρνει τους δρόμους, ανταμώνει και άλλες γυναίκες σαν αυτή, ανακαλύπτει πως υπάρχει ελπίδα.
Μια ποιητική δουλιά από έναν μεγάλο σκηνοθέτη.
Η ταινία απλώνεται σε όλο το φάσμα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Δεν αφήνει καμία πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης. Τα συναισθήματα ακολουθεί το ένα το άλλο, μπλέκονται, αραιώνουν και ξανανταμώνουν. Κλάμα, χαρά, θλίψη, απογοήτευση, ελπίδα. Ολα αυτά δοσμένα με χιούμορ.
Η ταινία απαιτεί από το θεατή προσοχή. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη στην ανάγνωση (στο πρώτο επίπεδο), αλλά αν προσέξεις λίγο περισσότερο μπορεί να δεις και να ευχαριστηθείς περισσότερα πράγματα. Είναι όσα έχουν πάρει το δρόμο του σουρεαλισμού, ο οποίος έχει τους δικούς του κώδικες!
Το «Εσείς, οι ζωντανοί» είναι μια εξαιρετική ανθρώπινη τοιχογραφία, ένα θαυμάσιο ανθρώπινο μωσαϊκό!
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ, του Μπέλα Ταρ: Οσες διαφωνίες και αν έχεις με τον Μπέλα Ταρ, και έχεις αφορμές να έχεις πολλές, αφού ο ακραίος φορμαλισμός του τον οδηγεί να «ξεχνάει» το θέμα του, ο κινηματογράφος του είναι εξαιρετικός και απόλυτα προσωπικός. Οι ταινίες του δε μοιάζουν με άλλες! Αυτός δε μοιάζει με κανέναν!
Στα χέρια κάποιου άλλου δημιουργού «Ο άνθρωπος από το Λονδίνο», θα ήταν ένα ακόμα «φιλμ νουάρ», μια ακόμα αστυνομική ταινία. Στα δικά του χέρια έγινε ένα ποίημα! Ενα παράξενο ποίημα με σκιές και φως, με μια μαγευτική ατμόσφαιρα, με ένα καταπληκτικό ύφος.
Είναι κρίμα αυτός ο δημιουργός να μην κάνει πιο λαϊκό κινηματογράφο. Και εμείς θα κερδίζαμε και αυτός θα ξεδίπλωνε όλες τις αρετές του.
Κινηματογράφος ΑΦΑΙΑ, καθημερινά και οι τρεις ταινίες:«Αλεξάνδρα», 18.30, «Εσείς οι ζωντανοί», 20.30 και «Ο άνθρωπος από το Λονδίνο», 22.30.