Ποιο είναι ένα από τα βασικά προβλήματα που δημιουργεί για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης η εντός του ΠΑΣΟΚ κατάσταση;

Το κατέγραψε σε χτεσινό του άρθρο (στα «Νέα») ο κ. Κ. Λαλιώτης:

*

«Με την αρνητική «κατάστασή μας» - αναφέρει - αφήνουμε στα κόμματα της άλλης Αριστεράς και κυρίως στο ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ πολύτιμο ζωτικό χώρο για να διεκδικήσουν αξιόπιστους ρόλους με λόγο, πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις μέσα και έξω από τη Βουλή».

*

Παρακάμπτουμε, τα περί «άλλης Αριστεράς» που ευδοκιμούν εις την ΠΑΣΟΚικήν διάλεκτον (έτσι, για να υπονοείται ότι τάχα μου και το ΠΑΣΟΚ «αριστερό είναι»...).

Παρακάμπτουμε επίσης τις ενστάσεις του κ. Λαλιώτη σε ό,τι αφορά στο ΣΥΡΙΖΑ, καθότι δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από τότε που, ως γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, απεύθυνε προτάσεις συνεργασίας προς τον ΣΥΝ.

*

Επομένως, τι μένει; Απομένει μιας σπάνιας ειλικρίνειας παρέμβαση που βρίθει σαφήνειας.

Θα μπορούσε αυτή η αποστροφή του κ. Λαλιώτη να θεωρηθεί ως αυθεντική περιγραφή και ομολογία για τον ιστορικό ρόλο του ΠΑΣΟΚ ως λαφυραγωγού, σφετεριστή, κάπηλου, κυματοθραύστη και «πεμπτοφαλαγγίτη» των ιδεών, των οραμάτων, των συνθημάτων της Αριστεράς.

Οτι, δηλαδή, βασική αποστολή, υποχρέωση και καθήκον (προφανώς ταξικό καθήκον) του ΠΑΣΟΚ, είναι να μην «αφήνει» στο ΚΚΕ «πολύτιμο ζωτικό χώρο»!

Αποστολή που στην «κατάστασή μας», διαπιστώνει ο κ. Λαλιώτης, το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να την εκπληρώσει. Και πράγματι. Σε ό,τι αφορά στο ΚΚΕ, όπως στο παρελθόν έτσι και στο μέλλον, έχει απόλυτο δίκιο!