Αυτή τη φορά, ο Καραμανλής συμβουλεύτηκε πλαστικούς χειρουργούς για το νέο υπουργικό σχήμα. Η καραμανλική πλήξη ετοιμαζόταν να μας σκεπάσει σαν σημαία, όταν από τα παρασκήνια του κάτω κόσμου του ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε σαν ψυχρός φιλάνθρωπος ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που όλα τα ξέρει, για να σαρώσει το ερείπιο Παπανδρέου. Σύμφωνα, λοιπόν, με τη ρουτίνα του κινήματος, χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και άρχισαν να βασανίζουν την αισθητική μας με κοινοτοπίες και γνωστές συκοφαντίες, για το ποιος πρέπει να φορέσει το δαχτυλίδι της ηγεσίας.

Ο γιος, χτυπημένος από την αρρώστια της κληρονομικότητας (όπως ο Καραμανλής και η Ντόρα), επιθυμεί να συνεχίσει να κατοικεί στα όνειρά του ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Ο Βενιζέλος λάλησε στο Ζάππειο, αποδεικνύοντας ότι δεν αντέχει ούτε στιγμή μακριά από το θώκο, και διαρρήγνυε εν οργή φτερά και πούπουλα. Το κίνημα, αναιμικό πια, ξέπεσε στο χειρότερο παράπτωμα, να παραδώσει ψυχή και πνεύμα στους δημοσιογράφους, οι οποίοι καλούνται να βρουν τη λύση. Ετσι, κάθε βράδυ, ο ελληνικός λαός παρακολουθεί μια κηδεία από μασκαρεμένους πενθούντες να διεκδικούν σφραγίδες και κόκαλα.

Ηταν θέμα χρόνου να χτυπηθούν τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ μεταξύ τους, γιατί τόσα χρόνια άντεξε το ψέμα του Ανδρέα. Αυτό είναι που δεν μπορούν να καταλάβουν οι δύο διεκδικητές, γι' αυτό και δίνουν τα ρέστα τους. Είναι πνευματικά παιδιά ενός τυμβωρύχου με διαύγεια μόνο στην πλαστογραφία της Ιστορίας, κυρίως σε ό,τι αφορά την Αριστερά. Του Ανδρέα θα πληρώνουν όχι μόνο τα λάθη, αλλά και τον ιησουιτισμό, τη συστηματική παραπλάνηση, μέσω της οποίας χονδροειδώς και με αλαζονεία είχε θεωρήσει ότι «χειριζόταν» τα ζητήματα του ελληνικού λαού. Και οι δύο αξίζουν την περιφρόνησή μας.