Ξημέρωσε η επόμενη μέρα. Η αυλαία έπεσε, το εκλογικό πανηγύρι τελείωσε. Τα τελευταία πλαστικά σημαιάκια της προσωπολατρίας, οι τελευταίες μπροσούρες, τα χαρτογραφημένα δήθεν προγράμματα και οι αφίσες κείτονται στο βούρκο και τα λασπόνερα κατευθυνόμενα στα μπουκωμένα φρεάτια του δρόμου. Χαιρόμαστε για τη μεγάλη νίκη, αλλά δε θριαμβολογούμε, δεν παίρνουνε τα μυαλά μας αέρα, δεν καθησυχάζουμε, συσπειρωνόμαστε και ανασκουμπώνουμε τα μανίκια... Συνεχίζουμε.

Ξημέρωσε η επόμενη μέρα κι όλες οι επόμενες μέρες που ακολουθούν και ο άνεργος παραμένει χωρίς δουλιά. Ο απολυμένος στην ουρά του ταμείου ανεργίας, ο συνταξιούχος μετρά τις πεντάρες που του απόμειναν για ένα κουλούρι κι ο αγρότης αποσβολωμένος κοιτά τα αποκαΐδια της περιουσίας του. Ξημέρωσε η επόμενη μέρα και το καλάθι της νοικοκυράς είναι άδειο. Ο νεολαίος με το κορνιζαρισμένο πτυχίο περνάει τον καιρό του διαβάζοντας τις αγγελίες, τα ράντζα είναι στη θέση τους και το φακελάκι στην τσέπη του μεγαλογιατρού. Αθωράκιστοι μπροστά στις πλημμύρες που καταφθάνουν με μορφή χειμάρρου, καλύπτοντας τα καμένα δάση, τις χαμένες περιουσίες, τους άδικους χαμούς, τα χαμένα όνειρα.

Ξημέρωσε η επόμενη μέρα κι ο κουρνιαχτός κόπασε. Οι κραυγές και οι αλαλαγμοί της νίκης, οι κόρνες, οι καραμούζες, τα βεγγαλικά σιώπησαν. Τα ψεύτικα, τα αποπροσανατολιστικά τα λόγια τα μεγάλα φυλλορρόησαν στον άνεμο. Το ξημέρωμα - όπως πάντα - στα νοσοκομεία δεν κοκκινίζει από τη μουσούδα του ήλιου, από τις σιωπηλές νοσοκόμες της πρωινής βάρδιας με την πάπια, το θερμόμετρο και τις ενέσεις, το καταλαβαίνεις. Η απόγνωση αυτών που συνωθούνται στους διαδρόμους των εξωτερικών ιατρείων δε συμβαδίζει με τις ιαχές και τους θριάμβους των νικητών. Δεν τους αγγίζουν.

Ξημέρωσε η επόμενη μέρα. Με τεράστια προβλήματα ανέγγιχτα στο ράφι. Ανέγγιχτες και οι φουρτούνες, οι αγωνίες και τα βάσανα. Οι υποσχέσεις δεν τρώγονται... φυλλορροούν, το μέλλον όπως πάντα αμφίβολο και πικρό. Σκληρή, αδυσώπητη κι απάνθρωπη μπροστά μας η πραγματικότητα. Κι αλί και τρις αλί, μη βρέξει, μη χιονίσει, μην έρθει καύσωνας, μην πιάσει φωτιά. Καμιά πρόληψη, κανένα αντιπλημμυρικό έργο, καμιά ευαισθησία. Κορόνες μόνον υποκρισίας.

Ξημέρωσε η επόμενη μέρα. Εσβησαν τα σούρτα - φέρτα των πολιτικάντηδων στα τηλεπαράθυρα. Ανεργη δίχως λύπηση θα μείνει η τηλεόραση, μόνον οι πολύφερνοι πολιτικοί αναλυτές θα αναδεικνύονται μετά Χριστόν προφήτες. Στα μετερίζια των αγώνων, όπως πάντα οι κομμουνιστές, αναθαρρημένοι και ενισχυμένοι με μεγαλύτερες ευθύνες και υποχρεώσεις... Ερχονται αγώνες αύριο, έρχονται τα χειρότερα... ή και τα καλύτερα - ποιος ξέρει - από εμάς εξαρτάται..!