Μπόλικη η φιλολογία των ημερών για τα «διαπλεκόμενα». Για παράδειγμα, ο υπουργός Δικαιοσύνης έκανε προχτές λόγο στη Βουλή για «προχειρότητα στις προτάσεις αναθεώρησης του Συντάγματος», φέρνοντας ως παράδειγμα «τις σχέσεις της πολιτικής εξουσίας με την ιδιωτική οικονομική εξουσία». Οι αναγκαίοι νόμοι και ψηφισμένοι είναι και υπαρκτοί, απάντησε ο πρώην υπουργός Ε. Βενιζέλος, αφήνοντας έτσι αιχμές για την κυβέρνηση συνολικά ότι δεν τους αξιοποιεί και δεν τους εφαρμόζει.

Να υποθέσουμε ότι δεν καταλαβαίνουν πως όσο περισσότερο κυριαρχούν στην κοινωνία οι «νόμοι της αγοράς», τόσο περισσότερο θα μεγαλώνουν και θα πολλαπλασιάζονται οι αξεπέραστες αντιφάσεις του συστήματος, τόσο περισσότερο θα γίνονται κραυγαλέες και εκρηκτικές; Δεν καταλαβαίνουν ότι όσο περισσότερο μεγαλώνει η ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου (απελευθέρωση το ονομάζουν τώρα), τόσο περισσότερο θα αδυνατούν τα όποια θεσμικά μέτρα δήθεν ελέγχου και διαφάνειας να παίζουν ακόμη και το ρόλο φύλλου συκής, που έπαιζαν μέχρι πρόσφατα; Να υποθέσουμε, δηλαδή, ότι δεν καταλαβαίνουν πού οδηγεί η φιλομονοπωλιακή πολιτική τους και αναζητούν, δήθεν, δρόμους και μέτρα για την αντιμετώπιση των συνεπειών της;

Οποια απάντηση και αν δώσει κανείς στα ερωτήματα αυτά, η ουσία παραμένει η ίδια: Τα λεγόμενα διαπλεκόμενα ήταν και είναι αναπόσπαστο στοιχείο του ίδιου του καπιταλισμού και η παρουσία τους θα γίνεται τόσο εντονότερη, όσο περισσότερο αντιλαϊκές είναι οι πολιτικές που εφαρμόζονται.