Ασυγκράτητη η οργή. Βαριές οι κουβέντες: «Μας κάψατε»(!). Περισσεύουν οι οιμωγές, τα αναθέματα, οι κατάρες. Οι φωνές απόγνωσης «φωνή βοώντος»...

Η βοήθεια από το κράτος δεν ήρθε, όπως ίσως περίμεναν. Αισθάνονται ανήμποροι να αντιδράσουν και την πληρώνουν οι πρώτοι που βρίσκονται μπροστά τους ως «κρατικά όργανα», οι πυροσβέστες.

Ασφαλώς και οι πυροπαθείς είναι καθ' όλα δικαιολογημένοι. Το ζήτημα είναι με τους «υπόλοιπους». Αυτούς που δε βλέπουν μόνο το μέγεθος της καταστροφής, αλλά και ποιοι ευθύνονται για το προμελετημένο πολιτικό έγκλημα. Δεν τρώνε όλοι το παραμύθι που πουλάνε, ότι δηλαδή ο θεός Αίολος βάζει τις φωτιές.

Την οργή δεν μπορεί να διαδεχτεί η απάθεια, η μοιρολατρία, η λήθη. Προς τα εκεί σπρώχνουν οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος, αλλά δεν πρέπει να τους γίνει η χάρη.

Η απογοήτευση θα είναι μία ακόμα ήττα όλων όσοι πονάνε αυτό τον τόπο και αγωνιούν για το μαύρο - σαν τα αποκαΐδια - μέλλον των δασών και της ζωής.

Μια «γλώσσα» καταλαβαίνουν, της ασίγαστης και έμπρακτης αντίστασης. Πρέπει να «αγγίξει η φωτιά» τους ίδιους για να νιώσουν τη φρίκη των πυροπαθών και της καταστροφής των δασών.

«Φωτιά» στην πολιτική που ενθαρρύνει τους οικοπεδοφάγους και τους καταπατητές, που ανέχεται τους «ιδιοκτήτες» δασών και βουνών.

«Φωτιά» στην πολιτική όσων ψηφίζουν τους αντιδασικούς νόμους και κλείνουν πονηρά το μάτι στους πάσης φύσεως «οικοδομικούς συνεταιρισμούς» και τους άσπονδους «φίλους του δάσους»...

Αν έβγαιναν άγρια «τσουρουφλισμένοι» και στραπατσαρισμένοι οι δύο μονομάχοι, θα ήταν μια καλή απάντηση και «εκδίκηση» για την καταστροφή των δασών.

ΥΓ: Προς τέρψιν των αναγνωστών. «Ευρωπαϊκή συνδρομή και αλληλεγγύη» με 2 (δύο!) πυροσβεστικά αεροσκάφη και ένα ελικόπτερο...