Σε μια έρημη πλαγιά της Μουργκάνας, στα σύνορα της Ηπείρου - Αλβανίας, Ηπειρώτες και Βορειοηπειρώτες μάστορες συναντιούνται εκεί όπου ένας μετανάστης χτίζει σπίτι. Από εκεί περνούν κι άλλοι. Ζωέμποροι, Αλβανοί, γύφτοι, Αλβανοί μουσικοί. Λόγω βροχής καθηλώνονται και αλληλοδιηγούνται τις δυσκολίες της σκληρής, περιπλανώμενης ζωής τους και τη ματαιωμένη λαχτάρα τους για καλύτερο αύριο. Με αφήγηση αποσπασματική, αλλά δυναμική, με το γλωσσικό ιδίωμα της Ηπείρου, οι ιστορίες των προσώπων αποδεικνύονται φορείς της ατομικής και συλλογικής «μοίρας» των ανίσχυρων λαϊκών ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.
Ενα μεστό, ποιητικό λόγο βρήκε στο μυθιστόρημα του Δημητρίου, ο Νίκος Αρβανίτης. Στόχος του ήταν να μεταφέρει στη σκηνή την αβίαστη, λαϊκή, μουσικά ποιητική γλώσσα, μέσα από τα διαλογικά αλλά και τα αφηγηματικά μέρη, με τα γλωσσικά τους πλεονεκτήματα.
Οι τέσσερις ηθοποιοί παίζουν και τον αφηγητή και διάφορα πρόσωπα. Η παράσταση έχει αρωγούς τρεις μουσικούς, που παίζουν και τραγουδούν ζωντανά και σχολιάζουν τα δρώμενα εν είδει Χορού αρχαίου δράματος.