Η ολοκλήρωση της 30ής αγωνιστικής σήμανε, ταυτόχρονα, και την ολοκλήρωση του επαγγελματικού πρωταθλήματος, στην Α΄ Εθνική. Του πρώτου, υπό τη ...νέα διεύθυνση. Δηλαδή, με διοργανώτρια τη Σούπερ Λίγκα (ΣΛ). Εναν φορέα που δημιουργήθηκε από τους επιχειρηματίες - παράγοντες, με τις ευλογίες και την αμέριστη συμπαράσταση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, και ο οποίος ευαγγελιζόταν «νέες σελίδες», πρακτικές, νοοτροπίες και άλλα βαρύγδουπα και «πιασάρικα».

Ο «Ρ» από την αρχή είχε επισημάνει, επιχειρηματολογώντας, ότι πρόκειται για εξωραϊσμό του μοντέλου που έως τώρα βιώναμε. Και το μοναδικό «νέο» ήταν η προσπάθεια διεύρυνσης στην κερδοφορία των επιχειρηματιών. Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τι λεγόταν, τελικά τι και, κυρίως, γιατί έγινε. Περίπου ένα χρόνο από τη δημιουργία της ΣΛ και έχοντας πλέον γεγονότα - και όχι λόγια - να εξετάσουμε. Για να εξαγάγουμε συμπεράσματα (και) για τη «νέα» διεύθυνση του μαγαζιού (κατά τη δική τους λογική).

Τα τελευταία χρόνια ήταν κοινός τόπος ότι το μοντέλο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου είχε φτάσει στα όριά του. Η άκρατη εμπορευματοποίηση και τα συμπαρομαρτούντα της δεν μπορούσαν άλλο να καλυφθούν. Οι «ταγοί» επικαλούνταν το καλό του αθλήματος και παρουσιάζονταν να ...νοιάζονται για τον φίλαθλο. Ομως, τους ενδιέφεραν τα κάθε είδους συμφέροντα και η κονόμα. Το γεγονός αυτό σε συνάρτηση με μια σειρά άλλων παραμέτρων (αναξιοπιστία, μη ισονομία, έλλειψη κανόνων και αρχών, βία, φτωχό θέαμα κλπ.) είχαν επιφέρει τη μείωση του ενδιαφέροντος ως και την αποστροφή της πλειοψηφίας των φιλάθλων. Δηλαδή, μείωση της εμπορικότητας, άρα των κερδών. Ηταν επιβεβλημένη, λοιπόν, μια διορθωτική - γι' αυτούς - κίνηση.

Υπήρχαν, όμως, άλλα δύο, πολύ σημαντικά για τις μετέπειτα εξελίξεις, δεδομένα. Αφ' ενός η προσπάθεια σύγκλισης με το ευρωπαϊκό στάτους. Οπου, χρόνια πριν, έχει ξεπεραστεί το «εφηβικό» στάδιο της μεσοβέζικης κατάστασης όπου υποστηρίζεται ότι μπορεί να συνυπάρχει ομάδα και επιχείρηση. Είναι μια επιχείρηση, τεχνοκρατικά δομημένη και με ξεκάθαρη ιεράρχηση. Κέρδος, κέρδος, κέρδος. Οι κανόνες είναι συγκεκριμένοι και δεν επιτρέπουν «φτωχοδιάβολους» (σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο). Αυτά που διακυβεύονται είναι τεράστια. Και η προσαρμογή βέβαια δεν ήταν θέμα επιλογής. Η ΟΥΕΦΑ επέβαλε συμμόρφωση. Βασικό κομμάτι αυτού ήταν η περιβόητη αδειοδότηση. Δηλαδή, η πλήρωση συγκεκριμένων προϋποθέσεων (θετικό ισολογισμός, ιδιόκτητες εγκαταστάσεις και άλλα), ώστε να συμμετέχεις στο «παιχνίδι».

Αφ' ετέρου η ενασχόληση της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τον αθλητισμό. Συνειδητοποιώντας τη δυναμική του αθλητισμού, άρα και του ποδοσφαίρου (σε κοινωνικό και ιδιαίτερα οικονομικό επίπεδο) η ΕΕ άρχισε να ασχολείται επισταμένα. Φυσικά, υπό την οπτική που αντιμετωπίζει τα πάντα, με στόχο τον έλεγχο του χώρου και των εξελίξεων. Ενέταξε τον αθλητισμό στη «βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου και του θεάματος» (...) και βρίσκεται στη διαδικασία έκδοσης «Λευκής Βίβλου». Δηλαδή, των κανόνων και του πλαισίου, εντός των οποίων τα μέλη της (όπως και στους άλλους τομείς) θα κινούνται.

Ολες οι πλευρές (επιχειρηματίες, παράγοντες, κυβερνήσεις, ΟΥΕΦΑ, ΕΕ) έχουν τον ίδιο προσανατολισμό. Το ποδόσφαιρο βασικό γρανάζι μιας πολυεπίπεδης επιχείρησης, με υψηλότατα κέρδη. Σ' αυτό έπρεπε - πλέον και δομικά - να προσαρμοστεί και η χώρα μας. Αλλωστε, οι ζυμώσεις είχαν γίνει. Το 2003 ο Ε. Βενιζέλος, υπουργός Πολιτισμού, είχε πει: «Ο αθλητισμός όπως και ο πολιτισμός ανήκουν σε ένα εξαιρετικά γόνιμο και κερδοφόρο πεδίο επιχειρηματικής και, γενικότερα, οικονομικής δραστηριότητας, που είναι αυτό που ονομάζουμε συνήθως η οικονομία του ελεύθερου χρόνου»... Περίπου δύο χρόνια αργότερα, ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Ορφανός, έλεγε: «Πρέπει να οδηγηθούμε στην κατασκευή γηπέδων ποδοσφαίρου ως μέρος ενός γενικότερου επιχειρησιακού και επιχειρηματικού προγραμματισμού. Είμαι πεπεισμένος ότι τα σημερινά γήπεδα ποδοσφαίρου μπορούν και πρέπει να μετατραπούν σε πολυχρηστικούς χώρους αναψυχής και ψυχαγωγίας»...

Τα παραπάνω, λοιπόν, ήταν το καλούπι, που δημιούργησε τη Σούπερ Λίγκα. Η προσπάθεια αποδοχής της, από την πλειοψηφία, στηρίχτηκε στην επίκληση αντιμετώπισης πραγματικών καταστάσεων και προβλημάτων. Χωρίς όμως ψήγμα αυτοκριτικής και αναφοράς στις αιτίες και τους υπαίτιους. Τυχαία; Μάλλον όχι, αν προσέξουμε ότι το «νέο» στηρίζεται - κυρίως - από παλιά πρόσωπα, πρακτικές και νοοτροπίες. Δηλαδή, στην «κάθαρση» συμμετέχουν και συνυπεύθυνοι της «βρωμιάς», την οποία τώρα «αποτάσσονται»...

Από την αρχή, με την αμέριστη συμπαράσταση της πλειοψηφίας των ΜΜΕ, προβλήθηκε η προσπάθεια μιας «νέας σελίδας» σε διαφορετική κατεύθυνση. Πόσο αληθινό είναι αυτό; Ο εκ των συνιδρυτών της ΣΛ, Γ. Βαρδινογιάννης, είχε παραδεχτεί πως «η νέα δομή είναι κερδοσκοπικού χαρακτήρα». Στους λόγους δημιουργίας της ΣΛ είχε αναφερθεί, μεταξύ άλλων, η «ανάδειξη, δημιουργία, προβολή ποδοσφαιρικού "προϊόντος" με προστιθέμενη αξία». Και στα πλεονεκτήματα ότι το νέο εγχείρημα (Αστικός Συνεταιρισμός), μεταξύ άλλων, «έχει εμπορικό σκοπό», «περιορισμένη κρατική εποπτεία από το ΥΠΕΘΟ» και «κάθε μέλος έχει περιορισμένη ευθύνη»...

Αλλοι συνιδρυτές (π.χ., Πανόπουλος, Νικολαΐδης) είχαν ισχυριστεί ότι πλέον το ποδόσφαιρο δε θα είναι κρατικοδίαιτο. Τα έσοδα από χορηγίες υπολογίζονταν σε περίπου 16 εκατ. ευρώ. Τα γεγονότα όμως άλλα λένε: Με τον ιδρυτικό νόμο της ΣΛ ρυθμίστηκαν ευνοϊκά (χαρίστηκαν) χρέη των ΠΑΕ προς το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ δεν έλειψαν και οι διατάξεις για φοροελαφρύνσεις των διαφόρων «επενδυτών». Τώρα ετοιμάζονται να χαρίσουν και άλλα χρέη... Προς επίρρωση και των κατηγορηματικών δηλώσεων που έκαναν κυβερνητικοί αξιωματούχοι για «τελευταία ευκαιρία» και «κλείσιμο και 30 ΠΑΕ, αν δε συμμορφωθούν»...

Η ΣΛ εξασφάλισε μια χορηγία, περίπου 200 χιλιάδων ευρώ. Ετσι, στράφηκε στο μόνιμο χορηγό του επαγγελματικού πρωταθλήματος, το κράτος. Αρχικά οι επιχειρηματίες απαίτησαν να τους δώσε ο ΟΠΑΠ 40 εκατ. ευρώ για ένα χρόνο!... Αφού η απαίτησή τους δεν έγινε δεκτή, δέχτηκαν τα περίπου 6 εκατ. ευρώ... Επιπλέον, η κάθε ομάδα συμβάλλεται και μόνη της με τον ΟΠΑΠ...

Για να μην υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία, για το ότι είναι κρατικοδίαιτες οι επιχειρήσεις του ποδοσφαίρου, σας παραθέτουμε την αναφορά (σε συνέντευξη στην εφημερίδα «GOALnews» 10/10) του Μπ. Παυλόπουλου, ενός εκ των παλαιοτέρων στελεχών του επαγγελματικού ποδοσφαίρου (πλέον σύμβουλος του ΟΠΑΠ) και βαθιού γνώστη των πραγμάτων: «Από το 2004 και μετά η πολιτεία έφθασε στο σημείο να δίνει 9 εκατ. ευρώ για ατομικές χορηγίες στις ΠΑΕ, 6 εκατ. ευρώ ως κεντρική χορηγία στη Σούπερ Λίγκα και 3 εκατ. ευρώ από το ΠΡΟΠΟ. Δηλαδή 18 εκατ. ευρώ. Προσθέστε και άλλα σημαντικά προνόμια, καθώς και έργα στα γήπεδα τα τελευταία 2,5 χρόνια. Ισως σωρευτικά να φθάνουν και τα 40 εκατ. ευρώ»...

Η σύμπραξη ΕΠΟ - ΣΛ, ουσιαστικά, δημιούργησε πλαίσιο (ΚΑΠ) ατιμωρησίας, για τις ΠΑΕ. Με την ανοχή της ΣΛ καθώς επίσης - επί της ουσίας - κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, το επαγγελματικό πρωτάθλημα λειτούργησε τουλάχιστον παράτυπα. Αφού το νομικό του πλαίσιο δεν έχει εγκριθεί από το Πρωτοδικείο... Οι «ομορφιές» και η βία, σταθερά παρούσες. Κατά μέσο όρο, τη φετινή περίοδο, στο γήπεδο πήγαν 6.405 θεατές...

Αυτά και άλλα πολλά είναι τα «νέα» κατορθώματα και της Σούπερ Λίγκας, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς γι' αυτούς, πλέον, δεν μπορούν να κοροϊδεύουν. Η πλειοψηφία των φιλάθλων - ακόμα - δεν απαιτεί κατάργηση του μοντέλου αλλά καταλαβαίνει. Οπως φαίνεται σε έρευνα (8 του Μάρτη έως 15 του Απρίλη) της εταιρείας «Tradelink Reputation Research & Concultancy». Συμμετείχαν 1.616 άνδρες - ηλικίας 18 έως 64 ετών - που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο.

Πολύ/αρκετά κακή άποψη για το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει το 48% και ένα 33% δηλώνει αδιάφορο (ούτε καλή - ούτε κακή). Στην ερώτηση αν η Σούπερ Λίγκα συμβάλλει στην αναβάθμιση του ελληνικού ποδοσφαίρου το 39% απάντησε ξεκάθαρα όχι και ένα 17% δεν απάντησε (ούτε συμφωνεί, ούτε διαφωνεί). Το 42% διαφωνεί κάθετα και το 18% δεν εξέφρασε άποψη (ούτε συμφωνεί, ούτε διαφωνεί) για το ότι η ΣΛ προσφέρει λύσεις εξυγίανσης. Στις ίδιες ερωτήσεις για την ΕΠΟ τα ποσοστά είναι 43% - 16% και 49% - 17%, αντίστοιχα. Το 75% πιστεύει ότι η πολιτεία δεν εφαρμόζει τους νόμους και το 86% ότι το ποδόσφαιρο είναι μέσο οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων....