Βήμα για την υπεράσπιση της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν και εκφράζουν τα κόμματά τους βρήκαν οι ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο 33ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, οι εργασίες του οποίου ολοκληρώνονται σήμερα με τις εκλογές για την ανάδειξη νέων οργάνων. Την ίδια στιγμή επιβεβαιώθηκε η γραμμή της συναίνεσης και της ταξικής συνεργασίας, που με συνέπεια ακολούθησε η πλειοψηφία της Συνομοσπονδίας και τα τρία προηγούμενα χρόνια. Στην εισήγησή της, μάλιστα, φρόντισε να ανανεώσει την προσήλωσή της στην πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ η πρότασή της για τη δήθεν αντιμετώπιση των προβλημάτων των εργαζομένων κινείται χωρίς καμιά παρέκκλιση εντός των ορίων που θέτει η λογική της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας.

Συνέπεια των παραπάνω και ενδεικτική των θέσεων που εξέφρασε η πλειοψηφία, τόσο εισηγητικά, όσο και στις τοποθετήσεις των συνέδρων, είναι η αποδοχή της ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ (την ονόμασαν μερική μετοχοποίηση), των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, που θα συνοδεύονται τάχα από ασφαλιστικές δικλείδες για τον εργαζόμενο, της «ενοικίασης» των εργαζομένων, της επιδότησης των επιχειρήσεων με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας.

Το σκηνικό της συναίνεσης διαταράχτηκε από την παρέμβαση του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος την Παρασκευή μίλησε στο συνέδριο εκ μέρους του Κόμματος, αλλά και τις ομιλίες των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, με πρώτη αυτή του Γιώργου Μαυρίκου, επικεφαλής της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» και μέλους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, το απόγευμα της Παρασκευής, δεύτερης μέρας των εργασιών του συνεδρίου.

«Ο πραγματικός ρόλος κάθε πολιτικής δύναμης διαπιστώνεται μέσα στην πράξη», τόνισε στην παρέμβασή του ο Γ. Μαρίνος. «Οταν ψηφίζει ή στηρίζει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη στρατηγική της Λισαβόνας, στηρίζει αποφάσεις που λειτουργούν ως πηγή δεινών για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Οταν υιοθετεί τα περί "κοινωνικής συνοχής", στηρίζει την κοινωνική συναίνεση που οδηγεί στον αφοπλισμό του εργατικού κινήματος. Οταν προβάλλει τη θέση περί συνύπαρξης του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, π.χ., στην Παιδεία ή την Υγεία, είτε αποδέχεται την απελευθέρωση, τη μερική μετοχοποίηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, επί της ουσίας διευκολύνει το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής. Κι αυτά τα ζητήματα πρέπει να ανοίξουν περισσότερο μέσα στους εργαζόμενους, να γίνει συζήτηση για να απομυθοποιηθούν ιδεολογήματα που θολώνουν το τοπίο».

«Ο,τι και να πει η κυβέρνηση της ΝΔ, ό,τι και να πει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο ταξικός, αντεργατικός χαρακτήρας της πολιτικής τους και οι συνέπειές της εκδηλώνονται σε κάθε πρόβλημα και δε νομιμοποιούνται να παρουσιάζονται σαν τη δύναμη που θα λύσει τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει, που δημιουργεί η ίδια τους η πολιτική», τόνισε το στέλεχος του ΚΚΕ και αναφερόμενος στο Ασφαλιστικό ξεκαθάρισε: «Το ΚΚΕ προειδοποιεί την κυβέρνηση ότι τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα θα αντιμετωπιστούν ακόμα πιο αποφασιστικά απ' ό,τι αντιμετωπίστηκε το νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ επί υπουργίας Γιαννίτση».

Τέλος, δείχνοντας τη διέξοδο για τους εργαζόμενους και το εργατικό κίνημα ο Γ. Μαρίνος σημείωσε: «Μέσα στην πορεία του αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές μπορούν να συγκεντρωθούν, να προετοιμαστούν δυνάμεις που θα διεκδικούν ριζικές κοινωνικές, πολιτικές αλλαγές, οι οποίες αντιστοιχούν στην κοινωνική θέση και στα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Αυτό εκφράζει αναγκαιότητα, γιατί η λύση βασικών προβλημάτων, όπως αυτών της εξασφάλισης του δικαιώματος δουλιάς για όλους, πραγματικής μόρφωσης, πρόληψης και ουσιαστικής προστασίας της υγείας, μισθών και συντάξεων, που απαντούν στις ανάγκες, προϋποθέτει ανατροπή του καθεστώτος της πλουτοκρατίας. Προϋποθέτει εξουσία που θα εκφράζει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, οικονομία που θα στηρίζεται στην κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής και θα κινείται με κριτήριο τα συμφέροντα, την ευημερία των εργαζομένων και όχι τα κέρδη των λίγων».

Ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, μιλώντας στο συνέδριο, ξεκαθάρισε ότι απόφαση της κυβέρνησης είναι η συνέχιση των αντιδραστικών και αντεργατικών μεταρρυθμίσεων. Και σε αυτό αναγνώρισε ευθέως τον κρίσιμο «ρόλο και λόγο» της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, γνωρίζοντας βέβαια και τον πρότερο «καλό βίο» της Συνομοσπονδίας.

Στο πλαίσιο αυτό ζήτησε συμμετοχή στο «διάλογο» για την προσαρμογή του εργατικού δικαίου, που προωθεί η ΕΕ με την «Πράσινο Βίβλο», στις ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Θέλοντας μάλιστα να διασκεδάσει τις ανησυχίες ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχουν καταληγμένες θέσεις αλλά ζητήματα προς «διάλογο». Ομως, είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση επείγεται να διαμορφώσει μέχρι το τέλος του μήνα τις θέσεις της ελληνικής πλευράς προς την ΕΕ και την Κομισιόν. Αλλωστε, δεν έκρυψε ότι ο διάλογος που άρχισε με βάση την «Πράσινη Βίβλο» «έχει ως βασικό σκοπό τη στήριξη των στόχων της Στρατηγικής της Λισαβόνας, για βιώσιμη ανάπτυξη», ενώ υπερασπίστηκε την περιβόητη «ευελφάλεια» (ευελιξία + ασφάλεια - flexicurity).

Στη συνέχεια, επαναβεβαίωσε τους αντιασφαλιστικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης λέγοντας ότι η στρατηγική της «έχει ορίζοντα εφαρμογής στην επόμενη τετραετία». Απαραίτητες προϋποθέσεις της είναι η «πλήρης εφαρμογή» των νόμων του ΠΑΣΟΚ και η «ακριβής αποτύπωση του αναλογιστικού ελλείμματος του ασφαλιστικού συστήματός μας». Μετά από αυτόν τον οδοστρωτήρα ο πρωθυπουργός «αναγνώρισε» ως σημαντικό πρόβλημα μόνο αυτό της ανεργίας, όμως η πολιτική του είναι αυτή που καταδικάζει τους ανέργους στη μιζέρια χωρίς καμιά προστασία.

Μαθήματα συνδικαλιστικής τακτικής έδωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, στο συνέδριο, αναλύοντας ουσιαστικά τη γραμμή της σοσιαλδημοκρατίας, που θέλει τα συνδικάτα ιμάντες της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου και της ΕΕ. Επισήμανε ότι ο νέος «ρόλος» των συνδικάτων «δεν υπηρετείται απλά με άμυνα και αρνήσεις», αλλά «με πρωτοβουλία και προτάσεις», για την απρόσκοπτη προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Δε δίστασε να επαναφέρει παραλλαγή της επαίσχυντης πρότασης του Λαυρίου για την τετραετή ανασφάλιστη εργασία. Ουσιαστικά, πρότεινε απαλλαγή των εργοδοτών για τέσσερα χρόνια από τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, τις οποίες θα αναλάβει κατά ένα μέρος ο κρατικός προϋπολογισμός. Υιοθετώντας ανοιχτά τις προτάσεις της στρατηγικής της Λισαβόνας, με τις οποίες συμφωνεί απόλυτα και η ΝΔ, ζήτησε την παράταση του εργάσιμου βίου.

Υστερα από όλα αυτά πέταξε το «ξεροκόμματο» των 550 ευρώ σύνταξης, μέσα στην επόμενη τετραετία, ποσό που, ουσιαστικά, αντιστοιχεί στα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα των 400 ευρώ. Ακόμα, συμπλέοντας απόλυτα με τη ΝΔ στήριξε το εγχείρημα της συνύπαρξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που στην πράξη σημαίνει μεγαλύτερη παρουσία του κεφαλαίου σε κρίσιμους τομείς, όπως είναι η Υγεία, η Πρόνοια, κ.ά.

Παρουσιάζοντας τις θέσεις των ταξικών δυνάμεων, ο Γ. Μαυρίκος στηλίτευσε την άθλια συμπαιγνία ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, που ενώ «κουβαλάνε στον ίδιο αφέντη νερό» αλλάζουν ρόλους ανάλογα με το ποιο κόμμα βρίσκεται στην κυβέρνηση. Ανέδειξε τον καταστροφικό ρόλο του δικομματισμού για τους εργαζόμενους και την κατάσταση που βιώνει η εργατική τάξη.

Για τις αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία υπογράμμισε ότι, εκτός από την παραπέρα εμπορευματοποίηση, στοχεύουν στη διαμόρφωση νέων ανθρώπων που θα μιλάνε όλες και όλες 150 λέξεις, που δε θα ξέρουν τίποτα για τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη. Σημείωσε ότι εργαλείο του συστήματος είναι και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, που στηρίζει την καρδιά των ιδεολογικών και πολιτικών επιλογών του κεφαλαίου, όπως την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα.

Τέλος, κατήγγειλε την εκτεταμένη νοθεία που έγινε και στο 33ο Συνέδριο, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Για τη νοθεία έχετε ευθύνη και οι τρεις δυνάμεις του προεδρείου. Αναλογικά. Είστε όλοι συνένοχοι. Για εμάς το πρόβλημα δεν είναι στους αριθμούς, ούτε στις έδρες. Είναι ζήτημα ουσίας, όταν έρχονται εδώ μέσα αντιπρόσωποι με ψεύτικα ψηφοδέλτια. Εξηγήστε μας, πώς γίνεται και οι τρεις παρατάξεις να πηγαίνετε μαζί σε κοινά ψηφοδέλτια; Πώς εξηγείται να φτιάχνετε κοινό ψηφοδέλτιο στις Ομοσπονδίες του Φαρμάκου, των κλωστοϋφαντουργών, στην ΟΣΝΙΕ, στο Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας και παντού ενάντια στο ΠΑΜΕ;

Για εμάς όμως το κύριο είναι οι δεσμοί μας με το κίνημα. Οι ανάγκες των εργαζομένων, οι αξίες και οι παραδόσεις του κινήματος και της εργατικής τάξης και όχι οι αριθμοί και οι έδρες».