Του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
Ο καλός Μεξικάνος σκηνοθέτης Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, θέλοντας να δώσει και άλλες παραμέτρους, μεγαλύτερες διαστάσεις στην ταινία του, κατέφυγε στην αλληγορία και στην «ελευθερία» του «φανταστικού» κινηματογράφου. Δίπλα στο ρεαλιστικό ντεκόρ, στο σπίτι του φασίστα λοχαγού, στο οποίο διαδραματίζεται η κύρια ρεαλιστική ιστορία, με τεχνικές που δανείστηκε από τα κινούμενα σχέδια και τα «κομπιούτερ ανιμέισον», χρησιμοποιώντας πότε τη ρεαλιστική εικόνα και πότε το κινούμενο σχέδιο, και ενίοτε και τα δυο, χωρίς ποτέ να ξεπέφτει στη φθήνια, έφτιαξε το «φανταστικό» λαβύρινθο του αρχαίου Ελληνα μυθολογικού θεού Πάνα.
Εξω από το λαβύρινθο, στο σπίτι του λοχαγού, στο έδαφος της Ισπανίας, γράφεται η ρεαλιστική ιστορία. Ο Φράνκο, που τον εκφράζει ο λοχαγός, χρησιμοποιεί κάθε μορφή βίας, για να εδραιώσει το καθεστώς του. Από την άλλη μεριά οι αντάρτες, έξω και μέσα στο σπίτι, προσπαθούν να οικοδομήσουν μιαν άλλη κοινωνία. Η σύγκρουση είναι ανελέητη!
Η μικρή Οφηλία, κόρη της γυναίκας του λοχαγού από προηγούμενο γάμο, η Ισπανία με άλλα λόγια, για να γλιτώσει τη μήνι του λοχαγού κρύβεται στο «φανταστικό» λαβύρινθο του σπιτιού. Εξω από το λαβύρινθο χύνεται αθώα αίμα. Μέσα στο λαβύρινθο, ο θεός Πάνας απαιτεί το ίδιο από την Οφηλία. Η οποία, τελικά, αναγκάζεται να θυσιάσει τον μικρό και αθώο αδερφό της. Παιδί του φασίστα θετού πατέρα της και της «ουδέτερης» μάνας της.
Βαθιά σκέψη, διατυπωμένη με εξαιρετικά καλαίσθητες εικόνες. Μια ταινία, η οποία, για να γίνει κατανοητή, απαιτεί ενεργητική παρακολούθηση από το θεατή. Γιατί κάθε στιγμή, ακόμα και στα ρεαλιστικά της σημεία, υπάρχουν πολλές αναφορές και πολλές πληροφορίες που απαιτούν ενημέρωση και γνώση.
Παίζουν: Σέρζι Λοπέζ, Αριάντνα Τζιλ, Ιβάνα Μπακουέρο, Νταγκ Τζόουνς, κ.ά.