«Το Καλαντάρι» είναι ο τίτλος του νέου δίσκου του Παντελή Θαλασσινού, που κυκλοφορεί από τη ΜΒΙ. Πρόκειται για ένα δίσκο-αφιέρωμα στους μήνες, σε στίχους του Ηλία Κατσούλη και μουσική του Παντελή Θαλασσινού. Γαλήνια, τρυφερά, σχεδόν παραμυθένια. Το εξώφυλλο του cd (που απεικονίζει το Δεκέμβρη), καθώς και οι ζωγραφιές των υπόλοιπων μηνών που υπάρχουν στο ένθετο είναι έργα της ζωγράφου Γιούλας Ροζάκου. «ΤΟ ΚΑΛΑΝΤΑΡΙ» κυκλοφορεί σε δύο εκδόσεις. Σε απλό cd και σε ειδική έκδοση με cd και dvd με πλάνα από την πορεία της ηχογράφησης και συνεντεύξεις των συντελεστών. Εικονογραφημένο επίσης με τα έργα της Ροζάκου, το λεύκωμα «Καλεντάρι» (Εκδ. Ιανός) περιέχει τους στίχους του Ηλία Κατσούλη και τις παρτιτούρες του Παντελή.

«Ολα ξεκίνησαν από τους στίχους του Ηλία Κατσούλη», λέει ο Παντελής Θαλασσινός. Κι έτσι προέκυψε ένα «Καλαντάρι» διαφορετικό από τα άλλα. Ο κάθε μήνας με τις δικές του αποχρώσεις. Με τη δική του μελωδία. Γενάρης, Φλεβάρης, Μάρτης... Ενα ενιαίο έργο σε δώδεκα πράξεις από έναν γεννημένο τροβαδούρο, που στοχεύει πάντα στις «καρδιές που αγαπούν» και που «έχουν λόγο και μιλούν»... γιατί «ρίχνουν φως μέσ' στο σκοτάδι».

«Ενας ευαίσθητος Απρίλης, ένας αθέατος καιρός γελάει το φρουρό της πύλης και βγαίνει ήλιος λαμπερός. Από τους κήπους κόβει βάγια κι απ' την αυλή του πασχαλιές για να στολίσει τα ναυάγια που μείναν δίχως αγκαλιές. Φέρνει μια ζάλη στους ανέμους, ανατριχίλα στο νερό, με την καρδιά στήνει πολέμους και με τον Ερωτα χορό».

Τραγούδια που καλύπτουν όλο το φάσμα της μουσικής. Ερωτικές μπαλάντες και λαϊκά τραγούδια γεμάτα αισιοδοξία. Τραγούδια με ηλεκτρικό ήχο χωρίς να λείπουν και τα τραγούδια με παραδοσιακές επιρροές. Ο Παντελής Θαλασσινός, μελοποιώντας τους στίχους του Ηλία Κατσούλη, μας παραδίδει ένα δίσκο που μας ταξιδεύει σε όλα τα είδη της μουσικής, ικανοποιώντας τους πιο απαιτητικούς ακροατές, τους οποίους και έχει κατακτήσει.

...«Οι μέρες του Γενάρη έχουν μάτια/ που κλέβουνε το φως και το σκορπούν/ τα δειλινά σε έρημα δωμάτια/ εκείνων που θυμούνται κι αγαπούν»...

Με τον Ηλία Κατσούλη, που τους δένουν πολλές επιτυχίες, έχουν πολλά κοινά. Αγαπούν τα απλά και τα αυθεντικά, την παράδοση της ελληνικής ποίησης και μουσικής. Μοιάζει να συνεννοούνται με την καρδιά και να επικοινωνούν με την ψυχή. Τα σημαντικότερα υλικά στη δημιουργία. Ο Ηλίας Κατσούλης επισημαίνει πως «ήταν τυχεροί οι στίχοι αυτοί, γιατί έπεσαν σε καλά χέρια. Οταν τους έγραφα, δεν ήξερα αν θα μελοποιηθούν και ποιον θα συγκινήσουν. Εκ των υστέρων, διαπίστωσα ότι ήταν σαν να μου τους υπαγόρευε ο Παντελής, επομένως του ανήκαν. Ο Παντελής τους έντυσε μ' εκείνα τα μελωδικά χρώματα που τους ταίριαζαν, αποκαλύπτοντας όλα τα φανερά ή κρυμμένα συναισθήματά τους». Ο Παντελής από την πλευρά του λέει: «Διαβάζοντας τους στίχους ένιωσα ότι τα τραγούδια αυτά έψαχναν μουσική. Οι στίχοι και οι ζωγραφιές με μάγεψαν... Ηταν τα υλικά, το χαρτί κι η αλευρόκολλα που, αν τους έβαζα το σπάγκο, θα γίνονταν χαρταετός». Ο χαρταετός που πέταξε αμέσως ψηλά. Που έγινε αμέσως χρυσός. Μέσα στις γιορτές έγιναν άλλοι δύο παλιότεροι δίσκοι πλατινένιοι, αυτοί που το όριό τους ήταν 25.000, «Αστρανάμματα» και «Κρυμμένο Αχ», όπως είχε γίνει και «Στης καρδιάς μου τ' ανοιχτά».

«Οταν θέλησαν» λέει ο Παντελής Θαλασσινός «να μου κάνουν απονομή, είπα ναι θέλω. Ξέρεις γιατί; Τελικά, νομίζουν ότι επειδή δε μιλάω, είμαι και αντιεμπορικός. Εχουν φτάσει κάποιοι άλλοι να παίρνουν περισσότερα ποσοστά από την ΑΕΠΙ. Οταν ένας δίσκος σου γίνεται μέσα σε εφτά χρόνια δύο φορές πλατινένιος, έχει πουλήσει δηλαδή 120.000 δίσκους, είναι τεράστια επιτυχία, από το να κάνεις μέσα σ' ένα μήνα και καλά επειδή γίνονται τοποθετήσεις και στην πραγματικότητα δεν έχουν ακόμη πουληθεί. Στο κάτω - κάτω πουλάς εφτά χρόνια. Και σήμερα αγοράζουν ένα τραγούδι που το έγραψες πριν εφτά χρόνια. Αυτό δεν είναι το σημαντικό;».

-- Και τελικά εσύ, όπως και κάποιοι άλλοι σαν εσένα καταρρίπτετε το μύθο ότι η διαφήμιση καλή ή κακή προωθεί και φέρνει στα ύψη των πωλήσεων το καλλιτεχνικό προϊόν.

«Εγώ τη διαφήμιση τη βλέπω μόνο ως πληροφόρηση. Πρέπει να πληροφορηθεί ο κόσμος για την έκδοση ενός έργου, ή για την παράσταση σε κάποιο χώρο. Οι άλλου είδους διαφημίσεις δε με αφορούν. Σήμερα βλέπεις πως άλλα τραγούδια παίζονται στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση και ξέρουμε πώς παίζονται, δε χρειάζεται να το αναλύσουμε. Γίνεται πολλή διαφήμιση, πέφτουν πολλά λεφτά και έτσι φτιάχνεται και το προφίλ του καλλιτέχνη, ότι, δήθεν, είναι μεγάλος και τρανός. Κι αυτός πιθανόν να μην πηγαίνει στα σπίτια του κόσμου και πολύ περισσότερο στις καρδιές του κόσμου».