Του Γιάννη Ιωάννου από το ΕΘΝΟΣ

Καμιά στεναχώρια στα νοικοκυριά, παρά μόνο μία: θα τους πιάσουν τους τρομοκράτες; Οχι αυτούς που καθορίζουν το τιμολόγιο της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, τους άλλους, ντε, που ψώνισαν από τη λαϊκή ρουκέτες.

Ανετοι μέσα στη χλιδή του επιδόματός τους οι άνεργοι, νοιάζονται μόνο για ένα: κατέγραψαν οι κάμερες τα βιομετρικά χαρακτηριστικά τους; Οχι των ανέργων, αυτούς τους κοιτάνε έτσι κι αλλιώς στα δόντια, των άλλων, που φοράνε κουκούλες.

Οι παππούδες - έγραψε ένας έγκριτος ανταποκριτής - δεν έχουν να λένε στα εγγόνια παρά μόνο παραμύθια που σχετίζονται με την πλούσια σε τρομοκρατικές πράξεις ιστορία του τόπου, κινδυνεύοντας, βέβαια, να παραπεμφθούν για αναμόχλευση παθών.

Ολοι μοιάζουν να συμπάσχουν με τον Αμερικανό «υπ.Εξ.»: «να τελειώνουμε κάποτε μ' αυτούς τους αναρχικούς». Τους ξέρει, λέει και προσωπικά: Είναι πέντε από τη μία οργάνωση, τρεις από την άλλη κι άλλοι δυο παρακατιανοί. Μόνο τα «πέι ρολ» τους δεν έδωσε στον Πολύδωρα, ο οποίος βεβαίως - βεβαίως αντιστέκεται.

Δίπλα τα τραπεζικά μεγαθήρια, πατώντας στα κέρδη από την καθημερινή κλοπή της τσέπης σου, οξύνουν τον ανταγωνισμό τους, στους επιτελικούς χάρτες σχεδιάζονται αγωγοί και σύνορα. Το μελάνι έχει από χρόνια χρώμα κόκκινο, απ' το αίμα.

Διαγκωνίζονται οι «ρεπόρτερς» για το ποιος έχει την καλή πληροφορία: κατ' ευθείαν από τις «υπηρεσίες» που μεριμνούν για την ασφάλεια του πολίτη. Και καλή πληροφορία σημαίνει αυτή που είναι χρήσιμη για την κατάλληλη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Στην κορυφή της εγκυρότητας ό,τι προέρχεται από το FBI. Ετσι που όταν αύριο στη θέση των «αναρχικών» θα μπει ένα άλλο επίθετο, να 'σαι έτοιμος στο χειροκρότημα. Δε φτάνει, βλέπεις, να υπηρετείς στο μισθοφορικό στρατό τους, πρέπει να έχεις φροντίσει να 'ναι καθαρά και τα μετόπισθεν...

Ωσπου να γίνουμε όλοι «χρήσιμοι ηλίθιοι».

Ηδη φροντίζουν στα σχολεία και γι' αυτό...

Αν και κάτι παλιόπαιδα, επιμένουν μέρα μεσημέρι και χωρίς κουκούλες να βάφουν στις αυλές των σχολείων πανό με αιτήματα «για την Παιδεία των λαϊκών αναγκών». Τέτοια βλέπουν μετά οι οικοδόμοι και θυμούνται πως έχουν μείνει κάτι υπόλοιπα από κείνον τον αγώνα που ξηλώναν πεζοδρόμια...

Λες να συμβαίνει στις γειτονιές κάτι άλλο απ' αυτό που περιγράφουν τα εξάστηλα;