«Το σενάριο προβλέπει "επίθεση φιλίας" στον Γιώργο Παπανδρέου και επισήμανση των "παραπλήσιων θέσεων" κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το ζήτημα της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων (...) η επιχείρηση "συναίνεσης" εκδηλώνεται σε μια περίοδο βελτίωσης των σχέσεων του ΠΑΣΟΚ με την Αριστερά και ειδικότερα με το Συνασπισμό. Επιχειρείται, έτσι, να ναρκοθετηθούν όλες οι προοπτικές συνεννόησης μεταξύ των δυνάμεων της αντιπολίτευσης και να υπονομευτούν οι όποιες πιθανότητες συνεργασίας στα μέτωπα που εξακολουθεί να ανοίγει η κυβερνητική πολιτική» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

«Κανείς δεν αρνείται το δικαίωμα των συνδικάτων να έχουν άποψη για τα γενικότερα θέματα και να την υπερασπίζονται. Εκείνο που τους αμφισβητεί όχι μόνο η κοινωνία, αλλά και η επαγγελματική τους βάση είναι η αναχρονιστική τους θέση, αφού υπερασπίζονται όλες τις απαρχαιωμένες δομές της οικονομίας και έχουν εξελιχθεί στα μεγαλύτερα εμπόδια για την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα» (ο Ν. Νικολάου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Από εδώ οι πολιτισμένοι, από εκεί οι μαύροι και οι Αραβες καθυστερημένοι. Λίγο με κυνισμό, λίγο με αλαζονεία, λίγο με ρατσισμό, λίγο με εφησυχασμό και λίγο με αδιαφορία, ξηλώνουμε ένα ένα τα οδοφράγματα αντίστασης, συνείδησης και αυτογνωσίας. Ετσι, αν και στα λόγια και τις φωτιές εναντίον, στην πράξη ανοχύρωτοι θεατές του Τζορτζ Μπους. Καταβροχθίζουμε και χωνεύουμε τηλεοπτικό θέαμα αληθινού ζεστού αίματος χιλιάδων αθώων όπως καταναλώνουμε χάμπουργκερ από το φασφουντάδικο της γωνίας. Από τον εθισμό στην απάθεια και από την απάθεια στον αμοραλισμό. Οι ανεξάρτητες εφεδρείες του χειρότερου ιμπεριαλισμού» (ο Δ. Δανίκας στα ΝΕΑ).