Του Ρούμλε Χάμερικ
Ο Χανς Κρίστιαν Αντερσεν γεννήθηκε το 1805 στην Οντέσε της Δανίας. Αφού απέκτησε τεράστια για την εποχή του φήμη, τόσο για τα βιβλία του όσο και για την «προκλητική» ζωή του και αφού ταξίδεψε σε πολλά μέρη της Ευρώπης και συνάντησε μεγάλες, σαν τον ίδιο, φυσιογνωμίες, πολύ άρρωστος πια, αλλά και γεμάτος, επέστρεψε στη Δανία και πέθανε στην Κοπεγχάγη το 1875. Τόσο το 70χρονο βιολογικό του ταξίδι, όσο και εκείνο της Λογοτεχνίας, το οποίο ξεκίνησε από τα παιδικά του χρόνια και κράτησε σχεδόν μέχρι το θάνατό του, ήταν πολύ έντονα και πολύ κουραστικά. Φυσικά γεμάτα με μεγάλες συγκινήσεις.
Η ταινία μπορεί να χαρακτηριστεί σαν κινηματογραφική «εργασία», που αφορά στα χρόνια που ο συγγραφέας ήταν ακόμα ένα ακατέργαστο διαμάντι και στις προσπάθειες που έκανε ο ίδιος, αλλά και οι γύρω του, για να διώξει όλα τα περιττά, να οπλιστεί με γνώση και να γίνει ένας πολύτιμος συγγραφέας. Με αφαιρετικό τρόπο, χωρίς, δυστυχώς, να αποφεύγει ολοκληρωτικά την εγκεφαλική σκανδιναβική έκφραση - και άποψη - για την τέχνη (ο σκηνοθέτης είναι Δανός και η παραγωγή δανέζικη), μας μπάζει στην ουσία όλης αυτής της προσπάθειας. Και το κάνει αυτό με καλλιτεχνικό τρόπο, αφού «δραματοποιεί», με καλλιτεχνική πληρότητα τόσο τις εσωτερικές όσο και τις εξωτερικές «συγκρούσεις».
Η αναπαράσταση της εποχής, τα ντεκόρ, τα κοστούμια, η φωτογραφία, οι ερμηνείες, χωρίς να αποτελούν παράδειγμα για μίμηση, έχουν μεγάλη αξιοπιστία. Ο ενημερωμένος, για το έργο του Αντερσεν, θεατής, θα ευχαριστηθεί τους διαλόγους της ταινίας και τους υπαινιγμούς της για την τέχνη. Ακόμα και διαφωνίες να έχει μαζί τους θα συμφωνήσει, οπωσδήποτε, πως η τέχνη, τελικά, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση που πρέπει - και μπορεί - να γίνεται μόνον από σοβαρούς ανθρώπους.
Παίζουν: Σίμον Νταχλ Τάουλοου, Πέτερ Στέεν (μικρός και μεγάλος Αντερσεν), Χένινγκ Γιένσεν, Λαρς Μπρούγκμαν, Μίκελ Χέσελνταχλ, Τούβα Νοβότνι, Πουκ Σχαρμ.