-Γιατί νέοι άνθρωποι επιλέγουν να εργαστούν σ' αυτούς τους χώρους με αυτές τις δύσκολες συνθήκες εργασίας ;

Ελένη: Υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Υπάρχουν νέοι που πηγαίνουν συνειδητά σ' αυτή τη δουλιά, έχοντας αποφοιτήσει από κάποια σχολή. Υπάρχουν και αυτοί που βρίσκονται εκεί τυχαία, γιατί δε βρίσκουν αλλού δουλιά. Οι συνθήκες γι' αυτούς είναι ακόμα πιο δύσκολες. Απογοητεύονται, κουράζονται ενώ πέφτουν θύματα υπερεκμετάλλευσης. Το επάγγελμα ακόμα δεν είναι κατοχυρωμένο.

Βασίλης: Υπάρχει τρομερή προσφορά, η οποία συνεπάγεται και μεγάλη εκμετάλλευση. Ο νέος εργαζόμενος πολλές φορές «αφήνεται» στον εργοδότη, που του λέει «τόσα είναι, τόσα σου δίνω» και αυτός τα παίρνει και δε μιλάει. Αν κάνουμε μια βόλτα αυτή τη στιγμή στην Αθήνα, θα δούμε σε μεγάλες αλυσίδες φαστ φουντ, να έχουν ταμπέλα που να λέει «ζητείται προσωπικό». Μιλάμε για «μαγαζιά», που σε μια βάρδια απασχολούν μέχρι και 35 άτομα, βγάζουν πάρα πολλά κέρδη και αναπτύσσονται τρομερά. Στις ιδιωτικές σχολές, που πάει ένας νέος για να καταρτιστεί επαγγελματικά, δίνει δύο με τρία εκατομμύρια, αποφοιτά με πολύ βασικές γνώσεις. Πάει να δουλέψει στη συνέχεια, τον εκμεταλλεύονται και στο τέλος τα παρατάει. Θα χάσει και τα 3 εκατομμύρια που θα τα έχει δώσει στη σχολή και τελικά θα παραμείνει στο περιθώριο.

Νίκος (συμπληρώνοντας): Πέρα από τη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων, υπάρχουν και οι άλλες σχολές που σου παρέχουν ένα χαρτί χωρίς αντίκρισμα. Πολλά παιδιά πιστεύουν ότι θα πάνε σε αυτές τις ιδιωτικές σχολές και όλα θα τους έρθουν ρόδινα, αλλά όταν πιάσουν δουλιά βλέπουν ότι δεν είναι έτσι. Πέφτουν στην παγίδα που τους έχουν καλά στημένη.

Ζωή: Οι νέοι που βγαίνουν από το σχολείο και μπαίνουν στην αγορά εργασίας πέφτουν πολύ πιο εύκολα θύματα εκμετάλλευσης. Πρώτον, γιατί βγαίνουν πρώτη φορά στην παραγωγή και, δεύτερον, γιατί πολλές φορές δεν ενδιαφέρονται και οι ίδιοι. Και αυτό γιατί πιάνουν δουλιά για ένα χαρτζιλίκι, με αποτέλεσμα να μην τους νοιάζει στην πραγματικότητα η δουλιά. Λένε, π.χ., «δεν τρέχει τίποτε αφού παίρνω τα λεφτά μου, παίρνω το χαρτζιλίκι μου και δε με νοιάζει τίποτε». Υπάρχουν και οι περιπτώσεις ανθρώπων που πεινάνε πραγματικά και δουλεύουν σ' αυτούς τους χώρους για να επιβιώσουν. Σ' αυτή την περίπτωση είναι ακόμα πιο δύσκολα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν έχουν ειδίκευση, και πιο εύκολα τους εκμεταλλεύεται ο κάθε εργοδότης.