Θυμάστε, τότε με τις πλημμύρες, πόσοι υπουργοί της κυβέρνησης και πόσοι αξιωματούχοι του ΠΑΣΟΚ έφταναν, επιτόπου, στις πλημμυρισμένες περιοχές, για να δηλώσουν τη βαθιά συμπόνια και την αμέριστη συμπαράστασή τους στους πλημμυροπαθείς και να τους υποσχεθούν κάθε βοήθεια; Ηταν, βλέπετε, προεκλογική περίοδος και οι εκπρόσωποι του δικομματισμού, όπως και οι υποψήφιοί τους, περπατούσαν μέσα στα λασπόνερα για να αντλήσουν ψήφους. Οι εκλογές τέλειωσαν, πέρασαν από τότε τρεις μήνες και οι πλημμυροπαθείς ακόμα περιμένουν τη βοήθεια. Εμειναν κι αυτοί με τις υποσχέσεις, όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις. Τώρα κάποιοι από τους πληγέντες - όπως οι κάτοικοι της Νεάπολης στο Βόλο, που είχαν «πνιγεί» - ξεσηκώνονται και ζητούν τα υπεσχημένα. Και καλά κάνουν, γιατί χωρίς αγώνα τίποτα δε γίνεται. Θα έκαναν, όμως, καλύτερα, αν, τότε, δεν είχαν πιστέψει τις απατηλές υποσχέσεις και φρόντιζαν να «δέσουν τον γάιδαρό τους». Αν, δηλαδή, καταψήφιζαν τους υποψήφιους δημάρχους και νομάρχες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στέλνοντας το μήνυμα που έπρεπε. Δυστυχώς γι' αυτούς, δεν το έκαναν και τώρα πολλοί σκέφτονται «στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα»...