Η ταινία του Στίβεν Σάινμπεργκ «Το Πορτρέτο» αναφέρεται, κατά τρόπο μοναδικό, στη ζωή και το έργο της μεγάλης Αμερικανίδας φωτογράφου Ντιάν Αρμπους. Λέω κατά τρόπο μοναδικό, γιατί η ταινία δεν εξιστορεί απλά «φωτογραφικά»τη ζωή της, όπως θα έκανε μια οποιαδήποτε συμβατική κινηματογραφική προσωπογραφία. Εδώ έχουμε να κάνουμε με σοβαρότερη προσπάθεια. Ο σκηνοθέτης προσπάθησε, και σχεδόν πέτυχε, να ερμηνεύσει τον εσωτερικό κόσμο αυτής της ατίθασης, τελικά, γυναίκας. Και να τον ερμηνεύσει με αξιοπρόσεκτο καλλιτεχνικά τρόπο. Ισάξιο της ηρωίδας, που τον ενέπνευσε!

Η Ντιάν Αρμπους γεννήθηκε το 1923 (πέθανε το 1971). Μέχρι ένα σημείο της ζωής της φαινόταν ότι ζούσε μια συμβατική ζωή, όπως εκατομμύρια άλλες Αμερικανίδες. Μια ζωή που, τελικά, θα την απορροφούσε ολοκληρωτικά. Κάποια στιγμή, όμως, έγινε μια εσωτερική έκρηξη. Ολη η καταπίεση, όλη η συμβατικότητα, όλο το τίποτα, έγινε τέχνη. Μια τέχνη που σήμερα, πια, κοσμεί μουσεία μοντέρνας τέχνης και σημαντικές γκαλερί!

Η Αρμπους στη φωτογραφία της δεν απεικόνισε αυτό που ο καθένας βλέπει με την πρώτη ματιά. Εκείνη έψαξε το εσωτερικό της εικόνας. Τόσο βαθιά, όμως, που άγγιξε θέματα που απασχόλησαν άλλους, πιο ειδικευμένους κλάδους της τέχνης. Την απασχόλησε η ουσία της ομορφιάς, την οποία αναζήτησε εκεί που κανένας άλλος, τουλάχιστον φωτογράφος, δε φαίνεται να ψάχνει. Στην ασχήμια.

Η ταινία παρακολουθεί ακριβώς αυτόν τον εσωτερικό αγώνα της Αρμπους. Και τον παρακολουθεί με έναν πρωτότυπο τρόπο. Κάποια μέρα έρχεται ένας νέος γείτονας. Ενας γείτονας τόσο άσχημος, που ο κόσμος τραβάει τα μάτια του από πάνω του. Η Αρμπους, αντίθετα, τα καρφώνει πάνω του. Τον ψάχνει, τον ερευνά και, τέλος, τον φωτογραφίζει. Του «φτιάχνει» το πορτρέτο! Το εσωτερικό, όμως, πορτρέτο του.

Η αξία της ταινίας δε βρίσκεται στις βιογραφικές πληροφορίες που μεταφέρει, οι οποίες είναι ισχνές άλλωστε, αλλά στην ίδια τη γραφή της. Μια γραφή, που μοιάζει να έχει δημιουργηθεί από δεκάδες κάδρα - πόζες, που τράβηξε η ίδια η φωτογράφος. Αυτή η μοντέρνα, ας την πούμε έτσι, εικονογράφηση, ενώ στην αρχή φαίνεται να βρίσκεται σε σύγχυση, σιγά σιγά καθαρίζει και γίνεται άκρως γοητευτική. Τόσο που αξίζει κανείς να δει την ταινία και μόνο για τη φόρμα της.

Παίζουν: Νικόλ Κίντμαν, Ρόμπερτ Ντάοουνι Τζούνιορ, Τάι Μπάρελ κ.ά.