ΣΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μπορείτε να φανταστείτε, αναφέρονται αυτές τις μέρες τα τηλεοπτικά κανάλια με αφορμή την υπόθεση του ΟΤΕ. Οτιδήποτε εκτός από την ουσία της ιστορίας.

Ακούσαμε για πιθανούς αγοραστές. Ακούσαμε ακόμη για εκκολαπτόμενα σκάνδαλα, όπως και για το τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται να γίνεται μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου. Για να μην αναφερθούμε στις χίλιες δυο ενδοκυβερνητικές κι ενδοδικομματικές κόντρες, για διάφορες τριτεύουσες και, σε τελευταία ανάλυση, ανούσιες πλευρές του όλου θέματος.

Μόνο ένα πράγμα δεν ακούσαμε: Οτι η απελευθέρωση της αγοράς που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ενωση και όσοι υποστηρίζουν τη λογική αυτή και τις επιλογές της σημαίνει ότι ο ΟΤΕ παραδίδεται ολοκληρωτικά στους ιδιώτες και μάλιστα ανεξάρτητα από οποιοδήποτε μειοψηφικό ποσοστό κρατικής συμμετοχής.

Αυτή η απλούστατη αλήθεια (την οποία κανείς ευθέως δεν αμφισβητεί) δε γίνεται δυστυχώς διακριτή από κανέναν «σούπερ ...αναλυτή», από κανέναν επαγγελματία δημοσιολόγο και από κανέναν «αντικειμενικό» μεγαλο-δημοσιογράφο. Αντιθέτως, όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να κρυφτεί.

Οχι πως είναι και δύσκολο το έργο τους. Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να ανοίξει τέτοιες κουβέντες, αφού το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να ξεμπερδεύει. Οσο για το ΠΑΣΟΚ, που ως «αξιωματική αντιπολίτευση» υποτίθεται πως αντιδρά, φροντίζει να αποφεύγει τέτοιες κακοτοπιές.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ μίλησε και ο Γιώργος Σουφλιάς, μέσω ανακοίνωσης του υπουργείου του. Η θέση του λέει είναι πάγια. Θέλει μείωση της κρατικής συμμετοχής στον ΟΤΕ και να ασκείται η διοίκηση του οργανισμού από το κράτος και τους ιδιώτες ταυτόχρονα.

Τώρα, εμείς δικαιολογημένα αναρωτιόμαστε: Αφού ακόμα και τότε που στον ΟΤΕ είχε πλειοψηφικό πακέτο μετοχών το Δημόσιο, οι ιδιώτες έκαναν ό,τι ήθελαν στον Οργανισμό και χρησιμοποιούσαν προς όφελός τους κάθε λειτουργία του, επιβαρύνοντας το λαό, τι θα γίνεται τώρα, με τους ιδιώτες τυπικά «στο τιμόνι»;

Προφανώς θα πάρουμε και έγγραφες απαντήσεις στο ερώτημά μας. Θα έχουν τη μορφή του λογαριασμού του τηλεφώνου και όχι μόνο...