Πέμπτη 14 Δεκέμβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Καλάβρυτα

«

Αετόμορφα (τα) έχεις τα ψηλά βουνά», σιγοτραγουδούσα, από μέσα μου, το στίχο του Οδυσσέα Ελύτη, σ' ένα βαγόνι γεμάτο τουρίστες για τα Καλάβρυτα. Οσο ανέβαινε ο Οδοντωτός, βλέποντας τα απότομα βουνά, τις πλαγιές, τα ψηλά δέντρα, και τα τρεχούμενα νερά του Χελμού, συμπλήρωνα: «και αιματοβαμμένα». Οι συνεπιβάτες φωτογράφιζαν τοπία και εγώ κινηματογραφούσα νοερά τις μάχες των ανταρτών της Εθνικής Αντίστασης, στα χρόνια της Κατοχής. Γενναίοι άντρες και γυναίκες, ζωσμένοι τα όπλα, αναρριχόνταν και ροβολούσαν βουνά και κάμπους, κυνηγώντας τον εχθρό. Θρύλοι, θυσίες και εικόνες, μου αποκαλύπτονταν κάτω από τη χρυσή σκόνη του χρόνου, που τις επιβεβαιώνει με τη διατήρησή τους και την αλήθεια τους.

Καλεσμένη από την «Πανελλαδική Ενωση για την Ψυχοκοινωνική Αποκατάσταση» (ΠΕΨΑΕΕ) και του «Ευρωπαϊκού Κέντρου Κινουμένων Σχεδίων», θα παρουσίαζα στα Καλάβρυτα το βιβλίο Ενας Αλλος Ανθρωπος του Ανδρέα Βαρελόπουλου, γραμμένο στα αγγλικά (Just Another Man, του Andy Varlow).

Το βιβλίο μού το σύστησε σε μια Πανεπιστημιούπολη της Πολιτείας Νέας Υόρκης, η ιδιοκτήτρια ενός εστιατορίου, με κρεμασμένη από ένα μικρό κοντάρι την ελληνική σημαία. Σε εκείνη το είχε συστήσει ένας κριτικός λογοτεχνίας, ζει τέσσερις ώρες μακριά από το άστυ της Νέας Υόρκης, που είχε παρουσιάσει το βιβλίο στους «Νιου Γιορκ Τάιμς».

Η γυναίκα, Αμερικανίδα, με ελάχιστες γνώσεις για την Ευρώπη και λιγότερες για την Ελλάδα, μου ζήτησε συγνώμη για όσα είχε υποφέρει η πατρίδα μου στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και δεν είχε σταγόνα γερμανικό αίμα. Δεν ήξερε ότι είχαμε και εμείς περάσει τα δικά μας ολοκαυτώματα, όπως εκείνο των Καλαβρύτων.

Ο συγγραφέας του βιβλίου, δεκατριών χρόνων στις 13 Δεκεμβρίου 1943, είχε γλιτώσει τη ζωή του προς χάρη της ηλικίας του και του μικρού του αναστήματος. Είχε δει, όμως, να σκοτώνουν τον πατέρα του, δικηγόρο και χαρισματικό τενόρο που έψελνε βυζαντινά, και τους χίλιους διακόσιους τόσους, στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου και την πυρπόλησή του, είχε ακούσει τους οδυρμούς των γυναικών, και το όνομα του διοικητή Τένερ (Tenner). Με την παιδική του αθωότητα, που είχε χαθεί εκείνο το πρωινό, έσυρε το πτώμα του πατέρα του και με ένα συνομήλικό του φίλο, προσπάθησαν να τον θάψουν σκάβοντας με ξύλα έναν «τάφο». Εκεί και τότε ορκίστηκε πως όταν θα μεγάλωνε θα καταδίωκε τον φονιά των Καλαβρύτων, ναζί Τένερ, για να εκδικηθεί το φόνο του πατέρα του.

Πρώτη μου επίσκεψη στα Καλάβρυτα ήταν το Δημοτικό Σχολείο, που στεγάζεται το Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος και ντοκουμέντα της πόλης και του Ολοκαυτώματος και των θυσιών της Εθνικής Αντίστασης. Στο προαύλιο είναι στημένο το μπρούντζινο γλυπτό, δωρεά του συγγραφέα Ανδρέα Βαρελόπουλου, που παρουσιάζει τη μητέρα του να σέρνει σκοτωμένο τον πατέρα του, ενώ αυτός, παιδάκι και η αδελφή του Μπέτι, δώδεκα χρόνων - μια πλήρης οικογένεια - παρακολουθούν τη σκηνή.

Η εκδήλωση έγινε με την εξαιρετική συμπαράσταση στη Βιβλιοθήκη Καλαβρύτων και τη βοήθεια του Χρίστου Α. Φωτεινόπουλου, φιλόλογου και συγγραφέα του βιβλίου «Το Σχολείο στο Εκτελεστικό Απόσπασμα», και όσοι παρευρεθήκαμε τον ευχαριστούμε και δημοσίως. Ο ίδιος αποτίει με το βιβλίο του το δικό του ...«χρέος τιμής στη θυσία των Εκτελεσθέντων Συναδέλφων μου και των Μαθητών τους που πέθαναν όρθιοι για να μη ζήσουμε εμείς γονατιστοί». Στο Λόφο με τα μνήματα φαντάζει ο πόθος μας «Ποτέ Πόλεμος».

Ποιος έδωσε διαταγή να ξεχάσουμε τη σύγχρονη ιστορία μας;


Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ


Κορυφή σελίδας
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ