Τροπολογία διαιώνισης του απάνθρωπου καθεστώτος των συμβάσεων ...με «συγκεντροποίησή» του κατέθεσε η κυβέρνηση στο νομοσχέδιο για την «πολιτιστική χορηγία»!

Συγκεκριμένα, χτες, κατατέθηκε τροπολογία των υπουργών Πολιτισμού, Εσωτερικών και Οικονομικών, σύμφωνα με την οποία, η αρμοδιότητα για την πρόσληψη ωρομίσθιων για την εκτέλεση αρχαιολογικού έργου φεύγει από τις περιφερειακές υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού και μεταφέρεται στις κεντρικές, γενικές διευθύνσεις, οι προϊστάμενοι των οποίων θα αποφασίζουν τις σχετικές προσλήψεις!

Το πρόσχημα είναι, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας, η «αποδοτικότερη αξιοποίηση του προσωπικού που απασχολείται στην εκτέλεση των έργων αυτών» και ο περιορισμός «των αντίστοιχων δαπανών με ορθολογικότερο καταμερισμό του προσωπικού στα έργα και αποφυγή απασχόλησης υπεράριθμου προσωπικού». Αν αυτά διαβαστούν «ανάποδα», προκύπτει ότι το ΥΠΠΟ εγκαλεί, ουσιαστικά, τις περιφερειακές του υπηρεσίες για μη «αποδοτική αξιοποίηση» του προσωπικού, για «σπατάλες» και «υπεράριθμους» ωρομίσθιους. Η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι συνεχίζεται και έτσι από την κυβέρνηση η απαξίωση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας που «εδραίωσαν» οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Ο λόγος είναι απλός: Αν η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ εκτιμά ότι με το ισχύον σύστημα ο εκάστοτε τοπικός προϊστάμενος διαχειρίζεται κατά το δοκούν τις προσλήψεις, η λύση δεν είναι να μετατεθεί αυτή η «διαχείριση» στις γενικές διευθύνσεις, αλλά να στελεχωθεί η Αρχαιολογική Υπηρεσία με μόνιμο προσωπικό που να καλύπτει όλες τις (πολλές) ανάγκες της, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Αντ' αυτού, με την τροπολογία αυτή, οι προϊστάμενοι των περιφερειακών υπηρεσιών του ΥΠΠΟ, που εκτελούν έργα με αυτεπιστασία, θα εισηγούνται στις αρμόδιες γενικές διευθύνσεις την πρόσληψη «του κάθε κατηγορίας και ειδικότητας εποχιακού ή πρόσκαιρου ωρομισθίου προσωπικού». Αρα, όχι μόνο δε βελτιώνονται οι εργασιακές σχέσεις στο ΥΠΠΟ, αλλά, αντίθετα, διαιωνίζονται, μόνο που πλέον το «κουμάντο» θα κάνει ουσιαστικά ο εκάστοτε υπουργός. Και αυτό χαρακτηρίζεται ως «βέλτιστος συντονισμός των υπηρεσιών μέσα από κεντρικό σχεδιασμό»!

Φυσικά, διαιωνίζεται και η απαξίωση του αρχαιολογικού έργου. Διότι η τροπολογία «βελτιώνει» (κατά την εισηγητική έκθεση) την παράγραφο 3 του άρθρου 81 του Ν.1958/1991, που (σ.σ. διαβάζουμε στην έκθεση) «αποσκοπεί στην κάλυψη επειγόντων και απρόβλεπτων αναγκών εκτέλεσης αρχαιολογικών έργων ιδίως ανασκαφών και εργασιών σε αρχαία και ιστορικά μνημεία ή στον περιβάλλοντα χώρο τους με την πρόσληψη του αναγκαίου και κατάλληλου ωρομισθίου προσωπικού (...). Τα έργα αυτά λόγω της επιστημονικής και καλλιτεχνικής φύσης τους και της εξαιρετικής λεπτότητάς τους μπορούν να εκτελούνται με αυτεπιστασία και απολογιστικά», κατευθείαν από τις υπηρεσίες του ΥΠΠΟ. Η αυτεπιστασία αποκλείει ουσιαστικά τους εργολάβους. Αλλά ποιος γνωρίζει καλύτερα τις πραγματικές ανάγκες κάθε αρχαιολογικού έργου αν όχι η ίδια τοπική υπηρεσία (η οποία, σύμφωνα με την τροπολογία, εκλαμβάνεται ως μη «ορθολογική»); Και από πότε οι ανασκαφές και οι αρχαιολογικές εργασίες είναι ...«απρόβλεπτες» και «έκτακτες» στην Ελλάδα; Η απάντηση είναι προφανής: Πώς αλλιώς θα δικαιολογούνταν οι «στρατιές» των συμβασιούχων;