Κάποιοι, βέβαια, τα κατάφεραν, όπως οι αδελφοί Κοέν, με τον Αμερικανό τουρίστα, ο Νομπουχίρο Σούβα, με τη μητέρα που επικοινωνεί, για τελευταία φορά, με το νεκρό παιδί της, ο Σιλβέν Σομέ, με τον μίμο που κοροϊδεύει τους περαστικούς, μέχρι που ανταμώνει τη «μίμισσά» του, ο Ολιβερ Σμιτ, με τον άστεγο που ψυχορραγεί και η νοσοκόμα που έρχεται να του προσφέρει τις πρώτες βοήθειες τον αναγνωρίζει... Αυτοί, και όποιοι άλλοι, τα κατάφεραν είτε από δική τους ξεχωριστή ικανότητα να εκφράζονται με λίγες έως ελάχιστες κινηματογραφικές λέξεις (πλάνα), είτε γιατί είχαν την προνοητικότητα να διαλέξουν θέμα το οποίο μπορούσε να ολοκληρωθεί σε απόλυτη οικονομία!

Κεντρικό θέμα, ο έρωτας! Ο έρωτας σε διάφορες εκδοχές από διαφορετικούς ανθρώπους. Χώρος, ο ιδανικότερος, γι' αυτό το ...ζήτημα! Το Παρίσι! Εξυπνη ιδέα, το δίχως άλλο! Από την οποία, με όλες τις αδυναμίες της, στο τέλος της προβολής, ο θεατής βγαίνει αρκετά ικανοποιημένος από την αίθουσα. Γιατί, οπωσδήποτε, πρόλαβε και πήρε μια γεύση από το ταλέντο των σκηνοθετών, αλλά και των πολύ καλών και πολύ γνωστών ηθοποιών, που υποστηρίζουν τα, κυρίως ρομαντικά, ερωτικά σχόλια.

Το «Paris Je T' Aime» μοιάζει με ένα τραγούδι της Εντίθ Πιάφ ή του Σαρλ Αζναβούρ. Μοιάζει με ένα ποίημα του Μπρασένς, ιδιαίτερα αυτό που μιλάει για ένα ζευγάρι που πίνει τον καφέ του σε ένα καφέ της γαλλικής πρωτεύουσας. Μοιάζει με ένα ρομαντικό ακορντεόν. Με ερωτική όπερα. Τίποτα, όμως, περισσότερο. Σα να το γύρισε ο Οργανισμός Τουρισμού. Μπορεί και να το γύρισε κιόλας. Αφού, τελικά, ο πραγματικός πρωταγωνιστής της ταινίας, είναι το ίδιο το Παρίσι. Το οποίο, στην ερωτική φήμη του, προσθέτει μια ακόμα φήμη, υπογεγραμμένη αυτή τη φορά, από διάσημα ονόματα.

«Paris Je T' Aime», λοιπόν, για μελαγχολία! Για ευγένεια. Γιατί, όχι!

Παίζουν: Τζουλιέτ Μπινός, Φανί Αρντάν, Μαριάν Φέιθφουλ, Νικ Νόλτε, Μπομπ Χόσκινς, Τζίνα Ρόουλαντς, Μπεν Γκαζάρα, Ζεράρ Ντεπαρτιέ, Μάγκι Τζίλενχαλ, Καταλίνα Σαντίνο Μορένο, Μιράντα Ρίτσαρσον, Σέρτζιο Καστελίνο, Πολ Πούτνερ, Λουντιβίν Σενιέ, Μαργκό Μαρτινάλ, κ.ά.