"Ζώντας ή πεθαίνοντας για την ολοκλήρωση"! "Κόκκινος και Λευκός Σίδηρος". "Αγκάθι". "Ομάδα Κόκκινου Δράκου". "Νεολαία Πανκασίλα". Αυτές είναι μόνον μερικές από τις τουλάχιστον 13 πιο γνωστές παραστρατιωτικές ομάδες που βυθίζουν σήμερα στο χάος της βίας και της αναρχίας το μικρό σε μέγεθος, αλλά πλούσιο σε πετρέλαιο και δασικό πλούτο Ανατολικό Τιμόρ. Δεν είναι μόνες τους, ούτε εκφράζουν τα συμφέροντα ή τις αγωνίες μιας μερίδας των κατοίκων του Ανατολικού Τιμόρ. Είναι δημιούργημα του καθεστώτος της Τζακάρτας, λίγο πριν και μετά την αποκοπή των αποικιοκρατικών σχέσεων του νησιού με την Πορτογαλία, με την πραγματοποίηση της αιματηρής στρατιωτικής εισβολής της Ινδονησίας το 1975.

Η "Ομάδα του Κόκκινου Δράκου", το "Αγκάθι" ή η "Νεολαία Πανκασίλα" δε σφάζουν ανενόχλητοι τον φτωχό αγροτικό λαό ή τους αντάρτες που μάχονται για την ανεξαρτησία του Α. Τιμόρ, επειδή κατανικούν την αντίσταση των ενόπλων δυνάμεων της Ινδονησίας, πολύ απλά δε συναντούν αντίσταση, καθώς είναι γεγονός πως συνεργάζονται στην εξαπόλυση βάρβαρων επιθέσεων και κάθε είδους λεηλασιών. Επίσης διαθέτουν ίδια εκπαίδευση και ίδια όπλα με τον ινδονησιακό στρατό. Παραστρατιωτικές και στρατιωτικές δυνάμεις, οι οποίες ευθύνονται άμεσα και έμμεσα για τις βαρβαρότητες και την εφιαλτική ερήμωση του νησιού, διαθέτουν την ίδια εκπαίδευση, αλλά και τους ίδιους προμηθευτές όπλων: Την Αυστραλία, τις ΗΠΑ, τη Βρετανία.

Οι καταγγελίες του ρωμαιοκαθολικού επισκόπου Ζοζέ Ράμος Χόρτα και του Ξανάνα Γκουσμάο δύο βασικών ακτιβιστών (και ενδεχομένως μελλοντικών ηγετών), που μάχονται εδώ και χρόνια για την απελευθέρωση του Α. Τιμόρ, για "αγαστή συνεργασία" παραστρατιωτικών οργανώσεων και Ινδονήσιων στρατιωτών στη διάπραξη βαρβατοτήτων στο Ανατολικό Τιμόρ δεν είναι σχήματα λόγου. Είναι κάτι που ανταποκρίνεται και στα σημερινά και τα παρελθόντα γεγονότα...

Ηδη από τις αρχές του τρέχοντος έτους και μήνες πριν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος της 30ής του περασμένου Αυγούστου για την τύχη του Α. Τιμόρ, ο Γιουρίκο Γκουτέρες, αυτόκλητος ηγέτης του κινήματος που υποστηρίζει τους στενούς δεσμούς με την Ινδονησία υπό την παροχή καθεστώτος αυτονομίας και αρχηγός της παραστρατιωτικής οργάνωσης "Αϊταράκ" (Αγκάθι) δήλωνε: "Εάν το Ανατολικό Τιμόρ γίνει ανεξάρτητο, θα μετατραπεί σε μία θάλασσα πυρός και αίματος". Οπερ και έγινε λίγες μόλις ώρες μετά τη γνωστοποίηση των τελικών αποτελεσμάτων το προπερασμένο Σάββατο, που έδειχναν τη σεβαστή πλειοψηφία των Ανατολικοτιμορέζων να επιλέγει το δρόμο της ανεξαρτησίας και να τάσσεται υπέρ της οριστικής ρήξης των σχέσεων με την Ινδονησία...

Από τότε, άρχισε η σφαγή εκατοντάδων Ανατολικοτιμορέζων και των δύο φύλων και κάθε ηλικίας, οι δολοφονίες διεθνούς και ντόπιου προσωπικού του ΟΗΕ, οργανώσεων αρωγής ή αποστολών της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι του νησιού πήραν εκουσίως ή ακουσίως το δρόμο της προσφυγιάς. Επιπλέον, χιλιάδες σπίτια σε κάθε πόλη του Α. Τιμόρ πυρπολήθηκαν ή λεηλατήθηκαν από τους υποστηριχτές του Γκουτέρες και τους άνδρες παραστρατιωτικών οργανώσεων, ενώ καταιγιστικά πυρά όπλων και ρουκέτες "αγκάλιαζαν" θανάσιμα και το κεντρικό κτιριακό συγκρότημα της αποστολής του ΟΗΕ στο Ντίλι.

Ποιοι, όμως, είναι οι άνθρωποι σαν τον Γιουρίκο Γκουτέρες και τι υπερασπίζονται;

Ως επί το πλείστον είναι Ανατολικοτιμορέζοι που επιστρατεύτηκαν λίγο πριν, αλλά και ιδιαίτερα μετά την εισβολή της Ινδονησίας το 1975 για να υποστηρίξουν τις κατοχικές δυνάμεις. Κύριος στόχος των παραστρατιωτικών οργανώσεων που συγκρότησε η Τζακάρτα ήταν η αντιμετώπιση των ανταρτών και παρατάξεων που μάχονταν υπέρ της ανεξαρτησίας, αλλά απώτερος σκοπός η εξυπηρέτηση και προστασία των συμφερόντων της ινδονησιακής ολιγαρχίας. Αλλες, νεότερες τέτοιες οργανώσεις ξεπήδησαν τον περασμένο Γενάρη, οπότε αίφνης ο Πρόεδρος Χαμπίμπι ανακοίνωσε πως κατέληξε σε συμφωνία με τα Ηνωμένα Εθνη και την Πορτογαλία για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος που θα καθορίσει την τύχη του νησιού.

Το κλειδί για τον έλεγχο των παραστρατιωτικών οργανώσεων λέγεται πως βρίσκεται στα ανώτατα και ανώτερα κλιμάκια των ινδονησιακών ενόπλων δυνάμεων. Εντονες είναι οι φήμες πως ο υπουργός Αμυνας, στρατηγός Γουιράντο, χειρίζεται προσωπικά τη στάση και τη δράση των παραστρατιωτικών οργανώσεων, προτιμώντας να σπείρει το θάνατο και την καταστροφή στο νησί προτού αυτό πάρει το δρόμο της ανεξαρτησίας. Επιπλέον, πολιτικοί παρατηρητές δεν αποκλείουν ο στρατηγός Γουιράντο να ηγείται στα παρασκήνια των βιαιοτήτων στο Ανατολικό Τιμόρ, προκειμένου να κερδίσει χρόνο, ώστε να εξασφαλίσει θέσεις στο δυτικό και πλουσιότερο τμήμα του νησιού.Ο ίδιος έχει την αμέριστη υποστήριξη όλου του πολιτικού και στρατιωτικού κατεστημένου, καθώς δρα προστατεύοντας τα άνομα συμφέροντα - ύψους πολλών δισ. δολαρίων - μελών της οικογένειας Σουχάρτο, διαφόρων επιχειρηματιών και εκατομμυριούχων που συνεργάστηκαν στενά με τον πρώην δικτάτορα, καθώς και πολλών στρατηγών και ανώτερων αξιωματικών.

Ο Δρ. Τζορτζ Αντιτζόντρο,λέκτορας του τμήματος Κοινωνιολογίας και Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Νιουκάστλ, μελετητής των συμφερόντων πολυεθνικών του πετρελαίου και της εμπλοκής άλλων φορέων δυτικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στο Ανατολικό Τιμόρ, σημειώνει μεταξύ άλλων σε πρόσφατο άρθρο του με τίτλο "Ξεσκεπάζοντας τα ινδονησιακά συμφέροντα πίσω από τις παραστρατιωτικές οργανώσεις το Ανατολικό Τιμόρ":

"Είναι λάθος να υποστηρίζει κανείς πως η δράση των παραστρατιωτικών οργανώσεων στο Α. Τιμόρ αντανακλά κάποιες διαφωνίες στο εσωτερικό της ηγεσίας του ινδονησιακού στρατού. Κάτι τέτοιο εκτός του ότι είναι αφελές, παραβλέπει τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της ολιγαρχίας της Τζακάρτα στο νησί.Για παράδειγμα, το Α. Τιμόρ είναι η δεύτερη κατά σειρά "επαρχία" της Ινδονησίας όπου η οικογένεια Σουχάρτο εκμεταλλεύεται 564.867 εκτάρια γης. Μία από τις βασικότερες οργανώσεις της αντίστασης στο Α. Τιμόρ, η "CNRT", είχε καταγγείλει από τον περασμένο Μάρτη πως η οικονομική ολιγαρχία σκοπεύει να μεθοδεύσει την προσάρτηση αυτής της γαιοκτησίας αξίας εκατομμυρίων δολαρίων ακόμη και σε ένα (μελλοντικά) ανεξάρτητο Α. Τιμόρ. Τα κτήματα της οικονομικής ινδονησιακής ολιγαρχίας εκτείνονται από το δυτικό έως το ανατολικό άκρο του νησιού και περιλαμβάνουν τα 50.000 εκτάρια δασικής έκτασης του Μπομ Χασάν (στενού και γνωστού στην Τζακάρτα επιχειρηματία της οικογένειας Σουχάρτο), που προορίζονται για την παραγωγή ξυλείας, αλλά και δεκάδες χιλιάδες εκτάρια ζαχαρότευτλων που βρίσκονται στο νότιο τμήμα του νησιού (εκτείνονται από το Σουάι έως το Βικέκε και από το Λος Πάλος έως την περιοχή Λαουτέμ) και ανήκουν σε παιδιά του πρώην δικτάτορα. Επιπλέον, τα καλύτερα ορυχεία μαρμάρου στο Μανατούτο τελούν υπό την ιδιοκτησία της Σίτι Χαρντιγιάντι Ρουκμάνα, μεγαλύτερης κόρης του Σουχάρτο, η οποία επίσης έχει το μονοπώλιο στην παραγωγή και στην εξαγωγή καφέ του Ανατολικού Τιμόρ διά μέσω εταιρίας που διατηρεί στο Ντίλι...".

"Ομως, αυτοί δεν είναι οι μόνοι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας. Είναι και διάφοροι άλλοι επιχειρηματίες, εκ των οποίων ορισμένοι υποστηρίζουν τα συμφέροντα απόστρατων και εν ενεργεία στρατηγών, όπως ο Μπατάρα Ιντρα, (Ινδονήσιος μεγαλοεπιχειρηματίας που υποστηρίζεται από τον εν αποστρατεία στρατηγό Μπένι Μοερντάνι και ο Ντάντινγκ Καλμπουάντι, οι οποίοι ελέγχουν όλα τα δάση σανταλόξυλου στο Ανατολικό Τιμόρ, την παραγωγή και εξαγωγή αιθέριου ελαίου σανταλόξυλου στη Γαλλία και σε χώρες της Ανατολικής Ασίας. Επιπλέον, ο Μπατάρα Ιντρα εξάγει βουδιστικά αγάλματα στην Ταϊβάν και ρωμαιοκαθολικά αγάλματα στην Ιταλία, τα οποία φτιάχνονται από σανταλόξυλο και μάρμαρο του νησιού, ενώ κατέχει τα περισσότερα ξενοδοχεία στο Ντίλι, όπως επίσης και τον μοναδικό κινηματογράφο του νησιού...".

Το άρθρο του Δρ. Αντιτζόντο αναφέρει πλείστες άλλες περιπτώσεις διαπλεκόμενων συμφερόντων ανάμεσα σε μέλη της οικογένειας Σουχάρτο και σε πρώην και νυν στρατηγούς, που πρωτοστάτησαν στο αιματηρό πραξικόπημα του '75, κατέσχεσαν και λυμαίνονται τις περιουσίες θυμάτων ή αυτοεξόριστων Ανατολικοτιμορέζων στο εξωτερικό. Μόνο η αναφορά αυτών των περιπτώσεων κάνει φανερή τη σχεδόν ολοκληρωτική εκμετάλλευση του νησιού από το στρατιωτικο-οικονομικό κατεστημένο της Τζακάρτας.

Ομως, τα διαπλεκόμενα περνούν τα σύνορα της Τζακάρτα και σε ορισμένες περιπτώσεις "ταξιδεύουν" στην Αυστραλία, στη Σιγκαπούρη και άλλες χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, ιδιαίτερα όταν αυτά συνδέονται με τα συμφέροντα τεράστιων πολυεθνικών του πετρελαίου όπως η "ΜΟΜΠΙΛ".Για παράδειγμα, η νέα πετρελαϊκή εταιρία "Γενίντο Γουέστερν Πετρόλεουμ" ("GWP") που έστησε στο Περθ της Αυστραλίας ο μεσαίος γιος του Σουχάρτο, Μπαμπάνγκ, και ο μικρότερος γιος του, Τόμι, ήδη αντλεί κάπου 33.000 βαρέλια πετρελαίου τη μέρα από τον Ιούλιο του '98 από τα θαλάσσια κοιτάσματα του Α. Τιμόρ και τις πηγές στις πόλεις Ελάνγκα, Κακατούα και Βόρειο Κατατούα. Οι Μπαμπάνγκ και Τόμι έχουν ιδιαιτέρως στενές σχέσεις με μεγάλες ξένες εταιρίες και ιδιαίτερα με την πολυεθνική πετρελαϊκή ΜΟΜΠΙΛ, φιλοδοξώντας μαζί να εκμεταλλευτούν όχι μόνον τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο υπεδάφους και θαλάσσιων υδάτων του Α. Τιμόρ, αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Νοτιοανατολικής Ασίας.

Δεσ. ΟΡΦ.