Κατασκευαστές, εργολάβοι και ο σχετικός με τις οικοδομές κρατικός μηχανισμός συγκεντρώνουν τα πυρά της κριτικής και του αναθέματος αυτές τις μέρες. Ολοι τούς καταλογίζουν ευθύνες. Το γεγονός, βέβαια, δεν είναι αβάσιμο. Τα εργοστάσια "Φουρλής", "Ρικομέξ", "Παπουτσάνης" και "Φαράν", όπως και οι πολυκατοικίες, που κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι, από κάποιους κατασκευάστηκαν, από κάποιους έγιναν μελέτες, κάποιοι άλλοι έδωσαν άδειες, έκαναν ελέγχους, κλπ., κλπ. Υπάρχουν επομένως ευθύνες, αφού και η απλή λογική- πέρα από τις γνώμες των ειδικών - οδηγεί στο συμπέρασμα πως η κατάρρευσή τους δεν οφείλεται κυρίως στο σεισμό των 5,9 Ρίχτερ, αλλά σε άλλους παράγοντες, ενδεχόμενα σε κάποιες κακοτεχνίες ή στο σαθρό έδαφος έδρασης ή σε κάτι παρόμοιο.

Ακόμη, όμως, κι αν αυτός ο καταλογισμός των ευθυνών γίνει δυνατός - ας μην ξεχνάμε πως και στο Αίγιο κατέρρευσαν δυο πολυώροφα κτίρια, αλλά καταλογισμός δεν έγινε δυνατός - είναι αρκετό, για να κοιμόμαστε ήσυχοι; Θα σταματήσει, έτσι, η οικοδόμηση πάνω σε μπαζωμένα ρέματα ή θα υπάρξει μια αξιόπιστη εφαρμογή του υπάρχοντος - έστω - αντισεισμικού κανονισμού; Και ποιες εγγυήσεις υπάρχουν γι' αυτό; Μήπως η ανυπαρξία των δημόσιων ελέγχων ή, μήπως, η αναγόρευση του κέρδους σε ύψιστη αξία της κοινωνίας μας, του απάνθρωπου ανταγωνισμού και των νόμων της αγοράς - ζούγκλας, ως βασικών μοχλών ανάδειξης;