Τα λεγόμενα όλων των κατοίκων επιβεβαιώνει η εικόνα που αντικρίζουμε σε ένα μαγαζί στις οδούς Γρ. Αυξεντίου και Νικολάου Κολιού. Δύο μεγάλα φορτηγά του Δήμου Ανω Λιοσίων είναι απέξω, ενώ ο κόσμος κάνει ουρά. Με απλωμένα χέρια φωνάζουν τα άτομα των οικογενειών για να πάρουν τη σκηνή που χρειάζονται, αφού αδειάσουν όμως τα πέντε κιβώτια η πόρτα κλείνει και η οργή ξεχειλίζει. "Σκηνές τέλος. Οποιος θέλει σκηνή να ακολουθήσει τα φορτηγά" είναι η απάντηση του δημοτικού υπαλλήλου. "Και εμείς τι θα γίνουμε; Ερχεται βροχή, έχουμε αρρώστους, παιδιά, πού θα κοιμηθούμε;" φωνάζει ο κόσμος και ζητά, απαιτεί σκηνές. Μια νύχτα στην ύπαιθρο είναι αρκετή. Τα φορτηγά είναι γεμάτα κιβώτια με σκηνές. Το "συσσίτιο" για τους πληγέντες έχει τελειώσει. Οι κάτοικοι φωνάζουν, διαμαρτύρονται: "Θέλουμε σκηνές. Ζητιάνοι είμαστε να ακολουθούμε τα φορτηγά; Να πεις του δημάρχου να έρθει να μας πει ο ίδιος ότι δεν έχει σκηνές. Μας αφήνετε στο δρόμο"... Κάποιος τολμηρός πηδάει στο φορτηγό, ανοίγει ένα κιβώτιο και αρχίζει να πετάει στον κόσμο σκηνές. Τα απλωμένα χέρια αρπάζουν το πολυπόθητο αγαθό. Με την επέμβαση των υπαλλήλων πετάνε στο δρόμο, αυτόν που πήρε πρωτοβουλία και τα φορτηγά φεύγουν. Και πάλι μένουν κάποιοι χωρίς "πού την κεφαλή κλίναι"...

Η εικόνα "μετακομίζει" στο Δημαρχείο της πόλης. Στο κτίριο του Δημαρχείου, που έχει πάρει κλίση, στοιβάζονται εκατοντάδες κόσμος. Ζητούν νερό. Τα κιβώτια που έφεραν δήμαρχοι από άλλες πόλεις της χώρας δε φτάνουν για να ξεδιψάσουν την πόλη, που έχει καταστραφεί το δίκτυο ύδρευσης, καθώς σε πολλά σημεία έχουν σπάσει και δίκτυα όμβριων υδάτων, οπότε ο κίνδυνος επιδημιών από το νερό είναι άμεσος.

Σε άλλο σημείο μαζεύουν τα ονόματα για αυτούς που χρειάζονται σκηνές. Ο Δήμος Ανω Λιοσίων, αγόρασε σκηνές και τις μοιράζει στον κόσμο, παρ' όλα αυτά όμως δεν είναι αρκετές για να στεγάσουν όσους καταστράφηκαν από τους σεισμούς. "Το πρωί ήρθε ο Στεφανόπουλος, η Παπανδρέου, πέρασαν υπουργοί και υπουργοί. Κι όμως κανένας δεν κάνει κάτι για μας. Για να βρεις μια σκηνή πρέπει να σου κάνουν ρουσφέτι...", λένε οι κάτοικοι και φεύγουν για τα κατεστραμμένα σπιτικά τους. Για ακόμα μία νύχτα θα είναι μόνοι τους, αφού η φωνή και η αγανάκτησή τους δεν είναι αρκετή φαίνεται για να "τρυπήσει" τα αυτιά των αρμοδίων.