Εισήλθαμε σε χρόνους χρηματιστηριακών ιπποδρομιών. Εχουμε εισέλθει στοlimit - up της αμφισβήτησης των εργασιακών σχέσεων. Η τάση για διαγραφή 113 χρόνων αγώνα για σταθερή απασχόληση. Η ευρωπαϊκή πρακτική της ΟΝΕ, της ελαστικοποίησης της εργασίας είναι δεδομένη, με θεωρητικά και πρακτικά μέσα. Ο Eυρωπαίος θεωρητικός της ελαστικοποίησης της εργασίας Danielle Kaisergruber μεταξύ των άλλων στο βιβλίο - "ευαγγέλιο", "Η ελαστικοποίηση της εργασίας" ρίχνει "ιδέες" για την Ευρώπη! "Στο βαθμό που οι κοινωνικοί εταίροι συμφωνήσουν στη διασφάλιση της εργασίας με την ταυτόχρονη μείωση του εργάσιμου χρόνου και την ελαστικοποίηση της εργασίας, αυτή η διασφάλιση δεν μπορεί να γίνει παρά στο επίπεδο της επιχείρησης και όχι με συμφωνία στο επίπεδο του κλάδου". Στο ίδιο μήκος κύματος η εταιρία "A. G. Metal" στη Γερμανία δέχτηκε 30 ώρες εργασίας τη βδομάδα, με δραστική μείωση των μισθών επιδομάτων - ημερών ασθενείας κ. ο. κ. Η "Μερσέντες" συμφώνησε προσφάτως να "διατηρήσει" τους 140.000 εργαζόμενους έως το 2001 με αντάλλαγμα την περικοπή των μισθών κατά 12% και την αφαίρεση μιας σειράς παροχών. Και στη Γαλλία το 35ωρο που ισχύει με νόμο, πάει απ' το κακό στο χειρότερο με την ανεργία να φουντώνει τρομακτικά. Στη μεταλλουργία με τους 2.000.000 εργαζόμενους, το 35ωρο προβλέπει πως ο εργοδότης μπορεί να απασχολήσει έναν εργάτη έως 10 ώρες ημερησίως και μέχρι 48 ώρες τη βδομάδα ή 42 ώρες για 12 συνεχόμενες βδομάδες. Το ίδιο στον κλάδο καθαρισμού βιομηχανιών. 300.000 εργαζόμενοι: Από 8 έως και 44 ώρες τη βδομάδα, με ταυτόχρονη μείωση του μισθού (βασικού). Και στη χώρα μας η "εργατική" νομοθεσία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, επικυρώνει, τρίβοντας τα χέρια του την 93/104 "ντιρεκτίβα" της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ΟΝΕ. Συνολικός χρόνος απασχόλησης τεσσάρων μηνών. Εκμετάλλευση με χρόνους εξαθλίωσης και εντατικοποίησης. Τέσσερις μέρες εργασίας επί 12 ώρες για τέσσερις μήνες. Το 40ωρο γίνεται με υπερεργασία. Το 48ωρο υποχρεωτικό ή και παραπάνω, με υπερωρίες. Και με τον πρόσφατο νόμο με τα λεγόμενα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, οι εργοδότες κάνουν ό,τι θέλουν. Οι εργαζόμενοι σε διαρκή επιφυλακή. Σε καλούν όποτε θέλουν, όσες ώρες θέλουν, με όσα χρήματα σε νοικιάζουν. Εργαζόμενοι μιας χρήσεως. Με σκοπό την εξαθλίωση της εργατικής τάξης.

Η ΟΝΕ, η "Λευκή Βίβλος", οι εργασιακές σχέσεις, τα μειωμένα ωράρια, ο μισός εργάτης, στόχος της παγκοσμιοποίησης. "Μισός" εργάτης σημαίνει ελάχιστα δικαιώματα, κοινωνικές παροχές, μισή ή καθόλου ασφάλιση (μαύρη εργασία), ελάχιστος συνδικαλισμός και περιορισμένες αντιστάσεις. Με την ΟΝΕ και αυτές τις εργασιακές σχέσεις εν εξελίξει, το κεφάλαιο με οποιαδήποτε έκφραση, κατοχυρώνει την ελευθερία δράσης του χρηματιστικού κεφαλαίου, σε εκτίναξη, πάνω από το πτώμα των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Η αντεργατική επίθεση είναι στρατηγική επίθεση απέναντι στην ίδια την υπόσταση της εργατικής τάξης. Οι εργαζόμενοι θα αντισταθούν στη νέα εργασιακή βαρβαρότητα. Καταρρίπτεται η μοιρολατρική θέση για την "αντικειμενικότητα" και το αναπότρεπτο των νέων εργασιακών σχέσεων, που μας οδηγούν στο νέο εργασιακό μεσαίωνα.

Η απάντηση: "η ανάπτυξη σημαίνει πως η βάση της, δηλαδή, η ιδιοποίηση του χρόνου εργασίας του άλλου, παύει να αντιπροσωπεύει ή να δημιουργεί πλούτο(...), μετατρέπεται σε δραστηριότητα επιτήρησης και ρύθμισης (Μαρξ). Ο"Θεός" του καπιταλισμού - το in god we trust, του πολυεθνικού κεφαλαίου - τα νέα "κοινωνικά συμβόλαια", το "ελαστικό" εργασιακό καθεστώς, η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, οι απολύσεις εν τέλει, είναι ο κόσμος που σχεδιάζεται απ' τα computers του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι αντιστέκονται. Τα καταργούν με νέους ανειρήνευτους αγώνες.