Απλοί άνθρωποι της Σίφνου, περιγράφουν τον επίσημο επισκέπτη μέσα από τις καθημερινές δραστηριότητες των διακοπών του.

Το Νοέμβρη του 1999 αυτός ο "καλός άνθρωπος, η ψυχούλα" θα υποδεχτεί και θα συνομιλήσει με έναν άλλο "καλό άνθρωπο, μια ψυχούλα". Γιατί και ο Κλίντον λευκό κρασί, φαντάζομαι, θα πίνει με το ψάρι του, μιλάει σ' όλους, παίζει γκολφ και σαξόφωνο, κάνει ήσυχους περιπάτους.

Ευγενικά θα συναντηθούν, θα χαιρετίσουν και θα χαμογελάσουν "αταξικά", θα φωτογραφηθούν χαϊδεύοντας και κάποιο παιδάκι και θα πάρουν αποφάσεις για το"καλό της ανθρωπότητας". Καλοί άνθρωποι... ψυχούλες...

Τι είναι "καλοσύνη"; "Ψυχούλα"; Είναι ανεξάρτητη από τη δράση, τις επιλογές, τις πράξεις ή παραλείψεις μας; Το να συμπεριφέρεσαι με φυσιολογικό κοινωνικό τρόπο, να ψαρεύεις, να κάνεις περιπάτους ανάμεσα σε απλούς ανθρώπους, να σιγοτραγουδάς. Ισως; Αυτά φτάνουν για να πεις "καλό άνθρωπο, ψυχούλα" οποιονδήποτε πολιτικό αρχηγό και ηγέτη μιας χώρας;

Κι όταν αυτός σκέπτεται, σχεδιάζει, αποφασίζει και, κυβερνώντας, υπηρετεί τα συμφέροντα που χωρίζουν τους ανθρώπους σε πλούσιους και φτωχούς, σε άνεργους και υποαπασχολούμενους, σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, σε προνομιούχους και αναξιοπαθούντες;

Οταν υπηρετεί την κοσμοθεωρία που χωρίζει τη ζωή στα δύο, από δω η γνώση, η εξέλιξη, η ευημερία, η άνεση, οι λίγοι οι εκλεκτοί, κι από κει η άγνοια, η αφέλεια, ο πόνος, η δυστυχία, η καταπίεση; Καλός και τότε; Ψυχούλα; Η μήπως δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος;

Από ποια αφετηρία, λοιπόν, να ξεκινήσουμε να κρίνουμε έναν πολιτικό αρχηγό, έναν πολιτικό εκφραστή συμφερόντων; Από τα επουσιώδη, τα κοινωνικά ή από τα ουσιώδη και κρίσιμα; Αν ξεκινήσουμε από τα επουσιώδη, τότε "όλοι τους είναι καλοί άνθρωποι". Αλλά η οπισθοχώρηση της ιστορίας προς τον μεσαίωνα, από ποιους προκλήθηκε; Από τους "καλούς"; Και τότε, ποιοι είναι οι "κακοί"; Αυτοί που αγωνίζονται, αντιδρούν στην καταπίεση, διεκδικούν καλύτερη ζωή, οι αγωνιστές, οι επαναστάτες; Γι' αυτό τους χτυπούν, τους φυλακίζουν, τους εκτελούν;

Καλός ο πρωθυπουργός για τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους χρηματιστές, τους στρατοκράτες, τους εκμεταλλευτές, καλός για τα γεράκια του ΝΑΤΟ, καλός για τους επιχειρηματίες της ΕΕ.

Καλός και για τους απλούς ανθρώπους, που στενάζουν από τη λιτότητα, για τους ψαράδες, τους αγρότες, τις ταβερνιάρισσες, τους νεολαίους, τους άνεργους, τους κάθε λογής αυτόχειρες της ελπίδας; Καλός για όλους;

Δε λέω, σαν λαός, είμαστε γενναιόφρονες και γενναιόδωροι στα συναισθήματά μας, αλλά η λανθασμένη επιλογή κριτηρίων για τα συμπεράσματα και τις κρίσεις μας καταπονεί και ισοπεδώνει τις έννοιες. Και με ισοπεδωμένες τις έννοιες, με συγκεχυμένα τα νοήματα, και η μεταξύ μας επικοινωνία θα είναι συγκεχυμένη και η μεταξύ μας συνεννόηση θα ακυρώνεται, δε θα υπάρχει.

Ελένη ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ