Επί της ουσίας καμία αλλαγή σκηνικού δεν πραγματοποιήθηκε. Μόνο αλλαγή φρουράς, παρά το γεγονός ότι για πρώτη φορά εδώ και 20 χρόνια, η συντηρητική παράταξη, και ειδικότερα το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, θα είναι η ισχυρότερη αριθμητικά πλατφόρμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αφαιρώντας έτσι τη "μόνιμη" πρωτοκαθεδρία του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Οι διαχωριστικές γραμμές και οι σαφείς οριοθετήσεις των κομμάτων ανήκουν στο παρελθόν και η "καθομολογούμενη" δεξιά στροφή των Ευρωπαίων ψηφοφόρων δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο παρά αναγκαστική επιλογή ανάμεσα στο πώς παρουσιάζονται τα "δύο κακά", επιλέγοντας, κατά περίπτωση, το φαινομενικά λιγότερο "κακό" εκ των δύο.

"Επιλέγοντας"... μία λέξη που αποδείχτηκε και αυτή σχετική, αφού στην πλειονότητά τους οι Ευρωπαίοι γύρισαν τις πλάτες στις κάλπες, αδιαφορώντας παντελώς για το τι ενδέχεται να γίνει και διαλέγοντας την αποστασιοποίηση και την αποχή. Μία αποχή που έφτασε σε πρωτοφανή επίπεδα ρεκόρ, ακόμα και σε χώρες παραδοσιακά "θερμές", όπως η Ιταλία, όπου το ποσοστό συμμετοχής μόλις που ξεπέρασε το 35%. Η αποχή, που αλλοιώνει σημαντικά και τα διαμορφωμένα ποσοστά, αντανακλά τη σύγχυση και το μπέρδεμα από τη διάχυτη ατμόσφαιρα των "κοινών επιλογών" και της μονομανίας των λογιστικών πράξεων, και μόνο... Σε ελάχιστες περιπτώσεις όπου κόμματα ή οι συνασπισμοί κομμάτων είχαν ταχθεί ξεκάθαρα ενάντια στον πόλεμο, ή κατά της ανεργίας ή κατά των επιλογών της "κεντροαριστεράς" ακόμα και στο εσωτερικό των χωρών τους, ήταν οι μοναδικές δυνάμεις που καρπώθηκαν τους ψήφους όσων τελικά θέλησαν να εκφραστούν μέσα από τις εκλογές. Ακόμα και αυτή η ίδια η συντηρητική παράταξη... Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα όλων είναι η ίδια η Γερμανία.

Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU) και μάλιστα ο "δεινόσαυρος" της πολιτικής ζωής της χώρας, πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Κολ,πολλάκις είχε εκφράσει την απορία του, αλλά και την αγανάκτησή του για την εμπλοκή της Γερμανίας στον πόλεμο. Συνολικά, το CDU είχε ταχθεί, αν όχι κατά, επικριτικά κατά του πολέμου. Τελικά, καρπώθηκε τις ψήφους, αφού κατάφερε να αυξήσει υπερβολικά τη δύναμή του, συγκεντρώνοντας 48,5% και να υποχρεώσει τον νυν καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ σε μια εκλογική πανωλεθρία, μόλις 8 μήνες που βρίσκεται στην εξουσία.

Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) κατάφερε να συγκεντρώσει μόλις λίγο πάνω από 30%, ενώ οι κυβερνητικοί εταίροι του "κοκκινοπράσινου" συνασπισμού κατάφεραν να αποφύγουν το μοιραίο και να μείνουν εκτός νυμφώνος, ξεπερνώντας το εκλογικό μέτρο του 5%. Ωστόσο, έχασαν χιλιάδες ψηφοφόρους που αντέδρασαν στην πολιτική τους κόμματός τους απέναντι στον πόλεμο, αλλά η τεράστια αποχή (45%) τους ευνόησε. Δεν ευνόησε, όμως, τους Ελεύθερους Δημοκράτε" (FDP), που δεν κατάφεραν να μπουν στην Ευρωβουλή, συγκεντρώνοντας ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά τους, περίπου 3%. Η "σθεναρή στάση" του Κόμματος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (PDS) - ο επίγονος του SED, του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΓΛΔ - κατά του πολέμου και οι αγώνες που έδωσε και στα ακανθώδη προβλήματα της γερμανικής κοινωνίας, του έδωσε την ευκαιρία να εισέλθει για πρώτη φορά στην Ευρωβουλή, συγκεντρώνοντας 5,8% των ψήφων. Μια ακόμη νίκη για το PDS μετά τις εκλογές του περασμένου Σεπτέμβρη, που είχε κατορθώσει άλλη μία πρωτιά, να εισέλθει στην Μπούντεσνταγκ.

Βαρόμετρο για την απόφαση των ψηφοφόρων, όπως αποδείχτηκε στη Γερμανία, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη περίτρανα, οι 18.000.000 άνεργοι, η επίθεση στα κεκτημένα των εργαζομένων, η ολοκληρωτική διάλυση του κοινωνικού ιστού σε όλες τις χώρες, η εικόνα του πολεμοχαρούς τέρατος....

Μια εικόνα ενός τέρατος έτοιμου να κατασπαράξει μία άλλη χώρα στην καρδιά της Ευρώπης. Χωρίς να σύρεται από τις "κακιές" ΗΠΑ. Γιατί το κατάλαβαν οι Ευρωπαίοι και πρώτα από όλους οι ίδιοι οι Βρετανοί, που έδειξαν την πλάτη τους στους νέους Εργατικούς και ειδικά στον Τόνι Μπλερ.Οι ελάχιστοι Βρετανοί που καταδέχτηκαν να προσέλθουν στις κάλπες - μόλις το 23% των εγγεγραμμένων - διάλεξαν ανάμεσα σε δύο "Δεξιές". Ετσι το 36% των ψήφων πήγε στους "παραδοσιακούς" Τόρις, δίνοντάς τους ευρύτατη νίκη, ενώ στο Εργατικό Κόμμα μόλις το 28%, χάνοντας έτσι περισσότερες από τις μισές (29 από 62) από τις έδρες που κατείχε στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ανάλογη συντριβή έπαθε και ο Βέλγος πρωθυπουργός Ζαν Λικ Ντεάν,όπου κρίθηκε η πολιτική του, καθώς διεξήχθησαν και βουλευτικές εκλογές. Ο Ντεάν αν και Χριστιανοδημοκράτης (PSC) κυβερνούσε με τη βοήθεια των Σοσιαλιστών σε ένα σχήμα κεντροαριστερό! Τελικά, μετά την ήττα που υπέστη, παραιτήθηκε χθες το μεσημέρι, ενώ οι Φιλελεύθεροι και οι υπόλοιποι συντηρητικοί ως νικητές των διπλών εκλογών αναμένεται εντός των ημερών να ανακοινώσουν τη συνεργασία τους για το σχηματισμό κυβέρνησης.

Κακά τα μαντάτα της κάλπης και για τον Ιταλό πρωθυπουργό Μάσιμο Ντ' Αλέμα.Η κεντροδεξιά Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι αναδεικνύεται πρώτη δύναμη, καθώς συγκεντρώνει ποσοστό 25,2%, με καταμετρημένο το 90% των ψήφων. Το Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς του πρωθυπουργού Μάσιμο Ντ Αλέμα ακολουθεί με 17,5%, η ακροδεξιά Εθνική Συμμαχία με 10,3%, το Ριζοσπαστικό Κόμμα της Ευρωπαίας επιτρόπου Εμα Μπονίνο 8,8% και οι Δημοκράτες του προέδρου της Κομισιόν Ρομάνο Πρόντι 7,7%. Συνολικά, ο περίεργος πολιτικός χάρτης της Ιταλίας, όπως διαμορφώνεται, δίνει νικητές τα κόμματα της Κεντροδεξιάς που συγκεντρώνουν το 38%, έναντι 36,8% των κεντροαριστερών κομμάτων που μετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό. Το κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης κατάφερε να συγκεντρώσει ένα ποσοστό περίπου 5%, ποσοστό λίγο χαμηλότερο από τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, ωστόσο σημαντικό, αν συνυπολογίσει κανείς την πρόσφατη διάσπαση, που γέννησε και τους Ιταλούς Κομμουνιστές, του Αρμάντο Κοσούτα, τους κυβερνητικούς εταίρους του Ντ' Αλέμα που συγκέντρωσαν μόλις το 1,8% των ψήφων.

Νίκες της κεντροδεξιάς και των συντηρητικών δυνάμεων και σε Ισπανία, Ιρλανδία,Ολλανδία,Φιλανδία.Στο Λουξεμβούργο μεγάλος χαμένος το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, που θα αναχωρήσει από τον κυβερνητικό συνασπισμό με το Χριστιανοκοινωνικό Κόμμα, που κατάφερε να διατηρήσει τις δυνάμεις του και την πρώτη θέση και μάλλον θα σχηματίσει νέα κυβέρνηση με τον "πραγματικό νικητή" των εκλογών, το φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα.

Στη Σουηδία νέα πτώση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, που συγκέντρωσε το μικρότερο ποσοστό στη μεταπολεμική ιστορία του. Μόλις 25%. Μεγάλοι νικητές, το Φιλελεύθερο Λαϊκό Κόμμα, που τριπλασίασε τις δυνάμεις του φτάνοντας το 15% και το Αριστερό Κόμμα, με 16,7% και αύξηση πάνω από 4%.

Στη Δανία, οι Φιλελεύθεροι αναδείχτηκαν νικητές και τα δύο αντιευρωπαϊκά κόμματα που έκαναν και πάλι ηχηρή την παρουσία τους, με πρώτο το κίνημα "Αντι-Μάαστριχτ", αφού κατάφεραν να διατηρήσουν μεγάλο τμήμα των δυνάμεών τους. Μεγάλη ήττα για το κυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, που επανήλθε στα ποσοστά των ευρωεκλογών του '94 (17%), αλλά μειωμένα κατά ήμισυ σε σύγκριση με τις εκλογές του περασμένου Νοέμβρη, που είχαν αποσπάσει το 36% των ψήφων.

Παρά το γενικότερο αρνητικό κλίμα, οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις κατάφεραν να διατηρήσουν τις δυνάμεις του σε τρεις χώρες.

Στην Αυστρία ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Βίκτορ Κλίμα επιβραβεύτηκε - παρά τη σχετική μείωση - για την "ουδέτερη" στάση του στη διεθνή πολιτική σκηνή, ενώ οι "Πράσινοι" ήταν το μόνο κόμμα με πραγματικά κέρδη, αφού διπλασίασε τις δυνάμεις του. Το συγκυβερνών Λαϊκό Κόμμα υπέστη μικρές απώλειες ενώ οι Ελευθερόφρονες - ακροδεξιά - διατηρούν τις δυνάμεις τους.

Στη Γαλλία,όπου είθισται οι ευρωεκλογές να είναι πρόβα τζενεράλε για τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, πρώτη δύναμη αναδείχτηκαν οι Σοσιαλιστές υπό την ηγεσία του Φρανσουά Ολάντ με ποσοστό 21,97%, σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα, ενώ η αποχή έφτασε το 52,9%. Το κεντροδεξιό κόμμα Συναγερμός για τη Γαλλία του Προέδρου Ζακ Σιράκ, RPF, περιορίστηκε στο 13,05%, ενώ το έτερο δεξιό Συναγερμός για τη Δημοκρατία 12,82%. Οι Πράσινοι καταλαμβάνουν, τελικά, την τέταρτη θέση με 9,72% και η Ενωση για τη Γαλλική Δημοκρατία 9,28%. Το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο του Ζαν Μαρί Λεπέν μόλις 5,69% και το "άλλο του μισού" του κόμματος που ηγείται ο "διαφωνών" Μπρούνο Μεγκρέ 3.29%. Ομως, πανωλεθρία έπαθε το ΚΚΓ του Ρομπέρ Υ που περιορίζεται στο 6,8%, πιθανά πληρώνοντας τη "νεφελώδη πολιτική" του, τη μετατόπισή του και τη στήριξή του στην κυβέρνηση και τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Τέλος, στην Πορτογαλία σαρωτική επικράτηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος του πρωθυπουργού Μάριο Σοάρες με 43,06%, την ώρα που η αποχή έφτασε το 59,63%, γεγονός πρωτοφανές για τη "θερμή" αυτή χώρα. Τους Σοσιαλιστές ακολουθούν οι Σοσιαλδημοκράτες με 31,09%. Ο συνασπισμός Κομμουνιστών - Πρασίνων συγκέντρωσε το 10,32%, ποσοστό σαφέστατα υψηλότερο από το 8,6% των βουλευτικών εκλογών του Οκτώβρη του 1995, αλλά ελαφρά χαμηλότερο από το 11% της προηγούμενης ευρωεκλογικής αναμέτρησης. Τέλος, το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κέντρο συγκέντρωσε το 8,17% των ψήφων.