Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά 100.000 άνεργοι, βρίσκονται αυτή την περίοδο στο επίκεντρο της "προσοχής" της κυβέρνησης, αλλά και συνολικά της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Εκατό χιλιάδες... τυχεροί, από τους 500.000 και πλέον άνεργους της χώρας μας, συμμετέχουν εν αγνοία τους σε ένα παιχνίδι - παρόμοιο με αυτά της τηλεόρασης - με πολλά "χρήσιμα" δώρα. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, όμως, είναι γνωστό ότι περισσότερα κερδίζει ο διοργανωτής του "παιχνιδιού". Η κυβέρνηση παρουσίασε λίγες βδομάδες πριν τις εκλογές το λεγόμενο "Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση" (ΕΣΔΑ). Ο τίτλος είναι ακριβής, η "δράση" του, όμως, δε σχετίζεται με την αύξηση της απασχόλησης και τη συνακόλουθη μείωση της ανεργίας. Σχετίζεται με το είδος της απασχόλησης και ειδικότερα με την "απασχολησιμότητα", δηλαδή στην ουσία του με την παραπέρα αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Αυτό είναι το προεκλογικό "δώρο" της κυβέρνησης, που, έτσι κι αλλιώς, θα το εφάρμοζε. Θεωρεί, ωστόσο, ότι η παρουσίασή του αυτή τη στιγμή, θα της αποφέρει ψήφους, κάτι που δεν είναι σίγουρο, καθώς η αποβλάκωση δεν είναι συνώνυμη της ανεργίας.

Το διαβόητο ΕΣΔΑ διακρίνεται σε "πυλώνες" και "κατευθυντήριες γραμμές", οι οποίες διαμορφώνονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η πρώτη "γραμμή" αναφέρει ότι σε κάθε άνεργο νέο πρέπει να προσφέρεται η δυνατότητα, εντός έξι μηνών,"ενός νέου ξεκινήματος στην αγορά εργασίας", με κατάρτιση, επανακατάρτιση, απασχόληση, "ή άλλο μέτρο ενίσχυσης της απασχολησιμότητας". Η"απασχολησιμότητα" για τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι το ανώτερο στάδιο της "ευελιξίας", ένα "φάρμακο" για κάθε... νόσο. Για παράδειγμα, μια θέση εργασίας μπορούν να τη μοιραστούν δυο εργαζόμενοι. Χρειάζεται, όμως, να έχουν γνώσεις γι' αυτή τη θέση, να είναι "απασχολήσιμοι". Δεν έχει σημασία ότι ένας εργαζόμενος δεν μπορεί να ζήσει με μισό μεροκάματο. Τελικά, δεν έχει σημασία αν η "απασχολησιμότητα" επηρεάσει και την ανεργία. Σημασία έχει να είναι "απασχολήσιμοι" όσο το δυνατόν περισσότεροι, ώστε να μπορεί ο εργοδότης να διαλέγει προσωπικό χωρίς δεσμεύσεις και δικαιώματα, να το απασχολεί όσο και όπως θέλει. Καθώς επίσης και να εναλλάσσονται οι άνεργοι με τους εργαζόμενους στις ίδιες θέσεις εργασίας. Εξι μήνες δουλιά ο ένας, έξι μήνες ο άλλος, έξι μήνες κάποιος άλλος. Μικρές παρατάσεις μιας άθλιας μα και έντονα "παραγωγικής" ζωής. Με ένα ποσοστό ανεργίας, που στη χώρα μας φτάνει σήμερα το 13% και αύριο μπορεί να φτάσει ακόμα παραπάνω, απαλλαγμένο, ωστόσο, από τις "δυσάρεστες" επιπλοκές, των πιθανών "κοινωνικών εκρήξεων", όπως τις χαρακτηρίζουν οι θιασώτες του ευρωολοκληρωτισμού.

Μια ακόμη "γραμμή" του διαβόητου σχεδίου αναφέρει ότι "κάθε κράτος - μέλος θα προσπαθήσει να αυξήσει σημαντικά τον αριθμό των ατόμων που ωφελούνται από ενεργά μέτρα, τα οποία μπορούν να διευκολύνουν την επαγγελματική τους ένταξη". Ο ποσοτικός στόχος που τίθεται εδώ είναι το 20% των ανέργων, δηλαδή οι προαναφερόμενοι 100.000 άνεργοι περίπου. Παράλληλα όμως, η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και προσδιορίζει πλευρές των "ενεργών μέτρων", λέγοντας ότι "τα συστήματα επιδομάτων και φορολογίας πρέπει να επανεξεταστούν και να μεταρρυθμιστούν, ώστε να προσφέρονται πραγματικά κίνητρα στους εργαζόμενους και στους μη ενεργούς για την αναζήτηση απασχόλησης". Με λίγα λόγια, ελάφρυνση της φορολογίας των επιχειρήσεων, περιορισμός έως την κατάργησή της της επιδότησης ανεργίας και μεταφορά όλων των χρημάτων στις τσέπες των εργοδοτών, με τη μορφή "κινήτρων" δημιουργίας θέσεων απασχόλησης. Από την άλλη, ο εργαζόμενος εξαναγκασμένος να ενισχύει με αυτό τον τρόπο τον εργοδότη του, καταδικάζεται να είναι μισοάνεργος ή μισοεργαζόμενος, "ευχαριστημένος" που εργάζεται δυο, τρεις ή πέντε μήνες το χρόνο. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις κατευθύνσεις, αυτού του βαθιά αντεργατικού σχεδίου. Ενός σχεδίου, που η κυβέρνηση ακούραστα ακολουθεί, προκειμένου οι Ελληνες εργαζόμενοι να υποστούν τις τραγικές συνέπειες ενός ιστορικού πισωγυρίσματος. Απαιτώντας, μάλιστα, την ψήφο του κάθε θύματος αυτής της πολιτικής, σε λίγες μέρες!