Στο Μόντε Κάρλο, στο παραδοσιακό γκραν πρι του Μονακό, πραγματοποιήθηκε ένας αγώνας που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η μάχη των στρατηγών. Μπορεί στα δοκιμαστικά η Μακλάρεν Μερσεντές να ήταν ταχύτερη, όμως στην εκκίνηση τα πράγματα αποδείχτηκαν διαφορετικά. Η Φεράρι επέλεξε να φορτωθεί με λιγότερα καύσιμα, επιλέγοντας την τακτική των δύο πιτ στοπ. Ο Σουμάχερ - αν και δε φημίζεται γι' αυτό - έκανε μια πολύ καλή εκκίνηση, έφυγε εμπρός από τον Χάκινεν. Ελαφρύτερος καθώς ήταν άρχισε να απομακρύνεται, παρότι ο Χάκινεν προσπαθούσε για το καλύτερο με τη Μακλάρεν.

Η δύσκολη πίστα του Μόντε Κάρλο όμως ευνοεί την τεχνική οδήγηση και τα ελαφρύτερα αυτοκίνητα. Το πλεονέκτημα αυτό αξιοποίησε ο Σουμάχερ δημιουργώντας διαφορά 30 δευτερολέπτων. Ο Χάκινεν εκτός των άλλων στάθηκε και άτυχος. Πάτησε τα λάδια που άφησε η Αρόουζ του Τακάτζι, έχασε για λίγο τον έλεγχο, χάνοντας άλλα 15 δευτερόλεπτα. Ο Ιρβάιν πλησίασε με τη δεύτερη Φεράρι σε απόσταση αναπνοής. Μετά τα πιτ στοπ ο Χάκινεν ήταν τρίτος, και η σειρά στην κορυφή παρέμενε έτσι μέχρι τέλους. Την εξάδα συμπλήρωσαν ο Φρέντζεν με Τζόρνταν - Χόντα, και οι δύο Μπένετον Σούπερτεκ των Φιτσικέλα και Βουρτζ. Οι εγκαταλείψεις ήταν στην ημερήσια διάταξη και μόλις 9 από τους 22 που πήραν εκκίνηση τερμάτισαν.

Στη βαθμολογία ο Σουμάχερ προηγείται με 8 βαθμούς του Ιρβάιν και 12 του Χάκινεν. Είχε κάθε λόγο λοιπόν να δηλώνει ευτυχής, αφού εκτός των άλλων αυτή η 35η νίκη της καριέρας του, ήταν η 16η που πέτυχε με τα χρώματα της Φεράρι και έγινε ο περισσότερο πολυνίκης οδηγός στην ιστορία της ομάδας, η οποία βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον, εξασφαλίζοντας την κατάκτηση και των δύο τίτλων - οδηγών και κατασκευαστών - μετά από 18 χρόνια. Επόμενος αγώνας την άλλη Κυριακή, το ισπανικό γκραν πρι, στην πίστα της Καταλούντα.