...Στο Λευκό Οίκο έγινε μια αλλαγή προσώπων. Δεν πρόκειται να υπάρξει αλλαγή κατεύθυνσης πολιτικής. Είπε (ο Κλίντον), ότι θα ακολουθήσει μια πιο αποφασιστική πολιτική απέναντι στη Σερβία και τα Βαλκάνια, γενικότερα. Για μας αυτό σημαίνει πολλά. Ακόμα και προετοιμασία στρατιωτικής επίθεσης.
(Αλέκα Παπαρήγα - 5 Νοέμβρη 1992)
Στο ίδιο πνεύμα, που επιβεβαιώνεται από την αμερικανονατοϊκή βαρβαρότητα κατά της Γιουγκοσλαβίας, όπως διαπιστώσαμε κατά την πρόσφατη μετάβαση στο Βελιγράδι, με την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ από τους: Χαρίλαο Φλωράκη, Γιάννη Θεωνά, Μπ. Αγγουράκη, έγραφα στις 15 Οκτώβρη του 1992, υπό τον τίτλο: "Μπους και Κλίντον, η ίδια συνέχεια":
Το συμβόλαιο υπεγράφη μεταξύ Μπους και Κλίντον για τη συνέχιση της πλανητικής πολιτικής της νέας τάξης. Στο οριακό σημείο μεταβίβασης της εξουσίας δίνεται ένα "χειρουργικό μάθημα" στον Σαντάμ Χουσεϊν, ως ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΠΕΙΛΗ και εναντίον ΟΣΩΝ ΑΛΛΩΝ υπάγονται στη δικαιοδοσία του διεθνούς χωροφύλακα.
Στο όνομα ποιων γίνονται όλα αυτά που αφορούν και στη ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ και στα εθνικά μας συμφέροντα; Προπέτασμα ο ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας, το ΝΑΤΟ, η ΕΟΚ, (τότε), η Ευρωπαϊκή Ενωση σήμερα, η ΔΑΣΕ, αμυντικοί βραχίονες, τόξα, συμφέροντα, πετρέλαια, ανακατανομές επιρροών. Πίσω όμως από τους ποικιλώνυμους Οργανισμούς, ο μεγάλος capo di capo που κινεί από τον "μπερντέ" (της νέας τάξης), τον πλανητικό θίασο των σκιών.
Τι να περιμένεις από αυτούς τους "φίλους", αυτούς τους λύκους που περιβάλλονται την προβιά των "προστατών" και εξαπολύουν πυραύλους, που εξοντώνουν αμάχους και καταστρέφουν την υποδομή της χώρας που έγινε με θυσίες και αίμα. Αν το επιτύχουν, σ' αυτήν ακριβώς την καταστροφή που προκάλεσαν θα επενδύσουν τις νέες σχέσεις οικονομικής εξάρτησης και δουλείας, μ' ένα μίνι - σχέδιο Μάρσαλ, ας πούμε...
Γι' αυτούς τους προστάτες, επίκαιροι, στο πολιτικό τους νόημα οι στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη:
Εφτασαν ντυμένοι "φίλοι" αμέτρητες φορές οι εχθροί μου, τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε, παρά σίδερο και φωτιά. Μόνον όπλα, και σίδερο και φωτιά.