Οχι πλέον μόνο κάθε μέρα που περνάει, αλλά σχεδόν κάθε στιγμή, πέφτει και άλλο ένα κομμάτι από την αυλαία των ΝΑΤΟικών προσχημάτων και συλλαμβάνονται "γυμνοί" μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου. Για παράδειγμα, ενώ ισχυρίζονταν πως επεμβαίνουν για την προστασία της αλβανικής μειονότητας, ταυτόχρονα, δεν μπορούν να πείσουν κανένα λογικό άνθρωπο πως οι βόμβες τους, όσο έξυπνες και να είναι, τη στιγμή που σημαδεύουν αμάχους, ζητάνε και στοιχεία ταυτότητας ή άλλα τεκμήρια εθνικότητας. Αλλωστε, ποιος δε βλέπει όλο αυτό τον κόσμο να τρέχει, όπως τα ζώα όταν πιάνει φωτιά το δάσος, από τη στιγμή που άρχισαν οι βομβαρδισμοί; Η, επίσης, άλλο ανάλογο παράδειγμα είναι η συνάντηση και γραπτή συνεννόηση του Σλ. Μιλόσεβιτς με τον Ι. Ρουγκόβα. Μήπως ο Ι. Ρουγκόβα δεν είναι Αλβανός; Μήπως δεν ήταν ο αναμφισβήτητος ηγέτης των Κοσσοβάρων, μέχρι να προκύψουν στα ξαφνικά οι δολοφόνοι του λεγόμενου Απελευθερωτικού Στρατού (ΚLΑ) με κολλαριστές στολές και εξοπλισμό, που παραπέμπει ανοιχτά σε αμερικάνικα κεφάλαια και "κοψιά" Γερμανού μοντελίστ; Ομως, ο Ι. Ρουγκόβα, επειδή ακριβώς είναι παλιός πολιτικός, κατάλαβε, ίσως, ότι οι ΝΑΤΟικοί καθόλου τυχαία τον έδιναν για νεκρό επί τρεις μέρες και ένιωσε από ποιους κινδυνεύει. Να, μια εξήγηση λοιπόν, γιατί απευθύνθηκε στη Σερβία για προστασία της ζωής του... Να, γιατί αντιστρέφει προηγούμενες δηλώσεις - συνεντεύξεις, που καλούσε για "ξένη βοήθεια". Είναι περιττό να "τις παίζουν" τώρα καθυστερημένα τα ΜΜΕ και να σπείρουν τη σύγχυση.
****
Τέτοιου επιπέδου και χειρότερου είναι και τα άλλα προσχήματα, που χρησιμοποιούν οι ΝΑΤΟικοί κύκλοι, μάλιστα μερικά από αυτά είναι τόσο φαιδρά, φτηνά, και ίσως "αστεία", που γι' αυτό ακριβώς τρομάζουν. Δεν είναι σοβαρά πράγματα, για παράδειγμα, εκείνα για "τα μάτια των Αμερικανοπαίδων" ή "για την ελεύθερη Ευρώπη". Ομως, εδώ είναι και το πρόβλημα, που παρασύρει πολύ κόσμο. Η αποκάλυψη των προσχημάτων, σαν άδειες σακούλες, αναδείχνει ακριβώς τους αληθινούς σκοπούς και βλέψεις της επίθεσης... Γι' αυτές δεν πρέπει να καθησυχάζουμε, αλλά μάλλον να επαγρυπνούμε... Είναι μάλλον επικίνδυνες οι αναλύσεις εκείνες που καθησυχάζουν, μετά τις τελευταίες εξελίξεις και το διασυρμό των ΝΑΤΟικών προσχημάτων. Μπορεί εκείνοι που τις κάνουν να "έχουν τους καημούς τους" (π.χ., αστάθεια στο Χρηματιστήριο), αλλά ας σεβαστούν τουλάχιστον την κρισιμότητα των στιγμών και την αλήθεια των γεγονότων...
****
Ταυτόχρονα, οι ίδιοι κύκλοι προωθούν στην ανάλογη κατεύθυνση και άλλες πολύ μπαγιάτικες και ξεπερασμένες θεωρίες, για να φτάσουν σε ανάλογα συμπεράσματα. Για παράδειγμα, μιλούν "για αλόγιστη ενέργεια του Κλίντον, που παρασύρθηκε από λάθος συμβούλους και δεν άκουσε τους στρατιωτικούς και υπέκυψε στις προσωπικές επιθυμίες της Μ. Ολμπράιτ, που δε "χωνεύει" τους Σέρβους...". Αρα, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι κύκλοι, αργά ή γρήγορα, θα "συνετιστεί ο επιπόλαιος και θα βρεθεί πολιτική λύση". Τέτοιες θεωρίες παραπέμπουν σε ερμηνείες της ιστορίας του τύπου "τρελός Χίτλερ...". Αλίμονο, όμως, οι πόλεμοι δε γίνονται από "τρελούς που έχουν προβλήματα και παίζουν μόνοι τους με ηλεκτρονικά κουμπιά". Αν ήταν έτσι, ξεμπερδεύαμε με καμιά Λεβίνσκι ή με κανένα "δώρο γενεθλίων...".
Οι πόλεμοι γίνονται, γιατί στο εκμεταλλευτικό σύστημα υπάρχουν συμφέροντα που συγκρούονται. Για παράδειγμα, καθόλου "αλόγιστη" δεν ήταν η ενέργεια των ΗΠΑ, αφού ένας από τους στόχους της είναι να ξεκαθαρίσει, με την ευκαιρία, τους λογαριασμούς και με τους ανταγωνιστές στην Ευρώπη. Το γεγονός ότι όλοι μαζί συμφωνούν στην επέμβαση αποκαλύπτει αυτόν ακριβώς τοθανάσιμο ανταγωνισμό, που, αν δε μετέχεις, βγαίνεις στο περιθώριο, ενώ αν μετέχεις, ανοίγεις δυνατότητες "να φας", αλλά και κινδυνεύεις να τσαλακωθείς. Ετσι είναι ο ανταγωνισμός, μια ταυτόχρονη ατελείωτη σύγκρουση - διαπλοκή και όποιος αντέξει. Για παράδειγμα, ο όποιος δισταγμός της Γαλλίας θα σήμαινε αυτόματη περιθωριοποίηση, ενώ η "ριξιά" της Γερμανίας σημαίνει προσδοκία για λεία, αλλά και αγωνία μη μείνει καθυστερημένη και τσαλακωθεί... Να, γιατί, για παράδειγμα, ο πολιτικός λόγος της Γαλλίας μοιάζει με εκείνον, που βγάζει κάθε τόσο το χέρι έξω από το υπόστεγο, για να δει αν βρέχει και το τραβά γρήγορα μέσα... Ενώ ο αντίστοιχος της Γερμανίας παραπέμπει όλο και πιο πολύ στο "κοκοράκι", που ζητάει μερτικό...
****
Τα γρανάζια αυτού του θανάσιμου ανταγωνισμού δένουν όλους μαζί στη συνενοχή στο έγκλημα και, ταυτόχρονα, τους δεσμεύουν στην όξυνση και όχι στην ύφεση. Τώρα, τι δουλιά είχε η ελληνική κυβέρνηση "εκεί που συγκρούονται τα βουβάλια και την πληρώνουν τα βατράχια"; Μα, ακριβώς και η ελληνική κυβέρνηση, ουσιαστικά, κήρυξε τον πόλεμο στη Σερβία με την υπογραφή συμφωνίας στην επέμβαση, όχι μόνο, γιατί είναι υποταγμένη, αλλά και γιατί πιστεύει πως θα έχει πιο ενισχυμένο ρόλο στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, όσο μένει μέσα "στο παιχνίδι...".
Ο κόσμος τους και ο κόσμος των λαών. Οι υπολογισμοί τους και οι υπολογισμοί των λαών. Αυτά τα δυο, φαίνεται από την αλήθεια του πολέμου πως δεν παντρεύονται. Αρμόδιοι για να σταματήσουν τον πόλεμο που γεννούν οι αντιλαϊκές κυβερνήσεις είναι μόνο εκείνοι που είναι πραγματικά ενάντιά του. Οι λαοί με τον αγώνα τους. Προσοχή, η λαϊκή σιωπή τούς θρέφει και είναι συνενοχή. Για να σταματήσουν "θέλει δουλιά πολλή...".
Παύλος ΑΛΕΠΗΣ
Μα, ακριβώς και η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά κήρυξε τον πόλεμο στη Σερβία, με την υπογραφή συμφωνίας στην επέμβαση, όχι μόνο γιατί είναι υποταγμένη, αλλά και γιατί πιστεύει πως θα έχει πιο ενισχυμένο ρόλο στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, όσο μένει μέσα "στο παιχνίδι..."
Feeds
Οι λαοί της Ευρώπης αντιστέκονται
