Ο Κολοκοτρώνης αποκρίνεται περήφανα στον Ιμπραήμ: "Αυτό που μας φοβερίζεις, να κάψεις τα δέντρα μας και τα σπίτια μας, δεν είναι της πολεμικής έργο, γιατί τ' άψυχα δέντρα δεν εναντιώνονται σε κανέναν. Μόνο οι άνθρωποι όπου εναντιώνονται έχουν στρατεύματα και σκλαβώνεις, και έτσι είναι το δίκιο του πολέμου, με τους ανθρώπους και όχι με τα άψυχα δέντρα.
Οχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που 'καψες και μας καις, μόνο πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνάμε. Γιατί τα δέντρα μας αν κόψεις και τα κάψεις, τη γη μας δεν μπορείς να τη σηκώσεις και η ίδια γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γης μένει δική μας και τα μετακάνει. Μόνο ένας Ελληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως τη γην μας θα την κάμεις δική σου. Βγάλτο από το νου σου".
Ο Ιμπραήμ λύσσαξε και πρόσταξε να μη μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα".
(Από το βιβλίο του Σπύρου Μελά: "Ο γέρος του Μοριά").
ΣΠΥΡΟΣ ΔΙΛΙΝΤΑΣ
Αντιστασιακός