Λόγια απλά. Κουβέντες καθαρές που "κλείνουν" μέσα τους τη "δίψα" των ανθρώπων του μόχθου για ένα συνδικάτο και ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους, που θα στέκεται στο πλευρό τους στα μικρά και μεγάλα προβλήματα. Τρεις εργάτριες από τους κλάδους ένδυσης μάς μίλησαν για τα προβλήματα στους χώρους δουλιάς και για το ρόλο του Συνδικάτου τους, ενός απ' τα πολλά που έχουν πάρει απόφαση συμμετοχής στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος.

"Χρειαζόμαστε συνδικάτα που θα στέκονται στο πλευρό μας",μας λέει η Ευαγγελία Σβορώνου,εργάτρια σε βιοτεχνία ιματισμού, ενώ οι συναδέλφισσές της Μαίρη Μπιζά και Βασιλική Διαμάντη γνέφουν συμφωνώντας.

Συνεχίζοντας μας λέει ότι "κάποια στιγμή είπα "ως εδώ και μη παρέκει", με αφορμή ότι δεν πληρωνόμουν σύμβαση και αναδρομικά. Τότε ήταν που ήρθα σε επαφή με το σωματείο και με τη βοήθειά του κατάφερα και πήρα σύμβαση και αναδρομικά. Από τότε είμαι δίπλα στο Σωματείο".

Η ίδια παραδέχεται ότι δεν ξέρει πολλά για το συνδικαλιστικό κίνημα, ξέρει όμως πως "όταν τα Συνδικάτα ελέγχονται από την κυβέρνηση, όταν στην ηγεσία τους είναι άνθρωποι που δεν αντιστέκονται, δεν αντιδρούν, αλλά συμβιβάζονται, οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν. Δείτε τη ΓΣΕΕ. Αλλιώς θα ήταν τα πράγματα αν εκεί υπήρχε μια διοίκηση όπως υπάρχει στο Συνδικάτο μας".

Το λόγο θα πάρει η Μαίρη Μπιζά,η οποία θα μας πει ότι "στους κλάδους μας υπάρχουν πολλά προβλήματα, η ανεργία είναι τεράστια, καθημερινά γίνονται απολύσεις και ταυτόχρονα η εντατικοποίηση αυξάνεται, αφού με λιγότερα χέρια θέλουν περισσότερη παραγωγή και αυτό το επιβάλλουν με την τρομοκρατία"...

Συνεχίζοντας καταγγέλλει ότι οι εργοδότες κάνουν ό,τι μπορούν για να απομακρύνουν τους εργάτες από τα Συνδικάτα, όμως "υπάρχουν άνθρωποι που το παλεύουν, κυρίως όταν το Σωματείο μπαίνει μπροστά, η παρέμβασή του είναι αποφασιστική και ανοίγει δρόμους άγνωστους για τους εργαζόμενους".

Και η ίδια συμφωνεί ότι η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα έχει φτάσει στο απροχώρητο, τονίζοντας: "Ολοι οι εργάτες το λένε. Αρκετά πια. Το συνδικάτο μας έχει ταξικό προσανατολισμό, όμως η ΓΣΕΕ και άλλες οργανώσεις όχι. Για το λόγο αυτό συμφωνώ, και όχι μόνο εγώ, με την πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι μια σημαντική πρωτοβουλία, υπεύθυνη απέναντι στους εργαζόμενους, στους οποίους όλοι πρέπει να λογοδοτούν. Αυτή την υπόθεση πρέπει όχι μόνο να τη στηρίξουν αλλά να την πάρουν στα χέρια τους εργάτες".

Συνεχίζοντας καταγγέλλει την πολιτική της κυβέρνησης, τονίζοντας χαρακτηριστικά: "Μας λένε ΟΝΕ και ξανά ΟΝΕ. Τι σημαίνει όμως για τους εργάτες; Θυσίες, αφαίρεση δικαιωμάτων, εξαθλίωση, είναι ο δικός τους στόχος, αλλά όχι των εργατών, και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που συναινούν μ' αυτό το στόχο και την αντεργατική πολιτική πρέπει να παραμεριστούν και θα τις παραμερίσουν οι εργάτες με την πάλη τους, με τα μέτωπά τους, με το συντονισμό τους".

"Συμφωνώ με τις συναδέλφισσες", μας λέει η Βασιλική Διαμάντη,και συνεχίζει: "Δούλευα στον "Βασιλειάδη". Πολλά προβλήματα. Εμένα με απέλυσε. Οσο δούλευα μας ζητούσε παραγωγή πάνω από τις δυνάμεις μας. Στο πλευρό μου κάθε στιγμή το Συνδικάτο. Δυστυχώς η στάση της κυβέρνησης αποθρασύνει τους εργοδότες. Σήμερα είναι αναγκαίο να υπάρχουν συνδικάτα που θα στέκονται στο πλευρό μας, συνδικαλιστές που θα νιώθουν τον εργάτη και οι εργάτες είναι ανάγκη να συντονιστούν, να παλέψουν και όπου υπάρχουν συνδικαλιστικές ηγεσίες που συμβιβάζονται να τις παραμερίσουν".