Υποπτο για ραδιενέργεια οπλισμένο σκυρόδεμα απειλεί τις οικοδομές και της χώρας μας! Αυτή η σοβαρή καταγγελία έγινε χτες κατά τη διάρκεια της Ημερίδας για το Νέο Κανονισμό Τεχνολογίας Σκυροδέματος που οργάνωσε το ΤΕΕ.Ως ύποπτος φορέας" της ραδιενέργειας θεωρείται ο χρησιμοποιούμενος χάλυβας στο οπλισμένο σκυρόδεμα και ειδικά αυτός που κατασκευάζεται από τις χαλυβουργίες από ανακύκλωση παλιοσίδηρου. Ως αιτία αναφέρεται η ανεξέλεγκτη απόρριψη ραδιενεργών πηγών ή και αποβλήτων, όπως όργανα διάγνωσης, θεραπείας και άλλα που χρησιμοποιούνται στην ιατρική ή όργανα μέτρησης διαστάσεων που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία.

Το πρόβλημα έχει εντοπιστεί διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με συνέπεια να πάρει ανησυχητικές και επικίνδυνες διαστάσεις στο μέλλον.

Τα πρώτα κρούσματα ανίχνευσης ραδιενέργειας στον παλιοσίδηρο - ανέφερε ο Α. Μαστοράκης, Δρ. Μεταλλουργός Μηχανικός - εμφανίστηκαν στο τέλος της δεκαετίας του '80 σε χαλυβουργίες των ΗΠΑ και της Σουηδίας, ενώ από το 1983 μέχρι σήμερα σε όλο τον κόσμο έχουν καταγραφεί 60 περιπτώσεις επιβάρυνσης εγκαταστάσεων χάλυβα με ραδιενέργεια. Για τον καθαρισμό μάλιστα των εγκαταστάσεων αυτών απαιτήθηκε κόστος που ξεπέρασε τα 25 εκατ. δολάρια.

Στην Ελλάδα ραδιενέργεια σε παλιοσίδηρο και χάλυβα εντοπίστηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 1997 στη βιομηχανία ΣΙΔΕΝΟΡ ΑΕ, που χρησιμοποιεί ειδικούς ανιχνευτές. Το θέμα απασχόλησε την Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, η οποία επέβαλε τη λήψη πιστοποιητικών καθαρότητας από ραδιενέργεια για κάθε εισαγόμενο φορτίο παλιοσίδηρου. Δεν έχει όμως προς το παρόν επιβληθεί κανένα μέτρο ελέγχου για τα εισαγόμενα από κοινοτικές ή τρίτες χώρες χαλυβουργικά προϊόντα, που αποτελούν το 35% της εγχώριας ζήτησης.

Οπως τονίστηκε βέβαια η κατάσταση δεν εγκυμονεί προς το παρόν σοβαρούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Δεν είναι όμως - υπογραμμίστηκε - δυνατόν να εφησυχάζουμε, αφού κάθε χρόνο αυξάνονται διεθνώς τα ραδιενεργά απόβλητα από τις 2 εκατομμύρια ραδιενεργές πηγές που υπάρχουν στον κόσμο, οι περισσότερες από τις οποίες, μετά τη χρήση τους, προσελκύουν το ενδιαφέρον των εμπόρων παλιοσίδηρου.