"Είμαι άνεργος, φτωχός! Με τρελάνανε!". Αυτές ήταν οι τελευταίες φράσεις του, πριν οδηγηθεί χτες από την Εστία Ναυτικών στο ψυχιατρείο. Ενα παλικάρι 33 χρόνων. Ο ναύτης Γιάννης Καραγιαννάκης ή "ο ψηλός", όπως τον φώναζαν οι συνάδελφοί του.

Πριν τρία χρόνια, στα τριάντα του, σακατεύτηκε σε ένα από τα καράβια του εφοπλιστή Φαφαλιού.Αναγκάστηκε, αν και πλήρωμα, να εκτελέσει μέσα στο καράβι εργασίες αμμοβολής! Επεσε χτυπώντας τη μέση του πάνω σε μια από τις πλευρικές δεξαμενές του πλοίου. Από τότε άρχισε ο Γολγοθάς του. Τριγυρνούσε στην Ακτή Μιαούλη, άνεργος, με σταμπαρισμένο φυλλάδιο: "Απόλυση για λόγους ασθενείας". Χωρίς να έχει πάρει φράγκο αποζημίωση από τον εφοπλιστή. Λύγισε χτες τα ξημερώματα ο "ψηλός" και οι συνάδελφοί του τον βρήκαν γυμνό πάνω στην ταράτσα της Εστίας Ναυτικών, να φωνάζει μέσα στη βροχή. Ενα τραγικό θύμα της εγκληματικής εφοπλιστικής ασυδοσίας και της αντιναυτεργατικής κυβερνητικής πολιτικής, που αναγκάζει άντρες έτοιμους να "στύψουν την πέτρα" στη δοκιμασία της μακριάς ανεργίας και των συσσιτίων, που διοργανώνουν εκκλησίες!

Η "χαριστική βολή" για τον Γ. Καραγιαννάκη ήρθε την περασμένη Δευτέρα. "Ηταν να μπαρκάρει το Σάββατο για την Αφρική. Δεν ξέρω την εταιρία. Του είχαν δώσει και προκαταβολή 60 χιλιάδες. Τη Δευτέρα όμως, του είπαν ότι δεν τον παίρνουν και σαλτάρισε ο άνθρωπος", μας είπε ένας από τους συναδέλφους του, που τον βρήκαν στην ταράτσα. "Από τότε που χτύπησε - συνέχισε - δεν είχε καταφέρει να ξαναμπαρκάρει. Δεν τον έπαιρναν. Η αποζημίωση που έπρεπε να πάρει, ήταν 18 εκατομμύρια. Το μόνο που πήρε ήταν περίπου 300 χιλιάδες. Το πρωί που τον έπαιρναν, μας φώναζε: είμαι άνεργος, είμαι φτωχός. Με τρελάνανε!".

Τα πρώτα προβλήματα στην ψυχική υγεία του Γ. Καραγιαννάκη παρουσιάστηκαν πριν ένα χρόνο, όταν, αφού δε βρήκε μπάρκο, επέστρεψε στο χωριό του στο Βενεράτο Ηρακλείου Κρήτης. Ομως κατάφερε να τα ξεπεράσει.

Από την περασμένη Δευτέρα παρουσιάστηκαν ξανά. Ο διευθυντής της Εστίας Ναυτικών κ. Ψωμαδάκης μας είπε: "Τη Δευτέρα μάζεψε τα ρούχα του και έφυγε από τον ξενώνα. Είπε ότι έφευγε, γιατί είχε βρει δουλειά. Την Τρίτη το βράδυ ξαναγύρισε. Μάλλον δεν τον πήραν. Τον κατάλαβα, δεν ήταν καλά. Ανεβοκατέβαινε συνεχώς τις σκάλες του ξενώνα. Ηταν καλό παιδί. Δεν είχε δημιουργήσει κανένα πρόβλημα. Ούτε είχε μπλεξίματα. Σήμερα (χτες) τον βρήκαμε γυμνό στην ταράτσα. Αναγκάστηκα να καλέσω το "166". Οδηγήθηκε με μία κοινωνική λειτουργό σε ίδρυμα"...

Α. Ζ.