****

Κάπως έτσι ξετυλίγεται μπροστά μας η υπόθεση Οτσαλάν και βρισκόμαστε ακριβώς στο στάδιο όπου εκείνοι που χειρίζονται την κυβερνητική εξουσία, από τη μια, προσπαθούν να "σκεπάσουν τη γύμνια τους", από την άλλη, ψάχνουν να βρουν τα μελλοντικά άλλοθι, για να φέρουν τη μαζική αγανάκτηση στο δικό τους λογαριασμό και ίσως, γιατί όχι, να την προσανατολίσουν και σε μελλοντικά δικά τους κέρδη.

Οταν, με διάφορες προσχηματικές κινήσεις και χειρισμούς, προετοίμαζαν την παράδοση του Κούρδου ηγέτη, δε μέτρησαν καλά την αντίδραση της κοινής γνώμης. Πίστεψαν ότι για άλλη μια φορά θα την έβγαζαν "καθαρή", με περιορισμένες ίσως διαμαρτυρίες κάποιων μαζικών φορέων, ή κάποιων Κούρδων πολιτικών προσφύγων, ή το πολύ - πολύ με κάποιες καταγγελίες από το Κομμουνιστικό Κόμμα... Ετσι εξηγείται, τόσο η προχειρότητα της επιχείρησης, όσο και "τα πολλά ίχνη", που άφησαν μάλλον απερίσκεπτα. Τώρα, κατόπιν εορτής, όλες τους οι κινήσεις είναι, από τη μια, "να μαζέψουν καλούμπα", από την άλλη, να δουν, αν μπορούν, όχι μόνο να μη χάσουν, αλλά και να ωφεληθούν.

*****

Αυτή τη φορά, δεν πρέπει να τους αφήσουμε να γλιτώσουν, γιατί τότε θα ήταν σαν να παραδεχόμαστε τα καινούρια συντηρητικότερα σημεία αναφοράς, που έχουν στα σκαριά... Το ξεπούλημα της υπόθεσης Οτσαλάν ήταν "ο κόμπος που σκάλωσε η χτένα...". Δε μας πρέπει σαν λαός να παριστάνουμε πως δε βλέπουμε τους άλλους "κόμπους", που προηγούνται ή ακολουθούν. Φτάνει ένα καλό "χτένισμα" και αυτόματα η αληθινή πραγματικότητα θα αντανακλαστεί στη συνείδηση.

Για παράδειγμα, όσο και αν είναι καραμπινάτο ξεπούλημα η υπόθεση Οτσαλάν, άλλο τόσο είναι, όχι μόνο το κλείσιμο των ματιών και των αυτιών, αλλά και η ενεργός συμμετοχή στην άσκηση της αμερικάνικης τρομοκρατίας στο Κοσσυφοπέδιο. Θίγεται το φιλότιμό μας σαν λαός, που από δικά μας χέρια ο Οτσαλάν βρίσκεται στα χέρια των Τούρκων και είναι δυνατόν να μη θίγεται, όταν ολόκληρος στρατός των Αμερικάνων "Ράμπο" κάνει απόβαση στα ελληνικά λιμάνια για να εξορμήσει και με τη δική μας συμμετοχή σε μια γειτονική μας χώρα;

Ο βωμός που κάηκε ο Κούρδος ηγέτης βρίσκεται στο "ναό" της υποταγής και του συμβιβασμού και εκεί έχουμε παρακολουθήσει να καίγονται πολλά θύματα. Μήπως σε τούτο το βωμό δημόσια και καθημερινά δεν καίγονται όλα τα όνειρα του ελληνικού λαού, προκειμένου να "φυσήξει ούριος άνεμος" προς την ΟΝΕ; Πρόσφατα, δεν παρακολουθήσαμε όλοι, στο φως της ημέρας, να πετιούνται στις "φλόγες" τα όνειρα των αγώνων των παιδιών μας για μια καλύτερη παιδεία; Αυτό δεν είναι ξεπούλημα; Αλλο πράγμα, αν τα συγκεκριμένα όνειρα αναγεννώνται και από την τέφρα...

Δεν είναι ξεπούλημα και έγκλημα οι "νίκες και θρίαμβοι" σε κάθε διεκδίκηση του λαϊκού κινήματος; Για ποιον κάνουν αυτές τις "νίκες" οι κυβερνώντες; Γενικά και αόριστα για "τον τόπο", όπως ισχυρίζονται, ή για να ταπεινώνουν τους εργαζόμενους, κάνοντας το χατίρι στο μεγάλο κεφάλαιο;

****

Οχι μόνο το φιλότιμο, αλλά και το συμφέρον του ελληνικού λαού υπαγορεύει το μαζικό αγώνα για την απαλλαγή από αυτήν την κυβέρνηση και την πολιτική της. Φτάνουν τα άλλοθι. Καιρός για την πραγματικότητα...

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Κάπως έτσι ξετυλίγεται μπροστά μας η υπόθεση Οτσαλάν και βρισκόμαστε ακριβώς στο στάδιο όπου εκείνοι που χειρίζονται την κυβερνητική εξουσία, από τη μια, προσπαθούν να "σκεπάσουν τη γύμνια τους", από την άλλη, ψάχνουν να βρουν τα μελλοντικά άλλοθι, για να φέρουν τη μαζική αγανάκτηση στο δικό τους λογαριασμό και ίσως, γιατί όχι, να την προσανατολίσουν και σε μελλοντικά δικά τους κέρδη