Δε διστάζει μπροστά σε τίποτα η κυβέρνηση Σημίτη προκειμένου να συκοφαντήσει την απεργία των εκπαιδευτικών, για την οποία, ανομολόγητος αλλά πασιφανής στόχος είναι η οικονομική εξάντληση των απεργών και ο εκφυλισμός της απεργίας.

Αφού απέτυχε, παρά τις επίμονες προσπάθειές της, να προωθήσει στην πράξη τη θεωρία του "κοινωνικού αυτοματισμού" και να στρέψει ενάντια στους εκπαιδευτικούς άλλους φορείς της σχολικής κοινότητας (γονείς, μαθητές), ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επανέφερε χτες το γελοίο "επιχείρημα" περί "ομηρίας" των μαθητών: "Δεν είναι δυνατόν, είτε οι μαθητές να κρατούνται όμηροι, είτε τα σχολεία να παραμένουν κλειστά, θύματα μιας διελκυστίνδας την οποία προκαλούν οι εκπαιδευτικοί και συντηρούν, με βάση την επιδίωξή τους να αυξήσουν τις αποδοχές τους" (!).

Φυσικά, μια τέτοια συκοφαντική επίθεση ενάντια στους απεργούς εκπαιδευτικούς είναι αναμενόμενη από μια κυβέρνηση που έχει θέσει ως υπέρτατο στόχο την προσέγγιση των κριτηρίων του Μάαστριχτ, αδιαφορώντας για τα "θύματα" αυτής της πολιτικής. Ξεχνάει όμως η κυβέρνηση ότι επί δεκαετίες οι εκάστοτε κυβερνήσεις κρατούν την παιδεία, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς ομήρους της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής τους.

Είναι καιρός πια οι ίδιοι εκπαιδευτικοί, με την πλήρη συμπαράσταση και αλληλεγγύη των μαθητών και των γονέων, να πάρουν την υπόθεση της παιδείας στα χέρια τους.