Λίγο - πολύ αποτελεί, πλέον, κοινή συνείδηση στη χώρα μας, αλλά και στις χώρες που βρίσκονται σε υποδεέστερη σχέση στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ότι ένταξη και προσαρμογή στην ΕΕ και στην πολιτική της σημαίνει και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οτι στενεύουν, εκμηδενίζονται τα περιθώρια διαφορετικών επιλογών ή παραλλαγών που δυσκολεύουν την ΕΕ να προχωρήσει με βάση τις επιλογές της. Τέτοιες απόψεις ακούγονται και από ηγετικούς κύκλους στις κυρίαρχες χώρες της ΕΕ, αυτές όμως εντάσσονται στα πλαίσια των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Η "ευρωπαϊκή ταυτότητα" ήταν ανέκαθεν το δέλεαρ με το οποίο οι αρχιτέκτονες της ευρωπαϊκής ενοποίησης επιχειρούσαν να προσελκύσουν τους λαούς της Ευρώπης για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Τώρα λοιπόν που η Ευρωπαϊκή Ενωση περνάει στο κρίσιμο στάδιο του ΕΥΡΩ, αναζωπυρώνεται και πάλι αυτή η προπαγάνδα. Με λίγα λόγια, οι ιθύνουσες δυνάμεις, οικονομικές και πολιτικές, προβάλλουν το "όραμα" μιας ενιαίας Ευρώπης, όπου οι εθνικές ταυτότητες θα καταργηθούν και όλοι θα αποκτήσουμε την ταυτότητα του "Ευρωπαίου πολίτη". Οι πιο προωθημένες απόψεις κάνουν λόγο και για τη διαμόρφωση της "ευρωπαϊκής συνείδησης", που απαιτεί την "αποεθνικοποίηση" της συνείδησης των εργαζομένων και τη διαμόρφωση μιας άλλης συνείδησης, στην οποία δε θα έχει θέση το "εθνικό συμφέρον" και θα αντικατασταθεί από το "κοινοτικό συμφέρον".

Ομως κρύβουν συστηματικά ότι στο όνομα αυτής της ταυτότητας θα πρέπει να πληρώσουν, και μάλιστα πολύ ακριβά. "Ευρωπαίος πολίτης" θα είναι ο "απασχολήσιμος", αυτός που χωρίς δικαιώματα θα είναι υποχρεωμένος να δουλεύει όπου, όταν και όσο τον χρειάζεται ο εκάστοτε εργοδότης του. Στη συνέχεια βέβαια, θα γίνεται και πάλι "εθνικός άνεργος", αφού, όπως είναι γνωστό, στην Ευρωπαϊκή Ενωση συζητούν για την "κοινοτικοποίηση" όλων των πολιτικών εκτός από την πολιτική για την αντιμετώπιση της ανεργίας, την οποία θεωρούν "εθνικής αρμοδιότητας". Αποκρύπτουν το γεγονός ότι η σφραγίδα αυτής της "ευρωπαϊκής ταυτότητας" θα γράφει: Συμφωνία Σένγκεν.

Η εργατική τάξη γνωρίζει ότι η εκμετάλλευσή της, είτε "εθνική", είτε "κοινοτική", θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά. Οπως λοιπόν οι δυνάμεις του κεφαλαίου επιδιώκουν να δώσουν διεθνή ταυτότητα στα συμφέροντα και στην κυριαρχία τους, έτσι και η εργατική τάξη θα δώσει διεθνή ταυτότητα στην πάλη για την απελευθέρωσή της με τη σφραγίδα: Σοσιαλισμός.